Rozdział 2 - Ustalanie pochodzenia materiałów i wyrobów włókienniczych należących do sekcji XI HS - Określenie szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1997.130.851

Akt utracił moc

Wersja od: 28 listopada 1998 r.

Rozdział  2

Ustalanie pochodzenia materiałów i wyrobów włókienniczych należących do sekcji XI HS

§  3. 

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, za istotną, ekonomicznie uzasadnioną obróbkę lub przetworzenie, o których mowa w art. 17 Kodeksu celnego, nadające materiałom i wyrobom włókienniczym, z wyjątkiem materiałów, o których mowa w § 4 ust. 1, pochodzenie kraju, gdzie procesy te zostały przeprowadzone, uznaje się obróbkę lub przetworzenie, które powodują, że wytworzony produkt jest klasyfikowany w innej pozycji HS niż pozycje obejmujące każdy z użytych materiałów niepochodzących (wystarczające przetworzenie).

2. Następujące obróbki lub przetworzenia wykonane na materiałach niepochodzących nie są uznawane za wystarczające przetworzenie:

1) zabiegi mające na celu zabezpieczenie produktów w czasie ich transportu i składowania, w szczególności wentylacja, rozkładanie, suszenie i usuwanie uszkodzonych części,

2) proste operacje usuwania pyłu, przesiewania, sortowania, klasyfikowania, łączenia, w tym także tworzenia zestawów, mycia i wycinania,

3) zmiana opakowań, rozdzielanie i łączenie paczek,

4) proste operacje konfekcjonowania, a w szczególności pakowanie w torby, etui lub pudełka,

5) znakowanie produktów i ich opakowań etykietami i innymi znakami wyróżniającymi,

6) proste łączenie części produktów w celu złożenia produktu kompletnego,

7) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w pkt 1-6.

§  4. 

1. W wypadku produktów wymienionych w kolumnie 2 Wykazu nr 1, za wystarczające przetworzenie uznaje się wykonywanie na materiałach niepochodzących co najmniej obróbki lub przetworzenia określonych w kolumnie 3 tego wykazu.

2. Jeżeli zgodnie z regułami szczegółowymi materiał niepochodzący może by użyty na określonym etapie wytwarzania, jest dozwolone użycie takiego materiału na tym lub wcześniejszym etapie wytwarzania.

3. Jeżeli produkt wykonany z materiałów niepochodzących nabył pochodzenie kraju wytworzenia i jest następnie użyty jako materiał w procesie wytwarzania nowego produktu, w celu ustalenia pochodzenia nowego produktu reguły szczegółowe nie dotyczą produktu włączonego.

4. W wypadku gdy reguły szczegółowe określają, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, nie jest konieczne, żeby wszystkie te materiały były użyte.

5. Jeżeli zgodnie z regułami szczegółowymi produkt musi być wytwarzany z określonego materiału, warunek ten nie wyklucza użycia materiałów, których z powodu ich właściwości reguła ta nie dotyczy.

6. W celu stosowania reguł szczegółowych, wartością użytych materiałów niepochodzących jest ich wartość celna, określona w chwili przywozu tych materiałów do kraju, w którym towar jest wytwarzany, lub jeśli wartość celna materiałów niepochodzących nie została określona - pierwsza możliwa do ustalenia cena zapłacona za te materiały w kraju, w którym towar jest wytwarzany.

7. W wypadku produktów otrzymanych z dwóch lub więcej materiałów włókienniczych, reguły szczegółowe mają zastosowanie do każdego z tych materiałów.