Art. 23. - Ograniczenie podziału gospodarstw rolnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.28.168

Akt utracił moc
Wersja od: 5 lipca 1963 r.
Art.  23.
1.
W razie zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego gospodarstwo to otrzymuje współwłaściciel, który w nim pracuje nieprzerwanie przynajmniej od roku, chyba że podział gospodarstwa byłby zgodny z postanowieniami art. 2.
2.
Jeżeli kilku współwłaścicieli pracuje w gospodarstwie rolnym nieprzerwanie przynajmniej od roku, gospodarstwo otrzymuje ten z nich, na którego wyrażą zgodę wszyscy współwłaściciele; w razie sporu sąd przyznaje gospodarstwo jednemu z nich, mając zwłaszcza na uwadze kwalifikacje współwłaścicieli do prowadzenia gospodarstwa rolnego.
3.
Współwłaściciel, który otrzymał gospodarstwo rolne, obowiązany jest do spłaty pozostałych współwłaścicieli, jeżeli w chwili zniesienia współwłasności pracowali w jakimkolwiek gospodarstwie rolnym albo są osobami trwale niezdolnymi do pracy lub małoletnimi, albo uczniami pobierającymi naukę zawodu lub uczęszczającymi do szkół średnich, albo studentami szkół wyższych.
4.
Ograniczenie obowiązku spłat nie dotyczy zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego stanowiącego dorobek małżonków.
5.
Jeżeli żaden ze współwłaścicieli nie pracuje we wspólnym gospodarstwie rolnym, zniesienie współwłasności - w braku umowy między współwłaścicielami - następuje na wniosek któregokolwiek ze współwłaścicieli lub właściwego do spraw rolnych organu prezydium powiatowej rady narodowej (miejskiej rady narodowej miasta stanowiącego powiat, dzielnicowej rady narodowej w mieście wyłączonym z województwa) przez sprzedaż gospodarstwa stosownie do przepisów o postępowaniu niespornym z zakresu prawa rzeczowego. W tym przypadku Skarbowi Państwa przysługuje prawo pierwokupu.
6.
Jeżeli współwłaścicielem gospodarstwa jest Państwo, do zniesienia współwłasności między Państwem a pozostałymi współwłaścicielami przez wydzielenie udziału Państwa nie mają zastosowania przepisy art. 2.
7.
Przy znoszeniu współwłasności do szacunku nieruchomości stosuje się odpowiednio przepis art. 16.