Rozdział 2 - Osoby uprawnione do prowadzenia nauki zawodu. - Nauka zawodu w rzemieślniczych zakładach pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.19.188

Akt utracił moc

Wersja od: 10 sierpnia 1971 r.

Rozdział  2.

Osoby uprawnione do prowadzenia nauki zawodu.

§  2.

1. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 2 naukę zawodu mogą prowadzić:

1) osoby będące właścicielami rzemieślniczych zakładów pracy,

2) osoby zatrudnione w rzemieślniczych zakładach pracy, których właściciele są uprawnieni do prowadzenia nauki zawodu,

3) osoby prowadzące rzemieślnicze zakłady pracy na rachunek wdowy, małoletnich, zstępnych itd.

2. Osoby wymienione w ust. 1 mogą prowadzić naukę zawodu, jeżeli:

1) mają tytuł mistrza rzemieślniczego lub tytuł mistrza w zawodzie objętym listą rzemiosł albo

2) mają wyższe wykształcenie w zakresie obejmującym dane rzemiosło i pracowały co najmniej rok w zakładzie pracy, albo

3) ukończyły jedną z następujących średnich szkół zawodowych, których program obejmuje podstawowe wiadomości z zakresu danego rzemiosła:

a) technikum zawodowe przyjmujące młodzież po ukończeniu szkoły podstawowej i co najmniej przez trzy lata wykonywały dane rzemiosło,

b) technikum zawodowe przyjmujące młodzież po ukończeniu zasadniczej szkoły zawodowej i co najmniej przez dwa lata wykonywały dane rzemiosło,

c) inną średnią szkołę zawodową dającą wykształcenie równorzędne z wykształceniem, jakie dają szkoły wymienione pod lit. a) i b) i co najmniej, odpowiednio, przez dwa lata lub trzy lata wykonywały dane rzemiosło, albo

4) mają uprawnienie do samoistnego prowadzenia rzemiosła i długoletnią praktykę w danym rzemiośle, jeżeli właściwa izba rzemieślnicza wyrazi zgodę na szkolenie uczniów.

3. Organ do spraw przemysłu prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej, po zasięgnięciu opinii organu do spraw oświaty tego prezydium rady narodowej, może z urzędu lub na wniosek izby rzemieślniczej bądź właściwego inspektora pracy pozbawić prawa nauczania zawodu osobę skazaną wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione z chęci zysku, przestępstwo przeciw obyczajności lub młodzieży albo osobę, która dopuściła się ciężkiego uchybienia obowiązkom wobec swych uczniów.

§  3.

1. Liczba uczniów przyjętych na naukę zawodu nie może przekraczać trzech na osobę wymienioną w § 2 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz dwóch na osobę wymienioną w § 2 ust. 1 pkt 2.

2. Izba Rzemieślnicza, w porozumieniu z organami do spraw przemysłu i do spraw oświaty prezydium właściwej rady narodowej, może zwiększyć nie więcej niż do 5 lub ograniczyć liczbę uczniów przyjmowanych na naukę zawodu w rzemieślniczym zakładzie pracy, jeżeli jest to konieczne ze względu na warunki bezpieczeństwa i higieny pracy, warunki lokalowe lub brak wyposażenia zakładu w maszyny i urządzenia niezbędne do należytego wyszkolenia uczniów albo ze względów gospodarczych.