Rozdział 5 - Odpowiedzialność zawodowa osób wykonujących zawód medyczny - Niektóre zawody medyczne

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.1972

Akt obowiązujący
Wersja od: 25 września 2023 r.

Rozdział  5

Odpowiedzialność zawodowa osób wykonujących zawód medyczny

Osoby wykonujące zawód medyczny podlegają odpowiedzialności zawodowej za zawinione naruszenie przepisów związanych z wykonywaniem danego zawodu medycznego, zwane dalej "przewinieniem zawodowym".

1. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej toczy się niezależnie od postępowania karnego w sprawie o przestępstwo, postępowania w sprawie o wykroczenie lub postępowania dyscyplinarnego wszczętego w jednostce organizacyjnej, w której przepisy szczególne przewidują takie postępowanie, dotyczących tego samego czynu.
2. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej może być zawieszone do czasu ukończenia postępowania karnego w sprawie o przestępstwo, postępowania w sprawie o wykroczenie lub postępowania dyscyplinarnego, o których mowa w ust. 1, jeżeli ich wynik może mieć wpływ na rozstrzygnięcie w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej.
1. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej osoby wykonującej zawód medyczny obejmuje:
1)
czynności sprawdzające prowadzone przez rzecznika dyscyplinarnego;
2)
postępowanie wyjaśniające prowadzone przez rzecznika dyscyplinarnego;
3)
postępowanie przed Komisją Odpowiedzialności Zawodowej, zwaną dalej "Komisją".
2. 
Celem czynności sprawdzających jest wstępne zbadanie okoliczności koniecznych do ustalenia, czy istnieją podstawy do wszczęcia postępowania wyjaśniającego.
3. 
Celem postępowania wyjaśniającego jest ustalenie, czy został popełniony czyn mogący stanowić przewinienie zawodowe, wyjaśnienie okoliczności sprawy, a w przypadku stwierdzenia znamion przewinienia zawodowego ustalenie osoby obwinionej oraz zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla Komisji.
4. 
Celem postępowania przed Komisją jest pociągnięcie do odpowiedzialności sprawcy przewinienia zawodowego oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnianiu przewinień zawodowych albo ustalenie, że osoba obwiniona jest niewinna i nie ponosi w związku z tym odpowiedzialności.

Stronami postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej są rzecznik dyscyplinarny, osoba wykonująca zawód medyczny, której dotyczy postępowanie, lub osoba obwiniona, a w przypadku gdy w danej sprawie występuje pokrzywdzony, jest on również stroną postępowania.

1. 
Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przewinienie zawodowe.
2. 
Pokrzywdzony może ustanowić jednego pełnomocnika spośród osób wykonujących zawód medyczny, adwokatów lub radców prawnych.
3. 
W przypadku śmierci pokrzywdzonego jego prawa w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, w tym prawo dostępu do informacji medycznej oraz dokumentacji medycznej, może wykonywać:
1)
małżonek;
2)
wstępny;
3)
zstępny;
4)
rodzeństwo;
5)
powinowaty w tej samej linii lub stopniu;
6)
osoba pozostająca w stosunku przysposobienia;
7)
osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.
1. 
Za osobę obwinioną uważa się osobę wykonującą zawód medyczny, wobec której w toku postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny przedstawił zarzuty lub przeciwko której skierował wniosek o ukaranie.
2. 
Osoba obwiniona może ustanowić jednego obrońcę spośród osób wykonujących zawód medyczny, adwokatów lub radców prawnych.

Postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej nie wszczyna się, a wszczęte umarza, jeżeli:

