Rozdział 3 - Porządkowe postępowanie dyscyplinarne. - Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonarjuszów publicznych na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego, nie podlegających przepisom dyscyplinarnym wydanym dla całego obszaru Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.24.206

Akt utracił moc

Wersja od: 6 marca 1928 r.

ROZDZIAŁ  III.

Porządkowe postępowanie dyscyplinarne.

Art.  14.

O ile w odniesieniu do faktów, które były przedmiotem dochodzeń wstępnych (art. 13), stwierdzono znamiona wykroczenia służbowego (art. 3 ust. 2) następuje wydanie orzeczenia w porządkowem postępowaniu dyscyplinarnem.

Art.  15.

Prawo nakładania w porządkowem postępowaniu dyscyplinarnem porządkowych kar dyscyplinarnych wymienionych w art. 9 p. 1-3, służy każdemu przełożonemu w stosunku do podległych mu funkcjonarjuszów, każdemu przewodniczącemu kolegjalnego zarządu w stosunku do członków tego zarządu, każdemu przewodniczącemu organu kolegjalnego współdziałającego w wykonywaniu zadań ogólnej administracji państwowej, w stosunku do pochodzących z wyboru członków tego organu, państwowej władzy administracji ogólnej w stosunku do wójtów i ich zastępców oraz przełożonych obszarów dworskich i ich zastępców, a także państwowej władzy nadzorczej w stosunku do wyżej wymienionych członków tudzież jednoosobowych organów zarządu związków prawa publicznego pozostających pod jej nadzorem.

Art.  16.

Grzywny w porządkowym postępowaniu dyscyplinarnem nakładać mogą:

a) przewodniczący kolegjalnych zarządów związków prawa publicznego w stosunku do członków tych zarządów oraz przewodniczący organów kolegialnych współdziałających w wykonywaniu zadań ogólnej administracji państwowej w stosunku do pochodzących z wyboru członków tych organów - do wysokości 20 zł.;

b) kierownicy urzędów i kierownicy zakładów publicznych i przedsiębiorstw związków prawa publicznego w stosunku do podwładnych funkcjonarjuszów - do wysokości 40 zł.;

c) powiatowe władze nadzoru państwowego w stosunku do przewodniczących i członków zarządu tudzież w stosunku do jednoosobowych organów zarządu podlegających ich nadzorowi związków prawa publicznego, jako też powiatowe władze ogólnej administracji państwowej w stosunku do wójtów i ich zastępców oraz przełożonych obszarów dworskich i ich zastępców - do wysokości 60 zł.;

d) wojewódzkie władze nadzoru państwowego w stosunku do przewodniczących i członków zarządu oraz jednoosobowych organów zarządu podlegających w I i II instancji ich nadzorowi związków prawa publicznego z wyjątkiem wojewódzkich związków komunalnych, jako też wojewódzkie władze ogólnej administracji państwowej w stosunku do wójtów i ich zastępców oraz przełożonych obszarów dworskich i ich zastępców - do wysokości 150 zł.;

e) właściwy minister jako władza nadzoru państwowego ostatniej instancji w stosunku do przewodniczących i członków zarządu tudzież jednoosobowych organów zarządu podlegających w I, II i III instancji jego nadzorowi związków prawa publicznego, jako też Minister Spraw Wewnętrznych w stosunku do wójtów i ich zastępców oraz przełożonych obszarów dworskich i ich zastępców - do wysokości 300 zł.

Art.  17.

Porządkowe orzeczenie dyscyplinarne może być wydane tylko na piśmie.

Art.  18.

Przeciw nałożeniu w porządkowem postępowaniu dyscyplinarnem kary upomnienia (art. 9 p. 1) nie służy żaden środek prawny.

Przeciwko nałożeniu w porządkowem postępowaniu dyscyplinarnem innych porządkowych kar dyscyplinarnych (art. 9 p. 2, 3, 4), można wnieść odwołanie w ciągu dni 14-tu od doręczenia odnośnego orzeczenia.

Odwołanie służy:

1. przewodniczącym i członkom zarządu tudzież jednoosobowym organem zarządu związków prawa publicznego do państwowej władzy nadzorczej z tem, że orzeczenia władzy bezpośrednio wyższej od władzy, która nałożyła karę, tudzież orzeczenia właściwych ministrów są ostateczne;

2. członkom organów kolegjalnych, współdziałających w wykonywaniu zadań ogólnej administracji państwowej tudzież wójtom i przełożonym obszarów dworskich oraz ich zastępcom - do wyższej władzy ogólnej administracji państwowej z tem, że orzeczenie władzy państwowej bezpośrednio wyższej od władzy, która nałożyła karę, tudzież orzeczenia Ministra Spraw Wewnętrznych są ostateczne;

3. innym osobom, podlegającym rozporządzeniu niniejszemu do właściwego w przepisanym toku instancyj organu w obrębie związku prawa publicznego - o ileby zaś odwołanie takie w obrębie związku było niemożliwe z braku wyższej instancji - do bezpośredniej władzy nadzorczej, która rozstrzyga ostatecznie.