Dział 3 - Podatek od lokali. - Niektóre podatki i opłaty terenowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.16.87 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1975 r.

Dział  III

Podatek od lokali.

Art.  14.

1. Obowiązek podatkowy ciąży na osobach fizycznych i prawnych zajmujących lokale w charakterze najemców lub bezpłatnie we własnych lub cudzych budynkach bądź na osobach fizycznych zajmujących lokale z tytułu umowy o pracę lub stosunku służbowego oraz na spadkach nie objętych, w skład których wchodzi prawo najmu.

2. Obowiązek podatkowy unormowany w ust. 1 nie dotyczy jednak osób zajmujących lokale we własnych budynkach wymienionych w art. 9 ust. 1 pkt 5, z wyjątkiem budynków związanych z gospodarstwem rolnym, o których mowa w art. 15 ust. 2.

Art.  15.

1. Podatkowi podlegają lokale i pomieszczenia w nieruchomościach określonych w art. 5, położonych na terenie miast oraz osiedli.

2. Miejskie rady narodowe oraz rady narodowe osiedli mogą wprowadzić podatek od lokali w wysokości do 50% stawek określonych w art. 20 również od lokali zajętych przez właściciela budynku na cele mieszkalne, a znajdujących się w budynkach związanych z gospodarstwem rolnym i położonych na terenie miast i osiedli.

3. Za lokale uważa się również wszelkiego rodzaju pomieszczenia, nie wyłączając pomieszczeń otwartych, jak place składowe.

Art.  16.

Od podatku wolne są:

1) lokale zajmowane przez jednostki budżetowe, podmioty gospodarki uspołecznionej, z wyjątkiem spółdzielni oraz organizacje polityczne, społeczne i zawodowe;

2) lokale zajmowane na cele administracyjne centralnych związków spółdzielni i związków spółdzielni;

3) pod warunkiem wzajemności - lokale zajmowane na biura dla przedstawicielstw dyplomatycznych, misji oraz konsulatów państw obcych, jak również lokale, zajmowane przez osoby korzystające z prawa zakrajowości oraz przez konsulów i pracowników konsularnych tych państw, jeżeli nie są obywatelami polskimi;

4) lokale zajmowane przez związki wyznaniowe i ich instytucje, zakony i kongregacje zakonne, stowarzyszenia religijne, jeżeli służą wyłącznie i bezpośrednio celom kultu religijnego (np. kościoły, domy modlitwy, kaplice);

5) lokale reprezentacyjne;

6) lokale nie zajęte.

Art.  17.

Każdy odrębny lokal uważa się za oddzielną jednostkę podatkową.

Art.  18.

1. Podstawę opodatkowania stanowi czynsz należny w bieżącym roku podatkowym lub wartość czynszowa, jeżeli lokal zajmowany jest przez właściciela albo bezpłatnie przez inną osobę.

2. Należny za bieżący rok podatkowy czynsz (wartość czynszową) oblicza się na podstawie wysokości czynszu (wartości czynszowej) z miesiąca stycznia tego roku.

3. Jeżeli zajęcie lokalu nastąpiło w ciągu roku podatkowego bądź lokal utracił zwolnienie określone w art. 16, należny za bieżący rok podatkowy czynsz (wartość czynszową) oblicza się na podstawie wysokości czynszu (wartości czynszowej) z miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy.

4. Zmiany w podstawie opodatkowania, jakie nastąpią w ciągu roku podatkowego, powodują odpowiednie zmiany w wysokości podatku, począwszy od miesiąca bezpośrednio następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana.

5. Jeżeli najemca wpłaca tylko część czynszu, a pozostałą część wpłaca za niego inna osoba, za podstawę opodatkowania przyjmuje się łączną sumę czynszu należnego wynajmującemu.

6. Minister Finansów określi zasady i sposób ustalania wartości czynszowej jednolicie dla wszystkich podatników albo odmiennie dla poszczególnych ich grup na całym obszarze Państwa lub jego części.

Art.  19.

1. Minister Finansów może zlecać podmiotom gospodarki uspołecznionej wymiar (obliczanie) podatku od lokali należnego od podatników, którzy zajmują lokale w nieruchomościach będących we władaniu tych podmiotów. Podmioty gospodarki uspołecznionej ustalają podatek za okresy, za które pobierają czynsz; zawiadomienie podatnika o wysokości podatku następuje łącznie z zawiadomieniem o należnym czynszu.

2. W przypadku określonym w ust. 1 służy podatnikowi prawo wniesienia odwołania do organu finansowego w terminie dwóch tygodni od dnia otrzymania zawiadomienia o wysokości podatku.

3. Organy finansowe obowiązane są do stałego nadzoru nad prawidłowością ustalania podatku od lokali przez podmioty określone w ust. 1 i mogą wydawać im polecenia zmierzające do zabezpieczenia prawidłowości wymiaru. W szczególności organy finansowe mogą w okresie trzech lat od dnia zawiadomienia podatnika o wysokości podatku zarządzać skorygowanie wymiaru.

Art.  20.

1. Podatek wynosi:

1) od lokali mieszkalnych:

a) od których czynsz z tytułu najmu pobiera się na podstawie

art. 4

dekretu o najmie lokali albo według tych zasad ustala się wartość

czynszową - 200%,

b) w pozostałych przypadkach - 20%

podstawy opodatkowania;

2) od lokali użytkowych:

a) zajętych przez spółdzielnie na wyodrębnione zakłady świadczące

usługi dla ludności, na zakłady przemysłu gospodniego oraz na

działalność kulturalno-oświatową - 30%,

b) zajętych przez spółdzielnie na zakłady gastronomiczne

nie prowadzące sprzedaży napojów alkoholowych o mocy

powyżej 18% - 15%,

c) zajętych przez podmioty gospodarki nie uspołecznionej na zakłady

gastronomiczne, nie prowadzące sprzedaży napojów alkoholowych

o mocy powyżej 18%, położone w miejscowościach o liczbie

mieszkańców do 25.000 - 30%,

d) w pozostałych przypadkach - 60%

podstawy opodatkowania.

2. Obniża się o 50% stawkę podatku od lokali zajętych przez podmioty gospodarki nie uspołecznionej na zakłady rzemieślnicze świadczące usługi dla ludności, jeżeli od tych lokali pobierany jest czynsz według tabel stawek czynszowych bez obniżki bądź obniżka nie przekracza 20% tych stawek.

3. Właściwe miejskie rady narodowe (rady narodowe osiedli) mogą w drodze uchwał dla poszczególnych grup podatników lub kategorii lokali obniżać stawki określone w ust. 1, nie więcej jednak niż o 50%.

Art.  21.

1. Obowiązek podatkowy powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po zajęciu lokalu lub po utracie zwolnienia od podatku na podstawie art. 16.

2. Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym lokal opróżniono lub, w którym powstały warunki uzasadniające zwolnienie na podstawie art. 16.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli lokal został podzielony na lokale będące przedmiotem odrębnej umowy najmu.