Rozdział 3 - Ułatwienia, przywileje i immunitety. - NRD-Polska. Konwencja konsularna. Berlin.1972.02.25.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.55.360

Akt utracił moc

Wersja od: 30 listopada 1972 r.

ROZDZIAŁ  3 

Ułatwienia, przywileje i immunitety.

Artykuł  8. 

Państwo przyjmujące podejmie niezbędne kroki, aby członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swe funkcje i korzystać z praw, ułatwień, przywilejów i immunitetów, które są przewidziane w niniejszej Konwencji oraz w ustawach i przepisach Państwa przyjmującego.

Artykuł  9. 

Państwo wysyłające może, zgodnie z warunkami i wymogami przewidzianymi w ustawach i przepisach Państwa przyjmującego, nabywać, dzierżawić, użytkować, zabudowywać względnie przystosowywać tereny, budynki lub części budynków dla potrzeb urzędu konsularnego i na mieszkania dla członków urzędu konsularnego. W razie potrzeby Państwo przyjmujące udziela Państwu wysyłającemu wszelkiej pomocy i poparcia w tym zakresie.

Artykuł  10. 

1. Na budynku urzędu konsularnego może być umieszczone godło Państwa wysyłającego oraz tablica z nazwą urzędu konsularnego w językach tego Państwa i Państwa przyjmującego.

2. Na budynku urzędu konsularnego i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego może być wywieszana flaga Państwa wysyłającego.

3. Kierownik urzędu konsularnego może wywieszać flagę państwa wysyłającego na używanych przez niego środkach transportu.

Artykuł  11. 

1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą do tych pomieszczeń wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego lub osoby wyznaczonej przez jednego z nich.

2. Państwo przyjmujące zapewnia niezbędną ochronę pomieszczeń konsularnych.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 mają zastosowanie również do mieszkań urzędników konsularnych.

Artykuł  12. 

Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.

Artykuł  13. 

1. Urząd konsularny ma prawo porozumiewania się z rządem oraz przedstawicielstwami dyplomatycznymi i innymi urzędami konsularnymi Państwa wysyłającego, niezależnie od tego, gdzie się one znajdują. W tym celu urząd konsularny może korzystać z wszelkich publicznych środków łączności, szyfrów, kurierów dyplomatycznych i konsularnych, jak również z bagażu dyplomatycznego i konsularnego. Zainstalowanie i uruchomienie nadajnika radiowego może nastąpić tylko za zgodą państwa przyjmującego.

2. Korespondencja służbowa urzędu konsularnego oraz bagaż konsularny, posiadający widoczne oznaczenie swego urzędowego charakteru, są nietykalne i nie mogą być przez organy Państwa przyjmującego kontrolowane ani też zatrzymane, niezależnie od tego, jaki środek łączności został wykorzystany.

3. Kurierom konsularnym zapewnia się takie same prawa, przywileje i immunitety jak kurierom dyplomatycznym Państwa wysyłającego.

4. Bagaż konsularny może być powierzony kapitanowi statku lub samolotu. Kapitan ten powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument, określający liczbę paczek stanowiących bagaż, lecz nie jest on uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny jest uprawniony do odbioru bagażu bezpośrednio i bez przeszkód od kapitana statku lub samolotu, a także do przekazania mu takiego bagażu.

Artykuł  14. 

Członkowie urzędu konsularnego oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, korzystają z nietykalności osobistej. Osoby te nie mogą być zatrzymane ani aresztowane. Państwo przyjmujące zobowiązane jest traktować je z należytym szacunkiem oraz podjąc odpowiednie kroki dla ochrony ich osób, wolności i godności.

Artykuł  15. 

1. Członkowie urzędu konsularnego oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, korzystają z immunitetu od jurysdykcji i od wszelkich środków przymusu Państwa przyjmującego, z wyjątkiem powództw cywilnych:

a) dotyczących prywatnego mienia ruchomego, położonego w Państwie przyjmującym, chyba że posiadają je w imieniu Państwa wysyłającego dla celów konsularnych;

b) w sprawach spadkowych, w których występują jako wykonawcy testamentu, administratorzy spadku, spadkobiercy lub zapisobiercy w charakterze osób prywatnych, a nie w imieniu Państwa wysyłającego;

c) dotyczących wszelkiego rodzaju zawodowej lub handlowej działalności wykonywanej w Państwie przyjmującym poza funkcjami urzędowymi.

d) wynikłych z zawarcia umów, w których nie występowali oni wyrażnie lub w sposób domniemany jako przedstawiciele Państwa wysyłającego;

e) wytoczonych przez osobę trzecią na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego w Państwie przyjmującym przez środki transportu.

2. W stosunku do osób wymienionych w ustępie 1 mogą być wszczęte środki egzekucyjne tylko w przypadkach przewidzianych w punktach a, b, c, d i e wspomnianego ustępu, z zastrzeżeniem jednak, że odnośne środki mogą być przedsięwzięte bez naruszania nietykalności osoby i mieszkania.

Artykuł  16. 

1. Urzędnicy konsularni nie są zobowiązani do składania zeznań w charakterze świadków.

2. Pracownicy konsularni mogą być wzywani i przesłuchiwani w charakterze świadków. Mogą oni odmówić złożenia zeznań w odniesieniu do czynności urzędowych. W przypadku niezastosowania się do wezwania lub odmowy zeznań nie mogą być jednakże pociągnięci do odpowiedzialności.

3. Postanowienia niniejszego artykułu odnoszą się do postępowania i czynności przed sądami i innymi organami państwowymi.

4. Postanowienia niniejszego artykułu mają odpowiednie zastosowanie do członków rodzin członków urzędu konsularnego, pozostających z nimi we wspólnocie domowej.

Artykuł  17. 

1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów wymienionych w artykułach 15 i 16. Zrzeczenie się powinno być w każdym przypadku wyraźne i mieć formę pisemną.

2. Zrzeczenie się immunitetu nie oznacza zrzeczenia się go w stosunku do wykonania orzeczenia, co wymaga oddzielnego zrzeczenia się. Nie dotyczy to postępowania karnego.

3. Jeżeli osoba, która korzysta z immunitetu od jurysdykcji, wniesie powództwo, nie będzie ona mogła powołać się na immunitet od jurysdykcji w stosunku do powództwa wzajemnego, bezpośrednio związanego z powództwem głównym.

Artykuł  18. 

Członkowie urzędu konsularnego oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, zwolnieni są w Państwie przyjmującym od wszelkich przymusowych powinności.

Artykuł  19. 

Członkowie urzędu konsularnego oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, nie podlegają obowiązkom wynikającym z ustaw i przepisów Państwa przyjmującego w zakresie rejestracji cudzoziemców i uzyskiwania zezwoleń na pobyt.

Artykuł  20. 

1. Państwo wysyłające zwolnione jest w Państwie przyjmującym od wszelkich podatków i innych opłat:

a) od terminów, budynków lub części budynków, które są używane wyłącznie dla celów konsularnych, a także na mieszkania członków urzędu konsularnego, jeżeli wspomniane nieruchomości stanowią własność Państwa wysyłającego lub w jego imieniu są dzierżawione;

b) od umów i dokumentów dotyczących nabycia wspomnianych nieruchomości, jeżeli Państwo wysyłające nabyło je wyłącznie dla celów konsularnych.

2. Postanowienia ustępu 1 nie stosują się do opłat pobieranych za świadczenie usług.

Artykuł  21. 

Państwo wysyłające zwolnione jest w Państwie przyjmującym od wszelkich podatków i opłat od mienia ruchomego, będącego własnością Państwa wysyłającego albo znajdującego się w jego posiadaniu lub użytkowaniu i używanego dla celów konsularnych. Stosuje się to także do nabycia takiego mienia ruchomego.

Artykuł  22. 

