Rozdział 2 - Własność i inne prawa rzeczowe na wzorze zarejestrowanym. - Ochrona wynalazków, wzorów i znaków towarowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.39.384

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1962 r.

Rozdział  II.

Własność i inne prawa rzeczowe na wzorze zarejestrowanym.

Art.  102.

(1) Tylko twórca wzoru lub jego prawny następca ma prawo do uzyskania rejestracji wzoru. W braku dowodu przeciwnego za twórcę wzoru lub jego następcę prawnego uważa się tego, kto pierwszy zgłosił wzór do zarejestrowania.

(2) Jeżeli osoba nieuprawniona zgłosiła wzór do zarejestrowania lub uzyskała jego rejestrację, twórca tego wzoru lub jego prawny następca może zażądać, aby wzór został na jego rzecz zarejestrowany lub na niego przeniesiony, powinien jednak temu, kto zgłosił wzór lub jego rejestrację uzyskał, zwrócić koszty zgłoszenia, względnie uzyskania rejestracji wzoru, jakie sam musiałby ponieść. Co do roszczeń o wynagrodzenie szkody, o wydanie zbogacenia i o utrzymanie praw, nabytych w dobrej wierze - mają zastosowanie przepisy art. 97, ust. 2, 3, i 4, z odpowiedniemi zmianami.

Art.  103. ³⁰

(uchylony).

Art.  104.

Wspólna praca twórcza kilku osób nad wzorem stwarza wspólne ich prawo do uzyskania jego rejestracji.

Art.  105.

(1) Własność wzoru zarejestrowanego może przechodzić w całości lub częściowo w drodze dziedziczenia albo zapisu. Spadkobierca lub zapisobierca powinien nabycie prawa własności zgłosić do rejestru wzorów.

(2) Prawo to można również w całości lub częściowo przenieść na inną osobę przez umowę między żyjącymi. Przeniesienie prawa wymaga dla swej ważności wobec Urzędu Patentowego i osób trzecich wpisania do rejestru wzorów, które może nastąpić tylko na podstawie dokumentu publicznego albo dokumentu prywatnego, na którym podpis zbywcy jest notarjalnie lub sądownie uwierzytelniony.

(3) Współwłasność wzoru zarejestrowanego ocenia się według przepisów prawa cywilnego, z tem jednak zastrzeżeniem, że każdy z współwłaścicieli wzoru ma prawo ścigania naruszeń bez upoważnienia ze strony pozostałych współwłaścicieli, jeżeli inaczej nie zastrzeżono w umowie.

Art.  106.

(1) Prawo wykonywania w części lub w całości praw z obcego wzoru zarejestrowanego nabywa się przez umowę (licencja dobrowolna) lub na podstawie orzeczenia Urzędu Patentowego (licencja przymusowa).

(2) Licencja uzasadnia prawo rzeczowe na rzecz licencjata, jeżeli zostanie wpisana do rejestru wzorów (art. 105); jeżeli licencja związana jest z przedsiębiorstwem, może tylko razem z niem przejść na inne osoby.

Art.  107.

Do ważności umów, wymienionych w art. 105 i 106, wymaga się formy pisemnej.

Art.  108.

(1) Nabywca przedsiębiorstwa, z którem związana jest licencja, nie może dochodzić praw z licencji przeciw osobom trzecim w imieniu własnem, dopóki nie uzyska wpisu przeniesienia licencji do rejestru wzorów. Wpis ten nastąpi na podstawie dokumentu publicznego albo dokumentu prywatnego wykazującego tytuł nabycia, na którym podpis zbywcy jest uwierzytelniony sądownie lub notarjalnie. Dopóki nabywa przedsiębiorstwa nie postawi wniosku o wpis, urzędowe zawiadomienia, jego praw dotyczące, będą doręczane ze skutkiem przeciwko niemu jego prawozbywcy lub tegoż dziedzicom.

(2) Te same przepisy stosować należy do przenoszenia innych praw, z przedsiębiorstwem złączonych, a do rejestru wpisanych (art. 97 i 102).

Art.  109.

(1) Właściciel zależnego wzoru użytkowego może zażądać przymusowej licencji na wykonywanie wcześniejszego prawa patentowego lub wcześniejszego prawa z rejestracji wzoru użytkowego, jeżeli jego wzór ma dla przemysłu znaczenie doniosłe, wszakże dopiero po upływie lat trzech od ustanowienia prawa wcześniejszego. Udzielenie takiej licencji przymusowej uprawnia właściciela wcześniejszego prawa patentowego lub wcześniejszego prawa z wzoru do żądania licencji na wykonywanie prawa zależnego o tyle, o ile to jest wskazane potrzebą równych warunków obopólnej konkurencji.

(2) Licencja przymusowa gaśnie po roku, jeżeli licencjat nie korzystał z niej do tego czasu, i nie może on jej ponownie żądać.

Art.  110.

(1) Skargi o własność wzoru zarejestrowanego, o uznanie zależności wzoru, o zastaw i inne prawa rzeczowe na wzorze zarejestrowanym (także o prawa używaczy), tudzież o wszelkie licencje mają być zaznaczone (zaznaczenie sporu) w rejestrze wzorów na wniosek osoby, która skargę wniosła.

(2) Powyższe zaznaczenia sporu mają ten skutek, że orzeczenia w sporze zapadłe mają moc prawną także przeciw osobie, która po zaznaczeniu nabędzie jakieś prawa na wzorze zarejestrowanym lub do wzoru zarejestrowanego.

³⁰ Art. 103 uchylony przez art. 31 dekretu z dnia 12 października 1950 r. o wynalazczości pracowniczej (Dz.U.50.47.428) z dniem 21 października 1950 r.