Rozdział 6 - Zasady i tryb przeprowadzania egzaminów czeladniczych. - Nauka zawodu w rzemieślniczych zakładach pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.19.188

Akt utracił moc

Wersja od: 10 sierpnia 1971 r.

Rozdział 6.

Zasady i tryb przeprowadzania egzaminów czeladniczych.

§ 26. Po odbyciu nauki zawodu uczeń przystępuje do egzaminu czeladniczego.

§ 27. Celem egzaminu czeladniczego jest stwierdzenie, czy uczeń nabył biegłości i wprawy w wykonywaniu zwykłej pracy w zakresie wyuczonego zawodu oraz czy opanował wiadomości teoretyczne w stopniu umożliwiającym wykonywanie danego zawodu.

§  28.

1. Podanie o dopuszczenie do egzaminu czeladniczego uczeń wnosi do właściwej ze względu na miejsce odbywania nauki zawodu izby rzemieślniczej.

2. Do podania należy dołączyć:

1) świadectwo ukończenia nauki zawodu,

2) świadectwo ukończenia szkoły lub nauki w ośrodku, o których mowa w § 19 ust. 2, bądź świadectwo ukończenia kursu, o którym mowa w § 19 ust. 3, albo zaświadczenie właściwego organu administracji szkolnej stwierdzające, że uczeń dokształcania tego nie mógł ukończyć.

3. Osoby mogące wykazać się ukończeniem szkoły średniej ogólnokształcącej powinny przedstawić świadectwo ukończenia kursu przygotowującego do egzaminów w danym zawodzie. Osoby, które ukończyły średnią szkołę zawodową, oraz głuchoniemi i ociemniali nie mają obowiązku dołączania świadectwa, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.

4. O dopuszczeniu kandydata do egzaminu czeladniczego decyduje izba rzemieślnicza.

§ 29. Zarząd izby rzemieślniczej za zgodą organu do spraw oświaty właściwego prezydium rady narodowej może dopuścić ucznia do egzaminu czeladniczego pomimo nieukończenia szkolenia teoretycznego, jeżeli uczeń szkolenia tego nie mógł ukończyć, ponieważ w miejscowości, w której odbywał naukę zawodu, lub w jej pobliżu nie było szkoły dokształcającej lub odpowiedniego kursu zawodowego, a nie miał możności odbycia szkolenia w ośrodku dokształcania zawodowego poza miejscowością, w której odbywał naukę zawodu, bądź w wypadku, gdy uczeń rozpoczął odbywanie nauki rzemiosła po ukończeniu 18 lat.

§  30.

1. Zarządy izb rzemieślniczych powołują komisje egzaminacyjne do przeprowadzania egzaminów czeladniczych osób, które odbyły naukę zawodu. Komisje te przeprowadzają egzaminy czeladnicze również dla osób, które przez pracę w zakładzie rzemieślniczym nabyły umiejętności w zakresie wykonywania danego rzemiosła. W tym wypadku egzamin powinien objąć sprawdzenie zarówno umiejętności praktycznych, jak i wiadomości teoretycznych, zgodnie z programem szkolenia uczniów danego zawodu rzemieślniczego.

2. Szczegółowe zasady i tryb powoływania komisji egzaminacyjnych, ich skład, sposób przeprowadzania egzaminów, wzór świadectwa czeladniczego, zasady wynagradzania członków komisji oraz opłaty egzaminacyjne określi regulamin Związku Izb Rzemieślniczych, zatwierdzony przez Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego.

§  31.

1. Po złożeniu egzaminu z wynikiem pomyślnym osoba egzaminowana otrzymuje świadectwo czeladnicze w określonym rzemiośle lub jego ograniczonym zakresie, podpisane przez przewodniczącego i członków komisji egzaminacyjnej oraz przez prezesa i dyrektora izby rzemieślniczej.

2. W razie niepomyślnego wyniku egzaminu przewodniczący komisji wyznacza zdającemu termin i zakres egzaminu poprawkowego. Termin ten nie może być dłuższy niż 6 miesięcy i krótszy niż 3 miesiące.