Rozdział 15 - Orzeczenie dyscyplinarne. - Odpowiedzialność dyscyplinarna i postępowanie dyscyplinarne w Policji Państwowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1938.42.353

Akt utracił moc

Wersja od: 22 czerwca 1938 r.

Rozdział  XV.

Orzeczenie dyscyplinarne.

§ 108. Przełożony dyscyplinarny może wydać orzeczenie dyscyplinarne:

a) na podstawie badania wstępnego (§ 43);

b) na podstawie dochodzenia dyscyplinarnego, jeżeli przełożony uważa, że sprawa jest dostatecznie wyjaśniona bez rozprawy dyscyplinarnej i nie ma potrzeby nakładania takiej kary, która nie może być orzeczona bez wysłuchania opinii komisji dyscyplinarnej;

c) na podstawie dochodzenia dyscyplinarnego po wysłuchaniu opinii komisji dyscyplinarnej.

§ 109. W razie stwierdzenia przez przełożonego winy na podstawie badania wstępnego, przeprowadzonego przy ustnym raporcie karnym, lub też w przypadku, gdy przełożony dyscyplinarny naocznie stwierdził naruszenie obowiązków, należy wydać orzeczenie o winie i karze nie wcześniej, niż nazajutrz po raporcie karnym lub po naocznym stwierdzeniu naruszenia - chyba że zachodzi konieczność natychmiastowego przywrócenia porządku.

§ 110. (

1) W przypadku, gdy właściwy przełożony dyscyplinarny uważa, że należy wymierzyć karę wyższą, aniżeli on w myśl przepisów ma prawo orzec, przedstawia akta sprawy wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu w drodze służbowej wraz ze sprawozdaniem.

(2) Wyższy przełożony dyscyplinarny po rozpatrzeniu sprawy, przesłanej mu przez niższego przełożonego dyscyplinarnego, który wstrzymał się od orzeczenia kary, może:

a) wydać orzeczenie dyscyplinarne w granicach swojej władzy dyscyplinarnej,

b) zwrócić sprawę niższemu przełożonemu do wydania orzeczenia w granicach własnej władzy dyscyplinarnej, - jeżeli jest zdania, że nie należy nałożyć kary, przekraczającej kompetencję właściwego przełożonego dyscyplinarnego,

c) przedstawić sprawę wraz ze sprawozdaniem (ust. (1)) wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu, jeżeli sądzi, że kara, którą należy orzec, przekracza granice także i jego władzy dyscyplinarnej.

(3) W przypadku sądowego skazania orzeczenie wydaje Komendant Główny.

§ 111. W drodze dyscyplinarnej można orzec tylko jedną karę bez względu na to, czy przedmiotem postępowania dyscyplinarnego było jedno naruszenie obowiązków, czy też więcej.

§ 112. (

1) Karę upomnienia, nagany i skrócenia lub odmowy urlopu wypoczynkowego przełożony dyscyplinarny może wymierzyć także i przy ustnym raporcie karnym.

(2) Wymierzenie kary przy ustnym raporcie lub na podstawie wyników badania wstępnego i dochodzenia musi być potwierdzone pisemnym orzeczeniem.