1)
czynu nie popełniono albo brak jest dowodów dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia;
2)
czyn nie stanowi przewinienia zawodowego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przewinienia zawodowego;
3)
osoba obwiniona zmarła;
4)
nastąpiło ustanie karalności;
5)
postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się;
6)
szkodliwość społeczna czynu jest znikoma.
1. 
Nie można wszcząć postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, jeżeli od chwili popełnienia czynu upłynęły 3 lata.
2. 
Bieg przedawnienia przerywa każda czynność podjęta przez rzecznika dyscyplinarnego.
3. 
Karalność przewinienia zawodowego ustaje, jeżeli od chwili jego popełnienia upłynęło 5 lat.
4. 
Jeżeli czyn stanowi jednocześnie przestępstwo albo wykroczenie, ustanie karalności przewinienia zawodowego następuje nie wcześniej niż ustanie karalności przestępstwa albo karalności wykroczenia.
1. 
Rzecznik dyscyplinarny albo Komisja w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej przeprowadza dowody na wniosek stron albo z urzędu.
2. 
Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga specjalistycznej wiedzy, rzecznik dyscyplinarny albo Komisja zasięga opinii biegłego lub wzywa specjalistę do przeprowadzenia określonych czynności w toku postępowania.
3. 
W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego osoby obwinionej rzecznik dyscyplinarny albo Komisja powołuje dwóch biegłych lekarzy psychiatrów.
4. 
Nie stanowi naruszenia tajemnicy zawodowej składanie przez osoby wykonujące zawód medyczny zeznań i wyjaśnień w zakresie okoliczności objętych postępowaniem w toku postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej.
1. 
Jeżeli w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej świadek, biegły lub specjalista bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego lub na rozprawę przed Komisją albo bezpodstawnie odmawia zeznań, przewodniczący Komisji może zwrócić się do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby wezwanej o jej przesłuchanie w charakterze świadka, biegłego lub specjalisty na wskazane okoliczności.
2. 
O terminie i miejscu przesłuchania, o którym mowa w ust. 1, sąd rejonowy zawiadamia strony, a protokół z przesłuchania przesyła przewodniczącemu Komisji. Przesłuchanie przeprowadza sąd rejonowy na posiedzeniu. Przepisy działu V ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 1375, z późn. zm.) stosuje się.
1. 
Nie można pociągnąć do odpowiedzialności zawodowej osoby obwinionej do momentu, gdy popełnienie przewinienia zawodowego nie zostanie udowodnione i stwierdzone prawomocnym orzeczeniem Komisji, o którym mowa w art. 66 ust. 1.
2. 
Wszelkie wątpliwości, których w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej nie da się usunąć, należy tłumaczyć na korzyść osoby obwinionej.
3. 
Członkowie Komisji kształtują swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów ocenianych swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.
1. 
Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na wniosek albo z urzędu.
2. 
Uprawnionym do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest minister właściwy do spraw zdrowia, minister właściwy do spraw wewnętrznych, Minister Obrony Narodowej, Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia oraz pokrzywdzony.
3. 
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
dane składającego wniosek:
a)
oznaczenie organu,
b)
w przypadku pokrzywdzonego:
imię (imiona) i nazwisko,
datę urodzenia,
numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL - cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz państwo jego wydania,
imię (imiona) i nazwisko przedstawiciela ustawowego pokrzywdzonego, jeżeli dotyczy;
2)
adres do doręczeń;
3)
wskazanie przedmiotu wniosku i jego uzasadnienie;
4)
dowody uprawdopodabniające okoliczności wskazane we wniosku.
4. 
Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, przez pokrzywdzonego podlega opłacie w wysokości 200 zł.
5. 
Opłata, o której mowa w ust. 4, podlega zaliczeniu na poczet kosztów postępowania przed Komisją.
6. 
Opłata, o której mowa w ust. 4, stanowi dochód budżetu państwa.
7. 
Opłatę, o której mowa w ust. 4, wnosi się na rachunek bankowy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia.
8. 
W przypadku niewniesienia opłaty, o której mowa w ust. 4, albo wniesienia jej w wysokości niższej niż należna rzecznik dyscyplinarny wzywa pokrzywdzonego do uzupełnienia braków formalnych, w terminie nie krótszym niż 7 dni, na adres wskazany we wniosku. W przypadku bezskutecznego upływu terminu do uzupełnienia braków formalnych dotknięty nimi wniosek traktuje się jako niezłożony. Wniosek nienależycie opłacony jest zwracany bez rozpatrzenia pokrzywdzonemu. O tej konsekwencji rzecznik dyscyplinarny informuje w wezwaniu do uzupełnienia braków formalnych.
1. 
Rzecznik dyscyplinarny niezwłocznie po otrzymaniu informacji wskazującej na możliwość popełnienia przewinienia zawodowego bada z urzędu, czy nie zachodzą okoliczności wyłączające postępowanie, a w przypadku braku przeszkód prawnych wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania wyjaśniającego. Postanowienie doręcza się stronom.
2. 
W przypadku gdy wniosek o wszczęcie postępowania wyjaśniającego nie spełnia wymagań formalnych, rzecznik dyscyplinarny wzywa składającego wniosek do uzupełnienia wniosku na piśmie, w terminie nie krótszym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania, z pouczeniem, że nieuzupełnienie wniosku spowoduje odmowę wszczęcia postępowania wyjaśniającego.
3. 
W przypadku nieuzupełnienia wniosku, o którym mowa w ust. 2, albo w przypadku stwierdzenia okoliczności wyłączającej postępowanie rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego, które doręcza, wraz z uzasadnieniem, składającemu wniosek oraz osobie, której ten wniosek dotyczy.
4. 
Rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienie o wszczęciu albo o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 1, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2, od dnia uzupełnienia wniosku.
1. 
Pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego, a stronom na postanowienie o jego umorzeniu. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt.
2. 
Zażalenie wnosi się do Komisji za pośrednictwem rzecznika dyscyplinarnego w terminie 14 dni od dnia otrzymania postanowienia.
3. 
Komisja rozpoznaje zażalenie oraz orzeka w składzie, o którym mowa w art. 64.
4. 
Komisja utrzymuje w mocy postanowienie rzecznika dyscyplinarnego albo je uchyla. Uchylając postanowienie, na które wniesiono zażalenie, Komisja przekazuje postępowanie do dalszego prowadzenia przez rzecznika dyscyplinarnego.
5. 
Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego albo odmowie jego wszczęcia, Komisja wskazuje powody uchylenia lub okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są wiążące dla rzecznika dyscyplinarnego.

