Rozdział 2 - Ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków. - Obowiązkowe ubezpieczenia komunikacyjne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.15.89

Akt utracił moc

Wersja od: 17 maja 1971 r.

Rozdział  2.

Ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków.

§ 6. Za nieszczęśliwy wypadek uważa się każde działające z zewnątrz na ciało poszkodowanego w sposób nagły zdarzenie tego rodzaju, że w jego następstwie poszkodowany doznał uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub zmarł, jeżeli takie zdarzenie wynikło z ruchu pojazdu mechanicznego, podczas wsiadania lub wysiadania z niego, wskutek upadku, pożaru lub wybuchu pojazdu na trasie jazdy, a w odniesieniu do obsługi pojazdu - również przy naprawie pojazdu na trasie jazdy oraz bezpośrednio przy jego załadowywaniu i wyładowywaniu.

§  7.

1. Świadczenia z obowiązkowego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków nie przysługują, jeżeli nieszczęśliwy wypadek powstał wskutek:

1) popełnienia lub usiłowania popełnienia przez poszkodowanego zbrodni, występku lub samobójstwa,

2) prowadzenia pojazdu mechanicznego przez poszkodowanego nie posiadającego wymaganych uprawnień (właściwego prawa jazdy), z wyjątkiem przypadków, gdy chodziło o ratowanie życia ludzkiego lub mienia albo o ściganie przestępcy,

3) prowadzenia pojazdu mechanicznego przez poszkodowanego w stanie nietrzeźwości.

2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i pkt 3 nie mają zastosowania, jeżeli z okoliczności wypadku wynika, że brak wymaganych uprawnień (właściwego prawa jazdy) lub stan nietrzeźwości nie miał wpływu na powstanie wypadku.

3. Jeżeli poszkodowany nie kierujący pojazdem w chwili wypadku był w stanie nietrzeźwości i nietrzeźwość ta miała wpływ na powstanie lub rozmiar szkody, zakład ubezpieczeń obniża świadczenie o kwotę nie większą niż 25% pełnego świadczenia, zależnie od stopnia winy poszkodowanego.

§  8.

1. Jeżeli wskutek nieszczęśliwego wypadku poszkodowany zmarł przed upływem dwóch lat od daty zajścia tego wypadku, zakład ubezpieczeń wypłaca świadczenia w wysokości:

1) 20.000 zł w razie śmierci osoby w wieku powyżej 14 lat,

2) 10.000 zł w razie śmierci osoby w wieku od 7 do 14 lat,

3) 7.000 zł w razie śmierci osoby w wieku poniżej 7 lat.

2. Jeżeli zakład ubezpieczeń uprzednio z tego samego wypadku wypłacił świadczenie za trwałe inwalidztwo w myśl § 9, potrąca się to świadczenie z sumy przewidzianej na wypadek śmierci; zakład ubezpieczeń nie może jednak żądać zwrotu nadpłaty.

3. Świadczenie ustalone zgodnie z postanowieniami ust. 1 i 2 wypłaca się członkowi rodziny zmarłego, według następującej kolejności:

1) małżonek,

2) dzieci,

3) rodzice,

4) inni ustawowi spadkobiercy - krewni zmarłego, z tym jednak że z przysługującego im świadczenia zakład ubezpieczeń wypłaca w pierwszym rzędzie udowodnione koszty pogrzebu osobie (również obcej), która te koszty poniosła.

Za dzieci uważa się także pasierbów, dzieci przysposobione i dzieci obce przyjęte na wychowanie, a za rodziców - również ojczyma i macochę. Jeżeli w grupie uprawnionych, na którą przypada świadczenie, jest kilka osób, świadczenie dzieli się między te osoby w równych częściach.

4. Zwrot kosztów pogrzebu, o którym mowa w ust. 3 pkt 4, przysługuje również w razie braku członków rodziny zmarłego określonych w ust. 3. Zakład ubezpieczeń wypłaca wówczas koszty pogrzebu osobie, która te koszty poniosła, w granicach sumy ubezpieczenia przewidzianej na wypadek śmierci (ust. 1).

5. Osoba uprawniona do otrzymania świadczenia w myśl przepisu ust. 3, która rozmyślnie spowodowała nieszczęśliwy wypadek, w wyniku którego nastąpiła śmierć poszkodowanego, traci prawo do otrzymania świadczenia. W takim przypadku świadczenie wypłaca się następnej osobie w kolejności ustalonej w ust. 3.

§  9.

