Art. 9. - Niektóre podatki i opłaty terenowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.16.87 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1975 r.

Art.  9.

1. Podatek w stosunku do podstawy opodatkowania wynosi od budynków lub ich części:

1) gdy podstawę opodatkowania stanowi pełna wartość budynku, będąca podstawą amortyzacji (art. 8 ust. 1 pkt 2) - 0,8%;

2) od wynajętych lub wydzierżawionych budynków lub ich części pozostających we władaniu jednostek budżetowych, podmiotów gospodarki uspołecznionej oraz organizacji politycznych, społecznych, zawodowych - 25%;

3) od wynajętych lub wydzierżawionych budynków użytkowych, stanowiących własność osób fizycznych lub osób prawnych, nie będących podmiotem gospodarki uspołecznionej, jeżeli najemca lub dzierżawca całego budynku będący podmiotem gospodarki uspołecznionej zobowiązał się do wykonywania remontów zarówno bieżących, jak i kapitalnych - 25%;

4) od budynków lub ich części, stanowiących własność osób fizycznych lub osób prawnych nie będących podmiotami gospodarki uspołecznionej, z wyjątkiem budynków wymienionych w pkt 5:

a) nie wynajętych lub nie wydzierżawionych, a zajętych przez właściciela na

cele użytkowe - 25%,

b) nie wynajętych lub nie wydzierżawionych, a zajętych przez

właściciela na cele mieszkalne, jeżeli właściciel budynku należy do

kategorii osób, o których mowa w art. 4

dekretu z dnia 28 lipca 1948 r.

o najmie lokali (Dz. U. z 1958 r. Nr 50, poz. 243, z 1959 r. Nr 10,

poz. 59 i z 1962 r. Nr 66, poz. 326) - 25%,

c) wynajętych lub wydzierżawionych na cele mieszkalne, jeżeli należny

czynsz ustala się według przepisów art. 4

dekretu o najmie lokali - 25%,

d) nie wynajętych, a zajętych przez właściciela na cele mieszkalne, jeżeli

należy on do kategorii osób, określonej w art. 2

dekretu o najmie lokali - 80%,

e) wynajętych lub wydzierżawionych na cele mieszkalne, jeżeli należny

czynsz ustala się według przepisów art. 2

dekretu o najmie lokali - 80%,

f) wynajętych lub wydzierżawionych na cele użytkowe - 85%;

5) od budynków nie wynajętych i nie wydzierżawionych, wyłączonych spod przepisów o publicznej gospodarce lokalami, stanowiących własność osób fizycznych i zajętych w całości przez właściciela:

a) położonych na obszarze gromad - 25%,

b) położonych w miastach i osiedlach, zajętych na cele mieszkalne,

jeżeli właściciel należy do kategorii osób, określonej

w art. 4 dekretu

o najmie lokali - 225%,

c) położonych w miastach i osiedlach, zajętych na cele mieszkalne,

jeżeli właściciel należy do kategorii osób, określonej

w art. 2 dekretu

o najmie lokali - 45%,

d) położonych w miastach i osiedlach i zajętych na cele użytkowe - 85%;

6) od gruntów wydzierżawionych - 25%.

2. Od gruntów, wymienionych w art. 5, ustala się następujące stawki podatkowe:

Rodzaj miejscowości	Strefa	Stawka w złotych z 1 m^2 powierzchni gruntu rocznie
1. Miejscowości do 25.000 mieszkańców	cała miejscowość	0,06
2. Miejscowości ponad 25.000 mieszkańców nie stanowiące powiatów	cała miejscowość	0,09
3. Miasta do 100.000 mieszkańców stanowiące powiaty	śródmieście	0,12
	pozostałe dzielnice	0,09
4. Miasta ponad 100.000 mieszkańców	śródmieście	0,15
	strefa pośrednia	0,12
	peryferie	0,09

3. Dla określenia stref właściwy jest podział miasta na dzielnice dokonany przez prezydia rad narodowych na podstawie przepisów o najmie lokali.

4. Jeżeli najemcy lokali w budynkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. e) i f), zalegają z czynszem, podatek od nieruchomości przypadający na części budynku zajęte przez najemców zalegających z czynszem, może być ściągnięty od tych najemców. Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli wynajmujący nie skorzysta z prawa żądania eksmisji w myśl art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 stycznia 1959 r. - Prawo lokalowe (Dz. U. z 1962 r. Nr 47, poz. 227) niezwłocznie po powstaniu tego prawa albo też nie popierał sprawy o eksmisję.

5. Podatek od budynków lub ich części, wymienionych w ust. 1 pkt 4 lit. d), e) i f), w części przekraczającej 25% podstawy opodatkowania, przeznaczony jest na pokrycie kosztu remontów i odbudowy budynków, przewidzianego w rozdziale 2 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 27, poz. 166). O sumę wpłat tej części podatku zmniejsza się obciążenie podatników z tytułu kosztów poniesionych przez Państwo na remonty i odbudowę budynków lub ich części, od których podatki te zostały wpłacone.