W toku postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny dąży do szczegółowego wyjaśnienia sprawy. W tym celu może przesłuchiwać pokrzywdzonego i inne osoby w charakterze świadków, powoływać i przesłuchiwać biegłych lub wzywać specjalistów do przeprowadzenia określonych czynności w toku postępowania, jak również przeprowadzać inne dowody. W przypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności gdy mogłoby to spowodować zatarcie śladów lub dowodów przewinienia zawodowego, rzecznik dyscyplinarny może przesłuchać osobę wykonującą zawód medyczny przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia.

1. 
Jeżeli zebrany w postępowaniu wyjaśniającym materiał dowodowy wskazuje na fakt popełnienia przewinienia zawodowego, rzecznik dyscyplinarny przedstawia zarzuty osobie wykonującej zawód medyczny.
2. 
Zarzuty osobie wykonującej zawód medyczny doręcza się na piśmie, informując o przysługujących jej prawach, w tym o prawie do złożenia wyjaśnień.
1. 
Jeżeli postępowanie wyjaśniające nie dostarczyło podstaw do sporządzenia wniosku o ukaranie, rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego bez konieczności uprzedniego zapoznania osoby wykonującej zawód medyczny, której dotyczy sprawa, z materiałami postępowania wyjaśniającego i bez wydania postanowienia o zamknięciu postępowania wyjaśniającego.
2. 
Rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego również w przypadku, gdy okoliczności wyłączające postępowanie wystąpią w toku postępowania wyjaśniającego.
3. 
Postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego zawiera uzasadnienie ze wskazaniem przyczyn umorzenia.
4. 
Jeżeli umorzenie postępowania wyjaśniającego następuje po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów, postanowienie o umorzeniu tego postępowania zawiera także imię (imiona) i nazwisko osoby obwinionej oraz określenie zarzucanego jej czynu.
1. 
Jeżeli istnieją podstawy do sporządzenia wniosku o ukaranie, rzecznik dyscyplinarny zawiadamia osobę obwinioną i jej obrońcę o terminie końcowego zapoznania się z materiałami postępowania wyjaśniającego wraz z pouczeniem o możliwości uprzedniego przejrzenia akt.
2. 
Osoba obwiniona w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z materiałami postępowania wyjaśniającego może składać wnioski o uzupełnienie postępowania wyjaśniającego.
3. 
Termin zapoznania się osoby obwinionej z materiałami postępowania wyjaśniającego wyznacza się w taki sposób, aby od dnia doręczenia zawiadomienia osobie obwinionej i jej obrońcy upłynęło co najmniej 14 dni.
4. 
Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania wyjaśniającego, rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienie o jego zamknięciu.
1. 
Postępowanie wyjaśniające powinno zostać zakończone w terminie 2 miesięcy od dnia wydania postanowienia o wszczęciu postępowania wyjaśniającego.
2. 
W szczególnie uzasadnionym przypadku Komisja na wniosek rzecznika dyscyplinarnego może przedłużyć okres postępowania wyjaśniającego na czas określony, nie dłuższy niż miesiąc od dnia upływu okresu, o którym mowa w ust. 1.
3. 
O przedłużeniu okresu postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny powiadamia strony.
4. 
Stronom przysługuje prawo złożenia do Komisji zażalenia na przewlekłość postępowania prowadzonego przez rzecznika dyscyplinarnego.
1. 
W przypadku gdy zebrane w postępowaniu wyjaśniającym lub przeprowadzone przed Komisją dowody wskazują, że osoba obwiniona popełniła ciężkie przewinienie zawodowe, a rodzaj tego przewinienia wskazuje, że wykonywanie przez osobę obwinioną zawodu medycznego zagraża bezpieczeństwu pacjentów lub grozi popełnieniem kolejnego przewinienia zawodowego, Komisja wydaje postanowienie o tymczasowym zawieszeniu uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego albo o ograniczeniu zakresu czynności w wykonywaniu zawodu medycznego przez osobę obwinioną na okres nieprzekraczający roku.
2. 
Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, Komisja może wydać z urzędu lub na wniosek rzecznika dyscyplinarnego. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. 
Osoba obwiniona i jej obrońca mają prawo wziąć udział w posiedzeniu Komisji, którego przedmiotem jest wydanie postanowienia, o którym mowa w ust. 1.
4. 
Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie przekazuje się ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, organowi właściwemu i odpowiednio ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Ministrowi Obrony Narodowej, Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia lub podmiotowi, w którym dana osoba wykonuje zawód medyczny.
5. 
Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, osobie obwinionej przysługuje zażalenie w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia. Zażalenie wnosi się do ministra właściwego do spraw zdrowia za pośrednictwem Komisji.