1. Jeżeli wskutek nieszczęśliwego wypadku poszkodowany doznał trwałego inwalidztwa (całkowitego lub częściowego) przed upływem dwóch lat od dnia nieszczęśliwego wypadku i został ustalony procent takiego inwalidztwa, zakład ubezpieczeń wypłaca jednorazowe świadczenie pieniężne. Świadczenie to wynosi taki procent sumy 40.000 zł, w jakim procencie poszkodowany doznał trwałego inwalidztwa; przy określeniu procentu inwalidztwa nie bierze się pod uwagę specjalności zawodowej poszkodowanego.

2. Ustalenie procentu trwałego inwalidztwa następuje na podstawie przedłożonych zakładowi ubezpieczeń dokumentów i orzeczenia lekarskiego sporządzonego według zasad określonych w instrukcji dla lekarzy orzekających w sprawach oceny skutków nieszczęśliwych wypadków, wydanej przez Ministrów Finansów oraz Zdrowia i Opieki Społecznej.

3. Jeżeli po nieszczęśliwym wypadku nie można od razu ustalić procentu trwałego inwalidztwa, procent inwalidztwa powinien być ustalony niezwłocznie po ukończeniu leczenia. W razie dłuższego leczenia, procent trwałego inwalidztwa określa się na podstawie badania lekarskiego najpóźniej w 24 miesiącu od dnia zajścia nieszczęśliwego wypadku.

4. Tryb powoływania lekarzy orzekających (ust. 2), zasady ich wynagradzania i zakres działania oraz tryb kierowania poszkodowanych na badania określa w drodze rozporządzenia Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej.

5. W razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu lub układu, których funkcje przed wypadkiem były już upośledzone wskutek samoistnej choroby lub trwałego inwalidztwa, procent trwałego inwalidztwa w związku z wypadkiem określa się w wysokości różnicy między procentem trwałego inwalidztwa właściwym dla stanu danego organu, narządu lub układu po wypadku a procentem inwalidztwa istniejącego bezpośrednio przed wypadkiem.

6. Uprawnionym do otrzymania świadczenia w razie trwałego inwalidztwa jest poszkodowany, który uległ nieszczęśliwemu wypadkowi. Jeżeli zmarł on po ustaleniu procentu trwałego inwalidztwa, świadczenie przysługujące za trwałe inwalidztwo wypłaca się osobie uprawnionej do otrzymania świadczenia w razie śmierci (§ 8 ust. 3) lub zwraca się koszty pogrzebu (§ 8 ust. 4).

§  10.

1. W razie trwałego inwalidztwa osoby poszkodowanej, spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem, niezależnie od świadczenia wymienionego w § 9, zakład ubezpieczeń pokrywa w pełnej wysokości wydatki, mające na celu złagodzenie skutków tego wypadku, a mianowicie:

1) koszty jednorazowego nabycia protez lub specjalnych środków pomocniczych zaleconych przez lekarza,

2) koszty przeszkolenia zawodowego, w razie gdy w związku z inwalidztwem poszkodowany został skierowany do ośrodka przeszkolenia zawodowego inwalidów.

2. Koszty określone w ust. 1 zakład ubezpieczeń zwraca, gdy zalecenie środków lub skierowanie na przeszkolenie nastąpiło przed upływem pięciu lat od dnia nieszczęśliwego wypadku.

§  11.

1. Zakład ubezpieczeń zwraca udowodnione koszty leczenia następstw nieszczęśliwych wypadków w wysokości ustalonej zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, jeżeli koszty te powstały przed upływem dwóch lat od dnia nieszczęśliwego wypadku. Zakład ubezpieczeń pokrywa niezbędne koszty przewiezienia poszkodowanego do mieszkania oraz do lekarza lub zakładu leczniczego, opieki lekarskiej, zarządzonej przez lekarza opieki pielęgniarskiej, wszelkich środków badania i leczenia, zabiegów i operacji.

2. Zwrot kosztów leczenia otrzymuje osoba, która koszty te poniosła.

§ 12. Zakład ubezpieczeń zwraca koszty wymienione w § 8 ust. 3 pkt 4 i ust. 4, § 10 ust. 1 oraz § 11 ust. 1, z wyjątkiem świadczeń przysługujących w tym zakresie z innych środków państwowych albo z innego ubezpieczenia.

§  13.

1. Świadczenia z ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków zakład ubezpieczeń wypłaca nie czekając na wynik postępowania w sprawie ustalenia odpowiedzialności cywilnej za dany wypadek, z zastrzeżeniem wynikającym z przepisu § 20.

2. Świadczenia przewidziane w § 8 ust. 1 i § 9 ust. 1 zakład ubezpieczeń wypłaca niezależnie od przysługujących świadczeń z innych środków państwowych albo z innego ubezpieczenia, z wyjątkiem przypadków określonych w § 4 ust. 2 pkt 1 i w § 25.