Rozdział 5 - Ocena i kontrola materiału siewnego - Nasiennictwo.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.53.563 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 2002 r.

Rozdział  5

Ocena i kontrola materiału siewnego

Art.  47.

1. Ocena materiału siewnego polega na sprawdzeniu, czy uprawy nasienne odpowiadają wymaganiom obowiązującym w wytwarzaniu materiału siewnego oraz czy materiał siewny odpowiada wymaganiom jakościowym.

2. Ocena materiału siewnego obejmuje sprawdzenie:

1) upraw nasiennych, zwane dalej "oceną polową",

2) jakości siewnej nasion, zwane dalej "oceną laboratoryjną",

3) zdrowotności sadzeniaków ziemniaka lub innego materiału siewnego, zwane dalej "oceną weryfikacyjną",

4) tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego, zwane dalej "oceną tożsamości",

5) cech zewnętrznych materiału siewnego, zwane dalej "oceną cech zewnętrznych".

3. Oceny materiału siewnego, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 8, dokonuje się na wniosek zainteresowanego; jeżeli wniosek dotyczy odmiany chronionej, a składa go przedsiębiorca niebędący hodowcą, do wniosku należy dołączyć kopię umowy licencyjnej bądź sublicencyjnej.

4. Ocena polowa dotyczy wyłącznie upraw nasiennych prowadzonych przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 63 ust. 1, lub upraw prowadzonych na podstawie umowy kontraktacji zawartej z tym przedsiębiorcą.

Art.  48.

1. Na podstawie wyników oceny materiału siewnego wydaje się świadectwo o uznaniu lub nieuznaniu go za materiał siewny kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany, standardowy, handlowy lub za mieszankę materiału siewnego, zwane dalej "świadectwem", w którym określa się termin jego ważności.

1a. Termin ważności świadectwa materiału siewnego może być przedłużony po ponownej ocenie tego materiału; art. 59 stosuje się odpowiednio.

2. Za kwalifikowany można uznać materiał siewny odpowiadający wymaganiom co do jego wytwarzania oraz jakościowym:

1) odmian oraz składników mieszańców wpisanych do rejestru,

2) odmian skreślonych z rejestru przez okres dwóch lat po roku, w którym skreślono odmianę,

3) odmian niewpisanych do rejestru, dopuszczonych do obrotu zgodnie z art. 66 ust. 2 pkt 1,

4) wytwarzany z przeznaczeniem wyłącznie na eksport, dopuszczony do obrotu zgodnie z art. 66 ust. 2 pkt 2.

2a. Za standardowy można uznać materiał siewny odmian roślin warzywnych; przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2b. 4 Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej "Głównym Inspektorem" może, w drodze decyzji administracyjnej, zakazać hodowcy uznawania materiału siewnego danej odmiany za standardowy, jeżeli ten materiał wykazuje brak tożsamości lub hodowca nie stosuje się do obowiązujących wymagań dotyczących wytwarzania tego materiału.

3. Za warunkowo kwalifikowany można uznać materiał siewny odmian zgłoszonych do rejestru.

3a. Z wnioskiem o uznanie materiału siewnego danej odmiany za warunkowo kwalifikowany może wystąpić wyłącznie hodowca tej odmiany po przyjęciu jej przez Centralny Ośrodek do urzędowych badań.

3b. Za warunkowo kwalifikowany można uznać również materiał siewny, którego wytwarzanie rozpoczęto przed podjęciem decyzji o odmowie wpisania odmiany do rejestru.

4. Po wpisaniu odmiany do rejestru warunkowo kwalifikowany materiał siewny tej odmiany uznaje się, na wniosek zainteresowanego hodowcy, za kwalifikowany materiał siewny.

5. W razie odmowy wpisania odmiany do rejestru, warunkowo kwalifikowany materiał siewny tej odmiany uznaje się, na wniosek zainteresowanego hodowcy, za materiał siewny kwalifikowany w najniższym stopniu kwalifikacji.

6. Warunkowo kwalifikowanego materiału siewnego nie uznaje się za kwalifikowany materiał siewny, jeżeli przyczyną odmowy wpisania odmiany do rejestru był brak odrębności zgłoszonej odmiany lub jeżeli jej wartość gospodarcza jest mniejsza od wartości gospodarczej odmian wpisanych do rejestru.

7. Za handlowy materiał siewny można uznać materiał siewny znanej lub nieznanej odmiany odpowiadający wymaganiom jakościowym.

8. Za kwalifikowaną lub standardową mieszankę materiału siewnego można uznać mieszankę sporządzoną z dopuszczonego do obrotu kwalifikowanego lub standardowego materiału siewnego o określonym udziale poszczególnych składników tej mieszanki.

9. Za handlową mieszankę materiału siewnego można uznać mieszankę sporządzoną ze składników dopuszczonych do obrotu o określonym ich udziale, w której przynajmniej jeden składnik stanowi handlowy materiał siewny.

Art.  49.

1. Materiał siewny zgłoszony do uznania za materiał siewny kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany lub standardowy podlega ocenie polowej oraz ocenie laboratoryjnej lub ocenie cech zewnętrznych i może podlegać ocenie tożsamości lub ocenie weryfikacyjnej.

2. Materiał siewny zgłoszony do uznania za handlowy podlega ocenie laboratoryjnej lub ocenie cech zewnętrznych.

3. Materiał siewny zgłoszony do uznania za mieszankę materiału siewnego podlega ocenie laboratoryjnej w celu sprawdzenia udziału poszczególnych składników tej mieszanki.

4. Świadectwo uznające mieszankę materiału siewnego za kwalifikowaną lub handlową można wydać na podstawie świadectw oceny laboratoryjnej poszczególnych składników mieszanki oraz ich udziału w mieszance.

Art.  50.

Do zgłoszenia materiału siewnego mieszańca w celu uznania go za materiał siewny kwalifikowany lub warunkowo kwalifikowany należy dołączyć opis składników rodzicielskich mieszańca do wyłącznego wykorzystania w ocenie polowej.

Art.  51. ⁵

Oceny materiału siewnego dokonuje, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 1, 1a, 2, 3a i 4, oraz jego kontrolę wykonuje Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa, utworzona na podstawie przepisów o ochronie roślin uprawnych, zwana dalej "Inspekcją".

Art.  51a. ⁶

(skreślony).

Art.  52. ⁷

Organizację Inspekcji określają przepisy o ochronie roślin uprawnych.

Art.  52a.

1. 8 Wpływy Inspekcji, uzyskiwane ze świadczenia usług laboratoryjnych i informatycznych oraz sprzedaży produkcji ogrodniczej i etykiet urzędowych, są środkami specjalnymi w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych i są gromadzone odpowiednio przez Głównego lub wojewódzkiego inspektora na wyodrębnionych rachunkach bankowych.

2. Usługi laboratoryjne nie mogą dotyczyć materiału siewnego, który jest oceniany na podstawie ustawy.

3. Środkami specjalnymi, o których mowa w ust. 1, dysponuje Główny lub wojewódzki inspektor, zgodnie z rocznym planem obejmującym przychody i rozchody.

4. Środki specjalne, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na sfinansowanie kosztów świadczonych usług.

5. 9 W przypadku sfinansowania w pełni kosztów świadczonych usług pozostałe środki, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone na dofinansowanie kosztów działalności Głównego i wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji, w tym szkoleń i doskonalenia zawodowego pracowników.

Art.  53. ¹⁰

(skreślony).

Art.  54.

1. 11 Główny Inspektor koordynuje i nadzoruje działalność Inspekcji, w tym ustala ogólne kierunki działania organów Inspekcji w zakresie:

1) dokonywania oceny i kontroli materiału siewnego oraz uznawania go za kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany, standardowy oraz handlowy,

2) ustalania stopni kwalifikacji importowanego materiału siewnego,

3) wydawania zezwoleń na:

a) prowadzenie obrotu materiałem siewnym,

b) wytwarzanie materiału szkółkarskiego drzew owocowych, krzewów jagodowych i bylin.

2. Główny Inspektor, niezależnie od zadań, o których mowa w ust. 1:

1) opracowuje we współpracy z zainteresowanymi jednostkami naukowymi i badawczo-rozwojowymi zasady oraz metody oceny i kontroli materiału siewnego,

2) opracowuje, na podstawie informacji Centralnego Ośrodka, wykazy odmian, których materiał siewny może być uznany za kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany lub standardowy,

3) ustala wzory świadectw materiału siewnego,

4) dokonuje oceny materiału siewnego, o której mowa w art. 55 ust. 8, oraz przeprowadza lub zleca powtórną ocenę materiału siewnego, o którym mowa w art. 59 ust. 1 i 2,

5) inicjuje i organizuje szkolenia zawodowe kwalifikatorów i próbobiorców materiału siewnego, o których mowa w art. 56,

6) prowadzi rejestry:

a) 12 przedsiębiorców posiadających zezwolenia na prowadzenie obrotu materiałem siewnym na podstawie zezwoleń wydanych przez wojewódzkiego inspektora,

b) producentów materiału siewnego i prowadzonych przez nich upraw nasiennych, na podstawie wniosków o kwalifikację polową tego materiału siewnego,

7) publikuje informacje o produkcji kwalifikowanego materiału siewnego dla poszczególnych gatunków i odmian.