Jeżeli wynik postępowania wyjaśniającego potwierdzi zasadność zarzutów, rzecznik dyscyplinarny składa wniosek o ukaranie do Komisji w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia o zamknięciu postępowania wyjaśniającego.

1. 
Wniosek o ukaranie, o którym mowa w art. 61, zawiera:
1)
dane osoby obwinionej:
a)
imię (imiona) i nazwisko,
b)
datę i miejsce urodzenia,
c)
adres miejsca zamieszkania,
d)
miejsce wykonywania zawodu medycznego i zajmowane stanowisko, jeżeli dotyczy;
2)
dokładne określenie zarzucanego przewinienia zawodowego, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków z niego wynikających;
3)
imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy mogą być wezwani na rozprawę, jak również wskazanie innych dowodów;
4)
uzasadnienie wniosku.
2. 
Rzecznik dyscyplinarny doręcza wniosek o ukaranie, o którym mowa w art. 61, osobie obwinionej.
3. 
Osoba obwiniona ma prawo złożenia do Komisji pisemnego ustosunkowania się do wniosku o ukaranie, o którym mowa w art. 61, w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego wniosku.

Po złożeniu wniosku o ukaranie, o którym mowa w art. 61, przewodniczący składu orzekającego Komisji, wyznaczony przez przewodniczącego Komisji, niezwłocznie wyznacza termin rozprawy.

1. 
Komisja orzeka w składzie:
1)
przewodniczący składu orzekającego,
2)
dwóch członków - przedstawicieli danego zawodu medycznego,
3)
dwóch członków - przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia

- wyznaczonym przez przewodniczącego Komisji.

2. 
Komisja wydaje postanowienia i rozpatruje zażalenia na postanowienia wydane przez przewodniczącego Komisji w składzie co najmniej 3 członków. W przypadku zażaleń na postanowienia wydane przez przewodniczącego Komisji, przewodniczący Komisji podlega wyłączeniu.

Członkowie Komisji w zakresie orzekania podlegają przepisom powszechnie obowiązującego prawa i nie są związani rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego orzeczenia sądu.

1. 
Komisja po przeprowadzeniu rozprawy, w toku której wysłuchuje osobę obwinioną oraz jej obrońcę, jeżeli został ustanowiony, i po przeprowadzeniu innych dowodów mających znaczenie dla rozpoznania sprawy wydaje orzeczenie.
2. 
Rozprawa jest jawna. Komisja wyłącza jawność rozprawy, jeżeli jawność mogłaby:
1)
naruszyć tajemnicę zawodową;
2)
wywołać zakłócenie spokoju publicznego;
3)
obrażać dobre obyczaje;
4)
ujawnić okoliczności, które ze względu na ważny interes państwa powinny być zachowane w tajemnicy;
5)
naruszyć ważny interes prywatny.

Postępowanie przed Komisją należy zakończyć w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ukaranie.

Karami za przewinienie zawodowe są:

1)
upomnienie;
2)
nagana;
3)
kara pieniężna;
4)
zawieszenie uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego na okres do 5 lat;
5)
pozbawienie uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego.
1. 
Karę pieniężną wymierza się w wysokości od jednokrotnego do trzykrotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę określanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2020 r. poz. 2207 oraz z 2023 r. poz. 1667).
2. 
Kara pieniężna może zostać orzeczona także obok kar wymienionych w art. 68 pkt 1, 2, 4 i 5.
3. 
Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
4. 
Egzekwowanie kar pieniężnych odbywa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479, z późn. zm.).
1. 
Karę zawieszenia uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego orzeka się w miesiącach i latach.
2. 
Bieg kary, o której mowa w ust. 1, rozpoczyna się z dniem uprawomocnienia się orzeczenia.
3. 
Na poczet kary zawieszenia uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego zalicza się okres tymczasowego zawieszenia uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego, o którym mowa w art. 60 ust. 1.
1. 
Orzeczenie Komisji zawiera:
1)
oznaczenie Komisji, która wydała orzeczenie, imiona i nazwiska członków Komisji oraz protokolanta;
2)
datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia;
3)
imię (imiona) i nazwisko osoby obwinionej;
4)
indywidualny identyfikator wpisu;
5)
powołanie podstawy prawnej, przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie zostało zarzucone osobie obwinionej;
6)
rozstrzygnięcie Komisji w przedmiocie postępowania;
7)
uzasadnienie;
8)
rozstrzygnięcie dotyczące kary, w tym w razie potrzeby co do zaliczenia na jej poczet tymczasowego zawieszenia uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego, o którym mowa w art. 60 ust. 1;
9)
postanowienie o kosztach postępowania.
2. 
Uzasadnienie orzeczenia zawiera:
1)
wskazanie, jakie fakty Komisja uznała za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparła się dowodach i dlaczego nie uznała dowodów przeciwnych;
2)
przytoczenie okoliczności, które Komisja miała na względzie przy wymiarze kary.
3. 
Ogłoszenie orzeczenia jest jawne.
4. 
Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego Komisji przytacza ustnie główne motywy rozstrzygnięcia.
5. 
Orzeczenie Komisji wraz z pisemnym uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia odwołania Komisja doręcza stronom w terminie 30 dni od dnia jego ogłoszenia.
1. 
W przypadku ukarania osoby obwinionej ponosi ona koszty postępowania, chyba że Komisja postanowi, że koszty postępowania ponosi Skarb Państwa. Zwrot kosztów postępowania przez ukaranego stanowi dochód budżetu państwa.
2. 
Koszty postępowania stanowią:
1)
zwrot kosztów podróży i noclegu oraz utraconych zarobków lub dochodów osób wezwanych przez Komisję lub rzecznika dyscyplinarnego;
2)
wynagrodzenie oraz zwrot kosztów podróży i noclegu członków Komisji;
3)
wynagrodzenie za sporządzenie opinii mającej znaczenie dla rozpoznania sprawy.
3. 
Wydatki związane z doręczaniem wezwań i innych pism Komisji oraz rzecznika dyscyplinarnego, a także ze zwrotem opłat, nie obciążają podmiotu składającego wniosek o wszczęcie postępowania wyjaśniającego.
4. 
W przypadku uniewinnienia osoby obwinionej lub umorzenia postępowania koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.
5. 
Osobie obwinionej przysługuje zażalenie na postanowienie o kosztach postępowania w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Zażalenie wnosi się do Komisji. Komisja rozpatruje zażalenie w składzie 3 członków. W rozpatrywaniu zażalenia nie mogą brać udziału osoby uczestniczące w wydaniu postanowienia o kosztach postępowania.
6. 
Kwotę stanowiącą równowartość kosztów postępowania uiszcza się na rachunek wskazany na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia.
7. 
Nieopłacone w terminie koszty postępowania podlegają egzekucji w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
8. 
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, zryczałtowane koszty postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, uwzględniając koszty poniesione na wynagrodzenie członków Komisji orzekających w sprawie oraz koszty obsługi organizacyjnej działalności Komisji.
1. 
Od orzeczenia, o którym mowa w art. 66 ust. 1, osobie obwinionej oraz rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez Komisję w składzie pięcioosobowym. W ponownym rozpatrywaniu sprawy nie mogą brać udziału osoby uczestniczące w wydaniu zaskarżonego orzeczenia.
2. 
Od orzeczenia wydanego na skutek ponownego rozpatrzenia sprawy osobie obwinionej przysługuje, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia, odwołanie do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby obwinionej sądu apelacyjnego.
3. 
Do rozpoznania odwołania, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, 1429, 1606, 1615, 1667 i 1860) o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego skarga kasacyjna nie przysługuje.
1. 
Prawomocne orzeczenie Komisja doręcza osobie obwinionej oraz ministrowi właściwemu do spraw zdrowia w terminie 7 dni od dnia jego uprawomocnienia się.
2. 
W przypadku nałożenia kary, o której mowa w art. 68 pkt 4 albo 5, Komisja w terminie wskazanym w ust. 1 doręcza prawomocne orzeczenie również organowi właściwemu i odpowiednio ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Ministrowi Obrony Narodowej, Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia oraz podmiotowi, w którym dana osoba wykonuje zawód medyczny.

Prawomocne ukaranie karą, o której mowa w art. 68 pkt 4 albo 5, stanowi podstawę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika albo umowy cywilnoprawnej, na podstawie której osoba wykonująca zawód medyczny wykonuje ten zawód.

Orzeczenie kary pozbawienia uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego powoduje skreślenie z rejestru bez prawa ubiegania się o ponowny wpis do rejestru przez okres 10 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o karze pozbawienia uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego.

1. 
Kara orzeczona za przewinienie zawodowe ulega zatarciu z mocy prawa po upływie:
1)
3 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu karą, o której mowa w art. 68 pkt 1, 2 albo 3;
2)
5 lat od dnia wykonania orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 68 pkt 4 albo 5.
2. 
Z chwilą zatarcia ukaranie uważa się za niebyłe.
3. 
W przypadku osoby wpisanej do rejestru zatarcie ukarania następuje przez usunięcie z rejestru wpisu o ukaraniu.
1. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej osób wykonujących zawód medyczny zakończone prawomocnym orzeczeniem Komisji wznawia się, jeżeli:
1)
w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;
2)
po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nieznane przedtem Komisji, wskazujące na to, że:
a)
osoba obwiniona nie popełniła czynu albo czyn jej nie stanowił przewinienia zawodowego lub nie podlegał karze,
b)
Komisja umorzyła postępowanie, błędnie przyjmując popełnienie przez osobę obwinioną zarzucanego jej czynu.
2. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej zakończone prawomocnym orzeczeniem Komisji można wznowić w przypadku uchylenia lub istotnej zmiany treści prawomocnego orzeczenia, z powodu którego zostało ono umorzone w trybie art. 47.

W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej stosuje się odpowiednio przepisy:

1)
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego; nie stosuje się przepisów o oskarżycielu prywatnym, powodzie cywilnym, przedstawicielu społecznym, postępowaniu przygotowawczym oraz środkach przymusu, z wyjątkiem przepisów o karze pieniężnej;
2)
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1138, z późn. zm.).
1. 
Komisja składa się z członków powoływanych przez ministra właściwego do spraw zdrowia na 4-letnią kadencję, po 4 przedstawicieli osób wykonujących dany zawód medyczny, 4 przedstawicieli osób, o których mowa w art. 1 ust. 2, oraz 8 przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia.
2. 
Członkiem Komisji będącym przedstawicielem osób:
1)
wykonujących dany zawód medyczny może zostać osoba uprawniona do wykonywania zawodu medycznego, posiadająca co najmniej 3-letnie doświadczenie w wykonywaniu danego zawodu medycznego, niekarana za przestępstwo umyślne lub z tytułu odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej, dająca rękojmię należytego wykonywania powierzonych jej zadań;
2)
o których mowa w art. 1 ust. 2, może zostać osoba posiadająca co najmniej 3-letnie doświadczenie w wykonywaniu czynności zawodowych, o których mowa w art. 1 ust. 2, niekarana za przestępstwo umyślne lub z tytułu odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej, dająca rękojmię należytego wykonywania powierzonych jej zadań.
3. 
Minister właściwy do spraw zdrowia w celu wyboru przedstawicieli osób, o których mowa w ust. 2, zwraca się o przedstawienie, w określonym terminie, kandydatów do pełnienia funkcji członka Komisji do:
1)
stowarzyszeń będących zgodnie z postanowieniami ich statutów towarzystwami naukowymi o zasięgu krajowym, zrzeszających przedstawicieli danego zawodu medycznego lub osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2;
2)
stowarzyszeń będących zgodnie z postanowieniami ich statutów towarzystwami naukowymi o zasięgu krajowym, zrzeszających przedstawicieli pokrewnego zawodu medycznego - w przypadku braku stowarzyszeń, o których mowa w pkt 1;
3)
związków zawodowych o zasięgu ogólnokrajowym, zrzeszających przedstawicieli danego zawodu medycznego lub osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2.
4. 
Członkiem Komisji będącym przedstawicielem ministra właściwego do spraw zdrowia może zostać osoba niekarana za przestępstwo umyślne lub z tytułu odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej, dająca rękojmię należytego wykonywania tej funkcji, posiadająca wiedzę w zakresie zasad wykonywania zawodów medycznych oraz co najmniej 3-letnie doświadczenie zawodowe w obszarze ochrony zdrowia.
5. 
Przewodniczącego Komisji powołuje minister właściwy do spraw zdrowia spośród osób posiadających wykształcenie prawnicze, co najmniej 5-letnie doświadczenie w obszarze prawa administracyjnego i procesowego, niekaranych za przestępstwo umyślne lub z tytułu odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej, dających rękojmię należytego wykonywania tej funkcji oraz posiadających wiedzę w zakresie zasad wykonywania zawodów medycznych.
6. 
W przypadku nieobecności przewodniczącego Komisji jego zadania wykonuje wyznaczony przez przewodniczącego członek Komisji, o którym mowa w ust. 4.
7. 
Minister właściwy do spraw zdrowia odwołuje członka Komisji w przypadku:
1)
rezygnacji z członkostwa w Komisji;
2)
utraty uprawnień do wykonywania zawodu medycznego lub rękojmi należytego wykonywania funkcji członka Komisji;
3)
choroby trwale uniemożliwiającej członkostwo w Komisji;
4)
skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub z tytułu odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej.
8. 
W przypadku odwołania członka Komisji albo jego śmierci przed upływem kadencji, minister właściwy do spraw zdrowia powołuje nowego członka Komisji na okres do końca tej kadencji.
1. 
Na czas wykonywania zadań w Komisji jej członkom przysługuje zwolnienie od wykonywania pracy zawodowej bez zachowania prawa do wynagrodzenia.
2. 
Członkom Komisji przysługuje:
1)
wynagrodzenie za rozpoznanie sprawy dotyczącej odpowiedzialności zawodowej, zakończonej wydaniem orzeczenia przez Komisję, nie wyższe niż 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za rok poprzedzający rok, w którym jest ustalane wynagrodzenie, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku;
2)
zwrot kosztów przejazdu w wysokości i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
3. 
Wydatki związane z działalnością Komisji są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
4. 
Obsługę administracyjną Komisji zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zdrowia.
1. 
Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje 4 rzeczników dyscyplinarnych, wskazując jednego z nich jako koordynującego wykonywanie zadań tych rzeczników.
2. 
Rzecznikiem dyscyplinarnym może zostać osoba posiadająca wykształcenie prawnicze i co najmniej 5-letnie doświadczenie w obszarze prawa administracyjnego i procesowego, niekarana za przestępstwo umyślne lub z tytułu odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej, dająca rękojmię należytego wykonywania tej funkcji oraz posiadająca wiedzę w zakresie zasad wykonywania zawodów medycznych.
3. 
Na czas wykonywania zadań rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje zwolnienie od wykonywania pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
4. 
Rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje:
1)
wynagrodzenie za rozpoznanie sprawy dotyczącej odpowiedzialności zawodowej nie wyższe niż 15% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za rok poprzedzający rok, w którym jest ustalane wynagrodzenie, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku;
2)
zwrot kosztów przejazdu w wysokości i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
5. 
Wydatki związane z działalnością rzeczników dyscyplinarnych są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
6. 
Obsługę administracyjną rzeczników dyscyplinarnych zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zdrowia.
1. 
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia członków Komisji oraz rzeczników dyscyplinarnych, uwzględniając nakład pracy wynikający z prowadzenia postępowań w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej osób wykonujących zawód medyczny.
2. 
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze zarządzenia, regulamin pracy Komisji oraz rzeczników dyscyplinarnych, biorąc pod uwagę zadania tych organów oraz sprawne wykonywanie tych zadań.