Rozdział 6 - Obrót materiałem siewnym - Nasiennictwo.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.53.563 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 kwietnia 2002 r.

Rozdział  6

Obrót materiałem siewnym

1.
Obrót materiałem siewnym mogą prowadzić przedsiębiorcy posiadający zezwolenie na prowadzenie tego obrotu, wydane przez wojewódzkiego inspektora właściwego terytorialnie dla siedziby tego przedsiębiorcy.
1a.
Przepis ust. 1 nie dotyczy:
a)
przedsiębiorców prowadzących wyłącznie sprzedaż detaliczną materiału siewnego,
b)
materiału siewnego roślin ozdobnych.
2.
Wojewódzki inspektor wydaje zezwolenie na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy po stwierdzeniu, czy spełnia on warunki właściwego prowadzenia obrotu, a w szczególności czy zapewnia przestrzeganie obowiązujących przepisów oraz czy posiada pomieszczenia i urządzenia zapewniające prawidłowe przygotowanie, przechowywanie i sprzedaż materiału siewnego.
3.
Zezwolenia mogą dotyczyć prowadzenia obrotu materiałem siewnym bez ograniczeń lub mogą go ograniczyć ze względu na grupy roślin uprawnych, rodzaje materiału siewnego, rodzaje opakowań, obszar i okres czasu.
1.
Przedsiębiorcy prowadzący obrót materiałem siewnym są obowiązani:
1)
składać właściwemu terytorialnie wojewódzkiemu inspektorowi informacje dotyczące obrotu materiałem siewnym, w zakresie i terminie określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa w drodze rozporządzenia,
2)
udzielać zainteresowanemu hodowcy odmiany, na jego żądanie, informacji i umożliwiać wgląd do dokumentów dotyczących:
a)
obrotu materiałem siewnym jego odmiany,
b)
wartości sprzedanego materiału siewnego odmiany,
3)
prowadzić dokumentację dotyczącą:
a)
wytwarzania materiału siewnego, w przypadku gdy został on przez nich wytworzony lub zakontraktowany,
b)
procesów technologicznych przerobu, a w szczególności czyszczenia, suszenia, sortowania, otoczkowania i zaprawiania,
c)
sposobu postępowania z materiałem siewnym nieuznanym za kwalifikowany lub standardowy,
d)
tworzenia partii materiału siewnego pochodzących od różnych producentów,
e)
tworzenia mieszanek nasiennych.
2.
Przepis ust. 1 pkt 3 nie dotyczy przedsiębiorców prowadzących wyłącznie obrót nabytym materiałem siewnym w opakowaniach.

Wojewódzki inspektor może cofnąć zezwolenie na prowadzenie obrotu materiałem siewnym w całości lub w części przedsiębiorcy naruszającemu zasady i przepisy obowiązujące w obrocie albo nieuiszczającemu obowiązujących opłat hodowlanych.

1.
Do obrotu dopuszcza się:
1)
kwalifikowany i standardowy materiał siewny odmian wpisanych do rejestru,
2)
kwalifikowany i standardowy materiał siewny odmian skreślonych z rejestru, nie dłużej jednak niż przez okres trzech lat po roku, w którym skreślono odmianę,
3)
kwalifikowany i standardowy materiał siewny w celu rozmnożenia i sprzedaży na eksport:
a)
odmian hodowanych za granicą i niewpisanych do rejestru,
b)
odmian hodowanych w kraju i wpisanych do rejestru z przeznaczeniem wyłącznie na eksport,
4)
handlowy materiał siewny tych roślin uprawnych, których odmiany wpisuje się do rejestru w przypadkach, gdy nie ma w rejestrze odmian tych roślin,
5)
handlowy materiał siewny tych roślin uprawnych, których odmian nie wpisuje się do rejestru,
6)
kwalifikowaną i handlową mieszankę materiału siewnego złożoną z materiału siewnego dopuszczonego do obrotu,
7)
handlowy materiał siewny roślin ozdobnych,
8)
warunkowo kwalifikowany materiał siewny,
9)
handlowy materiał siewny populacji miejscowych mających szczególne znaczenie dla ochrony różnorodności biologicznej,
10)
materiał siewny roślin warzywnych rozmnażany wegetatywnie, przeznaczony do sadzenia, uzyskany z nasion kwalifikowanych lub standardowych odmian wpisanych do rejestru.
2.
W razie braku wystarczającej ilości materiału siewnego, a także z innych ważnych powodów gospodarczych, minister właściwy do spraw rolnictwa może dopuścić do obrotu:
1)
kwalifikowany, standardowy lub handlowy materiał siewny odmian niewpisanych do rejestru,
2)
kwalifikowany lub standardowy materiał siewny odmian krajowych wpisanych do rejestru i przeznaczony wyłącznie na eksport,
3)
(skreślony),
4)
handlowy materiał siewny odmian wpisanych do rejestru,
4a)
materiał siewny roślin warzywnych rozmnażany wegetatywnie, przeznaczony do sadzenia, uzyskany z nasion kwalifikowanych lub standardowych odmian niewpisanych do rejestru,
5)
inne kategorie materiału siewnego niż przewidziane w ustawie, jeżeli wynika to z porozumień międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, określając wymagania związane z wytworzeniem i uznaniem tego materiału.
3.
Dopuszczenie do obrotu materiału siewnego, na podstawie przepisu ust. 2, powinno określać rodzaj i ilość materiału siewnego oraz okres jego ważności.
4.
Producent może oferować do sprzedaży i zbywać jedynie dopuszczony do obrotu materiał szkółkarski drzew owocowych i krzewów jagodowych i bylin.
1.
Z zagranicy można sprowadzać materiał siewny dopuszczony do obrotu, a także materiał siewny przeznaczony do:
1)
prac w hodowli roślin lub do doświadczeń,
2)
uprawy w ogródkach przydomowych i działkowych, sprowadzony bez pośrednictwa przedsiębiorców prowadzących obrót materiałem siewnym.
2. 19
Inspekcja przeprowadza graniczną kontrolę materiału siewnego w miejscach granicznej kontroli fitosanitarnej.
3.
W zależności od wyników kontroli organ dokonujący kontroli zezwala na przywóz lub zakazuje przywozu kontrolowanego materiału siewnego.
4.
Urzędy celne dokonują odprawy celnej tylko tego materiału siewnego, na który zostało wydane zezwolenie na przywóz.
5.
Przedsiębiorca, który sprowadził z zagranicy materiał siewny, jest obowiązany niezwłocznie zgłosić do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania tego przedsiębiorcy ilość i rodzaj materiału siewnego oraz przedstawić dokumenty dotyczące kwalifikacji i jakości tego materiału.

Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi:

1)
zakres i terminy składania informacji, o której mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1,
2)
szczegółowe zasady prowadzenia dokumentacji, o której mowa w art. 64 ust. 1 pkt 3, mając na uwadze specyfikę wytwarzania, przerobu i przygotowania materiału siewnego poszczególnych roślin,
3)
wykaz populacji miejscowych mających szczególne znaczenie dla różnorodności biologicznej, mając na uwadze zapotrzebowanie rynku na te populacje.
19 Art. 67 ust. 2 zmieniony przez art. 34 pkt 16 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.