Noszenie i użycie broni palnej przez organy ochrony kolei oraz działalność tych organów poza obszarem kolejowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.44.233

Akt utracił moc

Wersja od: 14 listopada 1997 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 7 września 1961 r.

w sprawie noszenia i użycia broni palnej przez organy ochrony kolei oraz w sprawie działalności tych organów poza obszarem kolejowym. ^*

Na podstawie art. 40 ust. 6 i art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach (Dz. U. Nr 54, poz. 311) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Prawo noszenia broni palnej w czasie pełnienia służby przysługuje organom Służby Ochrony Kolei.

2. Funkcjonariusz Służby Ochrony Kolei obowiązany jest w czasie pełnienia służby z bronią posiadać przy sobie świadectwo broni oraz legitymację służbową.

§ 2. Funkcjonariusz Służby Ochrony Kolei może używać broni tylko w następujących przypadkach:

1) w obronie własnej oraz w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie innych osób;

2) przciwko napastnikowi, który usiłuje odebrać broń funkcjonariuszowi Służby Ochrony Kolei lub osobie z nim współdziałającej;

3) przeciwko napastnikowi, który nie usłucha wezwania do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, jeżeli zachowanie się napastnika wskazuje na bezpośrednie niebezpieczeństwo użycia przez niego broni lub niebezpiecznego narzędzia;

4) w celu odparcia zamachu na obiekty i urządzenia kolejowe, których uszkodzenie lub unieruchomienie wskutek tego zamachu mogłoby spowodować niebezpieczeństwo dla życia podróżnych lub katastrofę kolejową;

5) w celu odparcia zamachu na znacznej wartości mienie kolei lub kolei powierzone;

6) w celu udaremnienia ucieczki sprawcy zamachu określonego w pkt 1-5 lub innego niebezpiecznego przestępcy.

§  3.

1. Organy Służby Ochrony Kolei mają prawo użycia broni jako środka ostatecznego, dopuszczalnego tylko wówczas, gdy inne środki wymuszenia posłuchu nie odniosły skutku.

2. Użycie broni nie może mieć na celu pozbawienia życia, lecz unieszkodliwienie sprawcy, przy możliwie jak najmniejszym wyrządzeniu szkody osobie, przeciwko której broń została użyta, a zarazem bez narażenia życia lub zdrowia innych osób.

3. Jeżeli wskutek użycia broni nastąpiło zranienie człowieka, należy niezwłocznie udzielić zranionemu pierwszej pomocy i zapewnić mu opiekę lekarską.

§  4.

1. Przed użyciem broni należy wezwać do określonego zachowania się, np. do zaniechania napaści, porzucenia broni, i zagrozić jej użyciem wezwaniem "Stój - Służba Ochrony Kolei - stój, bo strzelam".

2. Jeżeli wezwanie okaże się bezskuteczne, należy oddać strzał ostrzegawczy w górę w celu wymuszenia posłuchu, a w razie konwoju pociągu, gdy wezwanie może być niesłyszalne, należy oddać trzy strzały ostrzegawcze w górę.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do przypadków, w których wszelka zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia funkcjonariusza Służby Ochrony Kolei lub innej osoby, bądź też groziłaby powszechnym niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego albo dla mienia kolei lub kolei powierzonego o znacznej wartości.

§  5.

1. O każdym przypadku użycia broni funkcjonariusz Służby Ochrony Kolei obowiązany jest bezzwłocznie zawiadomić swego przełożonego, który ustala, czy użycie broni nastąpiło zgodnie z przepisami.

2. W przypadku użycia broni, w wyniku którego nastąpiła śmierć lub zranienie człowieka, albo gdy użycie broni nastąpiło niezgodnie z obowiązującymi przepisami, przełożony obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie właściwą terytorialnie jednostkę Milicji Obywatelskiej lub właściwego prokuratora.

§ 6. Działalność organów Służby Ochrony Kolei sięgać może poza obszar kolejowy w następujących przypadkach:

1) w razie bezpośredniego pościgu za osobą, która dopuściła się przestępstwa na obszarze kolejowym;

2) w razie konieczności doprowadzenia osoby zatrzymanej na obszarze kolejowym do najbliższego organu Milicji Obywatelskiej lub organów wojskowych;

3) w razie konieczności ochrony mienia kolejowego lub kolei powierzonego w czasie transportu poza obszarem kolejowym;

4) w razie sprawowania ochrony budynków i obiektów kolejowych lub obiektów Ministerstwa Komunikacji;

5) w razie konieczności współdziałania z organami Milicji Obywatelskiej i ochrony granic.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

^*Z dniem 14 listopada 1997 r. rozporządzenie zachowuje moc w części niesprzecznej z ustawą z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym (Dz.U.97.96.591), nie dłużej jednak niż do dnia 15 sierpnia 1998 r. - zobacz art. 61 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy.