Rozdział 3 - ORGANIZACJA OBROTU I PRZEDSIĘBIORSTWA USŁUGOWE - Obrót zwierzętami gospodarskimi i produktami uboju oraz ich przetwórstwo.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.21.135

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1971 r.

III.

ORGANIZACJA OBROTU I PRZEDSIĘBIORSTWA USŁUGOWE

A.

Obrót targowy zwierzętami i targowiska zwierzęce.

Art.  5.

Dla obrotu bydłem, świniami, owcami i końmi przeznaczone będą targowiska zwierzęce, działające na zasadzie niniejszej ustawy.

Art.  6.

Na targowisku zwierzęcym dozwolone jest w czasie targu zwierzętami, wymienionymi w art. 5, dokonywanie obrotu kozami, królikami i drobiem; dokonywanie innych obrotów jest zabronione.

Art.  7.

1. Targowiska zwierzęce mogą być zakładane i prowadzone przez osoby prawne prawa publicznego lub prywatnego.

2. Osoby prawne prawa prywatnego, posiadające uprawnienia do prowadzenia targowiska zwierzęcego, nie mogą trudnić się zawodowo obrotem zwierzętami.

Art.  8.

1. Dotychczasowe uprawnienia targowe związków samorządu terytorialnego w zakresie obrotu bydłem, świniami, owcami i końmi pozostają w mocy do czasu uzyskania przez te związki uprawnień do prowadzenia targowiska zwierzęcego.

2. Gmina, na terenie której ma być urządzone lub istnieje targowisko zwierzęce, posiada pierwszeństwo do uzyskania zezwolenia na jego prowadzenie, jeżeli zgłosi wniosek w terminie, oznaczonym przez właściwe władze.

Art.  9.

1. Minister Handlu Wewnętrznego w porozumieniu z Ministrami: Administracji Publicznej, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Zdrowia wyda rozporządzenie w sprawach urządzania, utrzymania i administrowania targowiskami zwierzęcymi.

2. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrami: Handlu Wewnętrznego i Administracji Publicznej może w drodze zarządzenia nakazać, aby uprawniony do prowadzenia targowiska urządził specjalne targowisko zwierzęce dla obrotu zwierzętami hodowlanymi.

Art.  10.

Na pokrycie wydatków, związanych z założeniem, utrzymaniem, administrowaniem i nadzorem targowiska zwierzęcego, będą pobierane przez uprawnionych do prowadzenia targowiska od uczestników obrotu opłaty, ustalone przez właściwe władze.

Art.  11.

1. Minister Handlu Wewnętrznego wyda w porozumieniu z Ministrami: Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Administracji Publicznej w drodze rozporządzenia ramowe przepisy regulaminowe w sprawach organizacji obrotu i sposobu pobierania opłat na targowiskach.

2. Każde targowisko zwierzęce winno posiadać regulamin zgodny z rozporządzeniem, przewidzianym w ust. 1, wydany przez uprawnionego do prowadzenia targowiska, a zatwierdzony przez władze przemysłowe II instancji.

Art.  12.

1. Sprzedaż na targowiskach bydła, świń, owiec i koni, przeznaczonych na ubój, może być dokonywana wyłącznie na podstawie wagi żywej lub bitej, stwierdzonej w sposób, określony rozporządzeniem Ministra Handlu Wewnętrznego, wydanym w porozumieniu z ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

2. Minister Handlu Wewnętrznego w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych może w drodze rozporządzenia rozciągnąć przepis ust. 1 na umowy sprzedaży kóz, królików i drobiu.

Art.  13.

1. Czynności pośrednictwa komisowego na targowiskach zwierzęcych mogą wykonywać wyłącznie komisanci, którzy posiadają właściwe zezwolenie.

2. Warunki, jakim powinni odpowiadać komisanci, oraz ich prawa i obowiązki określi rozporządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego, wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  14.

1. Minister Handlu Wewnętrznego w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych wyda w drodze rozporządzenia przepisy w sprawie notowania cen zwierząt, ogłaszania sprawozdań z kursów targowych, jako też obowiązku rejestracji umów kupna - sprzedaży. Rejestracja może być połączona z przymusem rozrachunku za pośrednictwem instytucji, upoważnionej przez Ministra Handlu Wewnętrznego.

2. Instytucja rozrachunkowa, przewidziana w ust. 1, może przejąć ubezpieczenie zwierząt gospodarskich i mięsa, będących przedmiotem obrotu w zakresie, omówionym w art. 1, na zasadach dekretu z dnia 3 stycznia 1947 r. o uregulowaniu ubezpieczeń rzeczowych i osobowych (Dz. U. R. P. Nr 5, poz. 23).

Art.  15.

Władza administracyjna II instancji może przekazać na określony czas prowadzenie targowiska zwierzęcego osobie prawa publicznego lub prywatnego - jeżeli posiadacz targowiska nie wykonuje obowiązków, nałożonych przez niniejszą ustawę i wydane na jej podstawie rozporządzenia, i jeżeli w terminie, ustalonym przez władze, nie doprowadzi targowiska do należytego stanu.

Art.  16.

1. W przypadkach, przewidzianych w art. 15, udział posiadacza targowiska we wpływach, uzyskiwanych z opłat targowych, ustalony będzie na podstawie bezpośredniego porozumienia między nim a osobą, której przekazano prawo prowadzenia targowiska.

2. W razie sporu między stronami, wymienionymi w ust. 1, Minister Handlu Wewnętrznego w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej ustali wymieniony wyżej udział posiadacza targowiska z uwzględnieniem kosztów amortyzacji, renowacji urządzeń oraz bieżących jego wydatków.

B.

Spędy rolnicze.

Art.  17.

Minister Handlu Wewnętrznego w porozumieniu z Ministrami: Rolnictwa i Reform Rolnych, Administracji Publicznej i Zdrowia wyda rozporządzenie, dotyczące sposobu urządzenia spędów rolniczych, oraz warunków, jakim winny one odpowiadać.

C.

Rzeźnia.

Art.  18.

1. Rzeźnie mogą służyć do użytku publicznego (rzeźnie publiczne) lub do użytku własnego (rzeźnie przemysłowe).

2. Rzeźnie, w których posiadaczom zwierząt przysługuje prawo korzystania z urządzeń w celu dokonywania czynności ubojowych we własnym zakresie bądź przez funkcjonariuszów rzeźni, są rzeźniami publicznymi.

3. Rzeźnie oddzielne lub stanowiące część składową przetwórni mięsnych, w których dokonuje się uboju zwierząt wyłącznie dla posiadacza rzeźni, są rzeźniami przemysłowymi. W wyjątkowych przypadkach Minister Handlu Wewnętrznego może udzielić zezwolenia na dokonywanie w rzeźniach przemysłowych uboju zwierząt dla innych osób.

Art.  19.

Gmina, na terenie której ma być urządzona lub istnieje rzeźnia publiczna, posiada pierwszeństwo uzyskania zezwolenia na jej prowadzenie, jeżeli zgłosi wniosek w terminie, oznaczonym przez właściwe władze.

Art.  20.

1. 2 (uchylony).

2. Rzeźnie publiczne powinny posiadać regulamin, wydany przez uprawnionego do prowadzenia rzeźni i zatwierdzony przez władze przemysłowe II instancji.

Art.  21.

Na pokrycie wydatków, związanych z założeniem, utrzymaniem, administracją i nadzorem rzeźni publicznej, pobierane będą przez zarządy rzeźni od osób - korzystających z urządzeń rzeźni - opłaty, ustalone przez właściwe władze.

D.

Obrót hurtowy mięsem i hale mięsne.

Art.  22.

1. Obrót hurtowy mięsem może odbywać się tylko w halach mięsnych. Sprzedaż mięsa z własnego uboju przez rzeźnie przemysłowe oraz zakup mięsa przez fabryczne zakłady przetwórstwa mięsnego na cele przerobu we własnym zakresie nie podlegają przepisom art. 4-31, jeżeli odbywają się w obrębie danego zakładu.

2. Hala mięsna może być prowadzona jako składowa część rzeźni lub jako odrębne przedsiębiorstwo usługowe.

3. Termin wejścia w życie przepisu ust. 1 będzie ustalony w drodze zarządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego w stosunku do poszczególnych miejscowości.

Art.  23.

1. Zezwolenie na prowadzenie rzeźni publicznej upoważnia do prowadzenia przy niej hali mięsnej.

2. Osoba prawna prawa prywatnego, posiadająca uprawnienia do prowadzenia hali mięsnej, nie może trudnić się zawodowo obrotem przedmiotami, wymienionymi w art. 1 pkt 1.

3. Gmina, na terenie której ma być założona hala mięsna, posiada pierwszeństwo do uzyskania zezwolenia na jej prowadzenie, jeżeli zgłosi wniosek w terminie, oznaczonym przez właściwe władze.

Art.  24.

Minister Handlu Wewnętrznego w porozumieniu z Ministrami: Rolnictwa i Reform Rolnych, Administracji Publicznej oraz Zdrowia wyda w drodze rozporządzenia przepisy o urządzeniu hal mięsnych.

Art.  25.

Na pokrycie wydatków, związanych z założeniem, utrzymaniem, administracją i nadzorem hali mięsnej, będą pobierane przez zarządy hal mięsnych od uczestników obrotu opłaty, ustalone przez właściwe władze.

Art.  26.

1. Minister Handlu Wewnętrznego w porozumieniu z Ministrami: Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Administracji Publicznej wyda w drodze rozporządzenia przepisy regulaminowe, dotyczące zasad organizacji hal mięsnych oraz sposobu pobierania opłat.

2. Hala mięsna powinna posiadać regulamin zgodnie z rozporządzeniem, przewidzianym w ust. 1, wydany przez jej posiadacza i zatwierdzony przez władze przemysłowe II instancji.

Art.  27.

1. Czynności pośrednictwa komisowego w halach mięsnych mogą wykonywać wyłącznie komisanci, którzy posiadają odpowiednie zezwolenie.

2. Rozporządzenie, przewidziane w art. 13, ustali również sposób powołania komisantów dla hal mięsnych, warunki, jakim powinni odpowiadać, ich prawa i obowiązki.

Art.  28.

Rozporządzenie, przewidziane w art. 14, uwzględni również przepisy, dotyczące notowania cen mięsa, ogłaszania sprawozdań i cen targowych, jako też obowiązku rejestracji umów kupna - sprzedaży co do obrotów, dokonywanych w halach mięsnych. Rejestracja może być połączona z przymusem rozrachunku za pośrednictwem instytucji, upoważnionej przez Ministra Handlu Wewnętrznego.

² Art. 20 ust. 1 uchylony przez art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz.U.70.29.245) z dniem 1 marca 1971 r.