§ 4. - Ogólne zasady udzielania kredytów dewizowych przez banki na cele rozwoju produkcji eksportowej i usług eksportowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.56.249

Akt utracił moc

Wersja od: 21 lipca 1988 r.

§  4.

1. Jednostka ubiegająca się o kredyt składa w Banku umotywowany wniosek kredytowy, dołączając oświadczenia własne i jednostek przewidzianych na poręczycieli posiadających rachunki dewizowe lub rachunki walutowe o formach i kwotach zabezpieczenia spłaty, oraz potwierdzenie przez bank prowadzący rachunek rozliczeniowy kredytobiorcy posiadania środków własnych lub możliwości udzielenia kredytu w złotych na cel określony we wniosku.

2. Przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie kredytu Banki biorą pod uwagę:

1) zdolność kredytową i zdolność kredytobiorcy do wywiązania się z warunków umowy oraz formy zabezpieczeń i spłat kredytu,

2) wpływ zamierzenia określonego we wniosku kredytowym na poprawę bilansu płatniczego,

3) efektowność eksportu oraz wpływ zamierzenia na zwiększenie produkcji eksportowej o wysokiej efektywności,

4) importochłonność produkcji eksportowej oraz zmiany importochłonności w wyniku przedsięwzięcia,

5) terminarz spłat kredytu,

6) kierunek eksportu i importu.

3. Prezesi Zarządów Banków (§ 1) powołają komitety kredytowe do rozpatrywania kryteriów przyznawania kredytów.

4. Uruchomienie kredytu następuje po zawarciu umowy kredytowej między Bankiem i kredytobiorcą. Umowa kredytowa określa w szczególności kwotę kredytu, warunki wykorzystania, okres i zabezpieczenie spłaty oraz formy i kwoty poręczenia.

5. W razie przeznaczenia kredytu na inny cel niż określony w umowie, Bank wypowiada udzielony kredyt przed terminem spłaty i przystępuje do egzekucji zadłużenia.