1. Członkowie urzędu konsularnego oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, zwolnieni są od wszelkich podatków i opłat państwowych, terenowych i komunalnych, włącznie z podatkami i opłatami od należącego do nich mienia ruchomego.

2. Zwolnienia wymienione w ustępie 1 nie dotyczą:

a) podatków pośrednich, które normalnie wliczane są w cenę towarów lub usług;

b) podatków i opłat od prywatnych nieruchomości, położonych na terytorium Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 20;

c) podatków spadkowych i podatków od przeniesienia prawa własności, pobieranych przez Państwo przyjmujące z zastrzeżeniem postanowień artykułu 24;

d) podatków i opłat od wszelkiego rodzaju prywatnych dochodów, mających swe żródło w Państwie przyjmującym;

e) opłat sądowych, hipotecznych, rejestracyjnych i skarbowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 20;

f) opłat pobieranych za świadczenia usług.

Artykuł  23. 

1. Wszelkie przedmioty, z pojazdami mechanicznymi włącznie, przywiezione dla służbowego użytku urzędu konsularnego, zwolnione są od opłat celnych i podatków, które pobierane są w związku z przywozem lub na podstawie przywozu, w takim samym zakresie, jak przedmioty przywiezione do użytku służbowego przedstawicielstwa dyplomatycznego.

2. Urzędnicy konsularni oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, zwolnieni są od kontroli celnej.

3. Członkowie urzędu konsularnego oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, są zwolnieni od opłat celnych i podatków, pobieranych w związku z przywozem lub na podstawie przywozu, w odniesieniu do ich bagażu i innych przedmiotów, przeznaczonych do ich osobistego użytku, w takim samym zakresie, jak odpowiednie kategorie personelu przedstawicielstwa dyplomatycznego.

4. Określenie "odpowiednie kategorie personelu przedstawicielstwa dyplomatycznego", użyte w ustępie 3, odnosi się do członków personelu dyplomatycznego, jeżeli są oni urzędnikami konsularnymi, oraz do członków personelu administracyjnego i technicznego, jeśli chodzi o pracowników konsularnych.

Artykuł  24. 

W przypadku śmierci członka jego rodziny, pozostającego z nim we wspólnocie domowej, Państwo przyjmujące:

a) zezwoli na wywóz mienia ruchomego pozostałego po osobie zmarłej, z wyjątkiem mienia nabytego w Państwie przyjmującym, którego wywóz był zabroniony w chwili śmierci tej osoby;

b) nie będzie pobierać podatków spadkowych ani podatków od przeniesienia prawa własności w odniesieniu do mienia ruchomego, które znajdowało się w Państwie przyjmującym jedynie w związku z przebywaniem w tym Państwie osoby zmarłej jako członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny.

Artykuł  25. 

Wszystkie osoby, korzystające zgodnie z niniejszą Konwencją z ułatwień, przywilejów i immunitetów, obowiązane są, bez uszczerbku dla tych ułatwień, przywilejów i immunitetów, przestrzegać ustaw i przepisów Państwa przyjmującego włącznie z przepisami dotyczącymi ruchu drogowego i ubezpieczenia pojazdów mechanicznych.

Artykuł  26. 

Państwo przyjmujące zapewnia członkom urzędu konsularnego i członkom ich rodzin, pozostającym z nimi we wspólnocie domowej, swobodę poruszania się i podróżowania na swoim terytorium, o ile nie jest to sprzeczne z jego ustawami i przepisami o pobycie na obszarach, na które wjazd i pobyt ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony i ograniczony.

Artykuł  27. 

Członkowie rodzin urzędników konsularnych, pozostający z nimi we wspólnocie domowej i będący obywatelami Państwa przyjmującego lub posiadający stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie, nie korzystają z ułatwień, przywilejów i immunitetów określonych w niniejszej Konwencji, z wyjątkiem postanowień ustępów 2 i 4 artykułu 16. Stosuje się to również do pracowników konsularnych oraz członków ich rodzin, pozostających z nimi we wspólnocie domowej, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie.