Art. 5. - Norwegia-Polska. Umowa o współpracy w zakresie nawigacji satelitarnej. Bruksela.2010.09.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2016.673

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 kwietnia 2016 r.

ARTYKUŁ  5

Infrastruktura naziemna europejskiego GNSS

1. Norwegia podejmuje wszelkie możliwe środki, aby ułatwić rozmieszczanie, utrzymanie i wymianę infrastruktury naziemnej europejskiego GNSS ("infrastruktura naziemna") na terytoriach podlegających jej jurysdykcji.

2. Norwegia podejmuje wszelkie możliwe środki w celu zapewnienia ochrony oraz ciągłego i niezakłóconego działania infrastruktury naziemnej rozmieszczonej na jej terytorium, w tym, w razie potrzeby, z użyciem organów ścigania. Norwegia podejmuje wszelkie możliwe środki w celu ochrony infrastruktury przed lokalną interferencją radiową włamaniami do systemów komputerowych i próbami podsłuchu.

3. Stosunki umowne dotyczące infrastruktury naziemnej zostaną uzgodnione między Komisją Europejską a posiadaczem praw własności. Władze Norwegii w pełni uznają szczególny status infrastruktury naziemnej i dokonają wcześniejszych uzgodnień z Komisją Europejską na ile to możliwe, przed podjęciem jakichkolwiek działań dotyczących infrastruktury naziemnej.

4. Norwegia umożliwia ciągły i niczym nieograniczony dostęp do infrastruktury naziemnej wszystkim osobom wyznaczonym lub w inny sposób uprawnionym przez Unię Europejską. W tym celu Norwegia ustanawia punkt kontaktowy przyjmujący informacje na temat osób udających się do obiektów infrastruktury naziemnej oraz w inny sposób ułatwiający tym osobom przemieszczanie się i wykonywanie działań w praktyce.

5. Przewożone archiwa, wyposażenie infrastruktury naziemnej i dokumenty, niezależnie od ich postaci, posiadające urzędową pieczęć lub oznaczenie nie podlegają kontroli służb celnych ani policji.

6. W przypadku zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa infrastruktury naziemnej lub jej działania Norwegia i Komisja Europejska bezzwłocznie przekazują sobie informacje na temat zdarzenia oraz kroków, jakie należy podjąć w celu rozwiązania zaistniałej sytuacji. Komisja Europejska może wyznaczyć inną zaufaną jednostkę jako punkt kontaktowy z Norwegią do celów przekazywania takich informacji.

7. Strony ustanowią w oddzielnej umowie bardziej szczegółowe procedury w odniesieniu do kwestii zawartych w ust. 1-6. Takie procedury powinny między innymi precyzować kwestie kontroli, obowiązków punktów kontaktowych, wymogów dla kurierów oraz środków przeciwdziałania lokalnym interferencjom częstotliwości radiowych i próbom wrogich działań.