Rozdział 3 - Prawa i obowiązki ubezpieczającego i ubezpieczyciela wynikające z umowy ubezpieczenia - Ogólne warunki ubezpieczenia obowiązkowego budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.92.546

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1995 r.

Rozdział  3

Prawa i obowiązki ubezpieczającego i ubezpieczyciela wynikające z umowy ubezpieczenia

§  9.

1. Władający gospodarstwem rolnym, w skład którego wchodzą budynki, obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia budynków, może spełniać ten obowiązek, zawierając umowę z wybranym ubezpieczycielem spośród działających w tym zakresie. Zawarcie umowy następuje na podstawie zgłoszenia budynku do ubezpieczenia, dokonanego w formie pisemnej.

2. Ubezpieczyciel prowadzący obowiązkowe ubezpieczenie budynków nie może odmówić zawarcia umowy ubezpieczenia.

3. Umowę ubezpieczenia wszystkich budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego zawiera się z mocą od dnia 1 stycznia 1991 r. na czas nieokreślony, z tym że:

1) osoby fizyczne mogą spełnić ten obowiązek przez zawarcie umowy i opłacenie składki do dnia 15 lutego roku ubezpieczenia,

2) osoby prawne mogą spełnić ten obowiązek przez zawarcie umowy ubezpieczenia i opłacenie składki do 15 kwietnia roku ubezpieczenia.

§ 10. 2 Władający budynkiem może rozwiązać z końcem roku umowę ubezpieczenia zawartą z wybranym ubezpieczycielem, za uprzednim miesięcznym wypowiedzeniem.

§  11.

1. Ubezpieczający, zawierając umowę obowiązkowego ubezpieczenia budynków, opłaca należną składkę ubezpieczeniową według stawek ustalonych przez ubezpieczyciela.

2. Zawarcie umowy ubezpieczenia i opłacenie należnej składki ubezpieczyciel potwierdza dokumentem, zawierającym co najmniej oznaczenie stron zawartej umowy, okres, na jaki umowa została zawarta, sumę ubezpieczenia oraz wysokość opłaconej składki.

§ 12. W razie powstania szkody, ubezpieczający powinien:

1) niezwłocznie zawiadomić ubezpieczyciela o powstaniu szkody, najpóźniej w terminie 3 dni od jej powstania lub uzyskania o niej informacji,

2) nie zmieniać bez zgody ubezpieczyciela stanu spowodowanego zdarzeniem losowym do czasu przybycia na miejsce szkody przedstawiciela ubezpieczyciela, chyba że zmiana jest niezbędna w celu zabezpieczenia mienia lub zmniejszenia szkody,

3) udzielić ubezpieczycielowi pomocy w dokonaniu czynności niezbędnych do ustalenia okoliczności powstania szkody i wysokości odszkodowania oraz niezbędnych wyjaśnień, zwłaszcza co do przyczyn powstania szkody.

§ 13. Po otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie ubezpieczyciel przeprowadza postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego szkody, zasadności roszczeń i wysokości odszkodowania oraz informuje właściciela budynku lub osobę zgłaszającą roszczenie, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odszkodowania.

§  14.

1. Za wysokość szkody w budynku przyjmuje się wartość kosztów odbudowy lub naprawy, potwierdzonych rachunkiem wykonawcy lub kalkulacją zleceniową ubezpieczającego, jeżeli szkodę usunął własnymi siłami, określonych zgodnie z zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych obowiązujących w budownictwie, z uwzględnieniem dotychczasowych wymiarów, konstrukcji, materiałów i wyposażenia budynku. W razie braku udokumentowania kosztów odbudowy lub naprawy w terminie 12 miesięcy od daty powstania szkody, wysokość szkody ustala się według cennika stosowanego przez ubezpieczyciela. Przy ustalaniu wysokości szkody w budynkach potrąca się kwotę wynikającą ze stopnia zużycia budynku według norm zużycia budynków stosowanych przez ubezpieczyciela, z wyjątkiem szkód drobnych do równowartości pieniężnej 10 q żyta, w odniesieniu do których stopień zużycia nie ma zastosowania.

2. Wysokość odszkodowania, ustalona według kosztów odbudowy lub naprawy, nie może przekroczyć rzeczywistej wartości budynku dotkniętego szkodą (sumy ubezpieczenia). Zaktualizowana, zgodnie z przepisami § 6, suma ubezpieczenia stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela za powstałą szkodę.

3. Rachunek kosztów, o których mowa w ust. 1, podlega weryfikacji przez ubezpieczyciela co do zakresu robót.

§ 15. Przy ustalaniu wysokości szkody w budynku nie uwzględnia się wartości zabytkowej obiektu.

§ 16. Wysokość szkody w budynkach:

1) zmniejsza się o wartość pozostałości, które mogą być przeznaczone do dalszego użytku, przeróbki lub odbudowy,

2) zwiększa się w granicach sumy ubezpieczenia o udokumentowane koszty uprzątnięcia miejsca szkody w wysokości do 5% szkody.

§  17.

1. Odszkodowanie za budynek wypłaca się właścicielowi.

2. Za szkodę powstałą w budynku należącym do spadku odszkodowanie wypłaca się spadkobiercom.

§ 18. Ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie, chyba że:

1) uprawniony do odszkodowania nie złożył ubezpieczycielowi w ciągu 14 dni od daty zawiadomienia o szkodzie rachunku strat i innych dokumentów uzasadniających roszczenie; w razie późniejszego złożenia dokumentów, odszkodowanie jest wypłacane w terminie 14 dni po ich dostarczeniu,

2) wyjaśnienie w 30-dniowym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe; wówczas odszkodowanie powinno być wypłacone w ciągu 14 dni od wyjaśnienia tych okoliczności, z tym że bezsporną część odszkodowania ubezpieczyciel wypłaca w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie,

3) w sprawie powstałej szkody zostało wdrożone postępowanie karne, którego wynik może mieć istotne znaczenie dla ustalenia wysokości odszkodowania lub odpowiedzialności ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel wypłaca jednak w terminie 30 dni od zawiadomienia o szkodzie bezsporną część odszkodowania, a pozostałą część - po uzyskaniu wyników dochodzenia lub uprawomocnienia się wyroku sądowego.

² § 10 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 27 września 1991 r. (Dz.U.91.85.389) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 1991 r.