§ 12. - Niektóre orzeczenia wydawane przez zakłady społeczne służby zdrowia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1958.20.92

Akt utracił moc

Wersja od: 18 kwietnia 1958 r.

§  12.

1. Lekarz (lekarz dentysta, starszy felczer, felczer) kieruje osobę zainteresowaną:

1) do kierownika przychodni, jeżeli:

a) zachodzi konieczność przedłużenia okresu niezdolności do pracy orzeczonego w myśl § 9,

b) zachodzi wątpliwość co do uznania danej osoby za niezdolną do pracy albo

c) osoba zainteresowana nie zgodzi się z uznaniem jej za zdolną do pracy,

2) do komisji lekarskiej w przychodni, jeżeli zachodzi konieczność przedłużenia okresu niezdolności do pracy po upływie okresu przewidzianego w § 11 ust. 1 pkt 1 lub 2.

2. Kierownik przychodni kieruje osobę zainteresowaną do komisji lekarskiej, jeżeli ma wątpliwości co do uznania jej za niezdolną do pracy.

3. Komisja lekarska w przychodni może skierować osobę zainteresowaną do szpitala w celu obserwacji i wydania orzeczenia, jeżeli wątpliwości co do uznania tej osoby za niezdolną do pracy nie mogą być rozstrzygnięte w drodze badania ambulatoryjnego.

4. Skierowania, o których mowa w ust. 1-3, powinny mieć formę uzasadnionego wniosku sporządzonego na karcie choroby z załączeniem wyników ewentualnych badań pomocniczych.

5. Lekarz (lekarz dentysta, starszy felczer lub felczer), lekarz-kierownik przychodni, lekarz-kierownik ośrodka zdrowia powinien w uzasadnieniu wniosku wypowiedzieć się, czy osoba zainteresowana ze względu na stan swego zdrowia może stawić się na badanie.