Rozdział 7 - Opłata klimatyczna. - Niektóre podatki i opłaty terenowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.45.229

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1985 r.

Rozdział  7.

Opłata klimatyczna.

Art.  26.

1. Opłata klimatyczna jest pobierana od osób fizycznych przebywających okresowo w celach wypoczynkowo-zdrowotnych w miejscowościach uznanych za uzdrowiska oraz w innych miejscowościach posiadających szczególnie korzystne właściwości klimatu, krajobrazu oraz warunki środowiskowe umożliwiające stały lub sezonowy ruch turystyczny.

2. Opłaty klimatycznej nie pobiera się od osób przebywających na leczeniu w szpitalach uzdrowiskowych i innych zakładach typu szpitalnego.

3. Rady narodowe stopnia wojewódzkiego, na wniosek terenowego organu administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, uzgodniony z Przewodniczącym Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, określą miejscowości posiadające walory turystyczne, w których pobiera się opłatę klimatyczną.

Art.  27.

1. Wysokość opłaty klimatycznej ustala się za każdy dzień pobytu w granicach:

1) do 1 zł - od dzieci do lat 14, uczącej się młodzieży oraz młodzieży przebywającej na wczasach organizowanych przez organizacje młodzieżowe,

2) do 2 zł - od osób korzystających z bezpłatnego leczenia uzdrowiskowego oraz osób przebywających na zorganizowanych wczasach pracowniczych,

3) do 4 zł - od pozostałych osób.

2. Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia podwyższyć określone w ust. 1 granice wysokości opłaty klimatycznej w niektórych miejscowościach.

Art.  28.

1. Wysokość opłaty klimatycznej, w granicach określonych w art. 27, dla poszczególnych grup osób ustala miejska lub gminna rada narodowa (rada narodowa miasta i gminy).

2. Rada narodowa może zwalniać od opłaty klimatycznej niektóre kategorie osób.