Art.  55.

1. Oceny polowej i laboratoryjnej materiału siewnego, w celu uznania go za standardowy, dokonują upoważnieni hodowcy w odniesieniu do materiału siewnego hodowanych przez nich odmian.

1a. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego niepodlegającego ocenie tożsamości w celu uznania go za kwalifikowany mogą dokonywać upoważnieni hodowcy w odniesieniu do materiału siewnego hodowanych przez nich odmian.

1b. Oceny laboratoryjnej własnego materiału siewnego nieprzeznaczonego do dalszej reprodukcji, w celu uznania go za kwalifikowany, mogą dokonywać upoważnieni przedsiębiorcy prowadzący obrót tym materiałem.

2. Oceny laboratoryjnej własnego materiału siewnego, w celu uznania go za materiał handlowy lub za handlową mieszankę materiału siewnego, mogą dokonywać upoważnieni przedsiębiorcy prowadzący obrót tym materiałem.

3. Dokonujący ocen wymienionych w ust. 1 i 2 wydają świadectwa.

3a. Oceny laboratoryjnej kwalifikowanego materiału siewnego w celu przedłużenia ważności świadectwa mogą dokonywać upoważnieni przedsiębiorcy w odniesieniu do posiadanego materiału siewnego.

4. Ocena cech zewnętrznych materiału siewnego należy do przedsiębiorców prowadzących obrót tym materiałem siewnym.

5. 13 Oceny cech zewnętrznych materiału siewnego przeznaczonego na eksport dokonuje Inspekcja. Oceny tej mogą także dokonywać przedsiębiorcy prowadzący obrót materiałem siewnym, jeżeli pozwalają na to przepisy międzynarodowe lub kraju importera.

6. Oceny tożsamości dokonuje się dla materiału siewnego stanowiącego pierwsze rozmnożenie materiału hodowlanego, a także przeznaczonego na eksport i pochodzącego z importu oraz nie mniej niż 10% ocenianych partii materiału siewnego kwalifikowanego i standardowego.

7. Przepis ust. 6 nie dotyczy prób materiału siewnego przeznaczonego do celów doświadczalnych ani materiału szkółkarskiego i sadzeniaka ziemniaka.

8. Oceny tożsamości dokonuje Główny Inspektor. Główny Inspektor może zlecić dokonanie oceny tożsamości Centralnemu Ośrodkowi.

Art.  56.

1. Oceny polowej materiału siewnego, zgłoszonego do uznania za materiał kwalifikowany lub warunkowo kwalifikowany, oraz urzędowej oceny cech zewnętrznych materiału siewnego przeznaczonego na eksport dokonują, na zlecenie wojewódzkiego inspektora, upoważnione osoby fizyczne, zwane dalej "kwalifikatorami".

2. Próbki materiału siewnego do oceny na zlecenie zainteresowanego pobierają upoważnione osoby fizyczne, zwane dalej "próbobiorcami".

3. Kwalifikatorom i próbobiorcom przysługuje za dokonane czynności wynagrodzenie według stawek ustalonych przez Głównego Inspektora, na podstawie szczegółowych zasad określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, wydanego na podstawie art. 62 pkt 4.

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy próbobiorców zatrudnionych u przedsiębiorców upoważnionych do oceny materiału siewnego, jeżeli pobierają próbki na zlecenie tych przedsiębiorców.

Art.  57.

1. 14 Upoważnienia, wymienione w w art. 55 ust. 1, 2 i 3a oraz w art. 56 ust. 1 i 2, wydaje wojewódzki inspektor, jeżeli ubiegający się o upoważnienie zapewnia należyte wykonywanie czynności związanych z oceną materiału siewnego, a także posiada odpowiednie kwalifikacje, pomieszczenia i urządzenia do wykonywania tych czynności.

2. Wojewódzki inspektor może cofnąć upoważnienie wymienione w ust. 1, jeżeli upoważniony nie spełnia warunków wymaganych do udzielenia tego upoważnienia lub nie przestrzega obowiązujących przepisów.

Art.  58. ¹⁵

Ocena materiału siewnego, z wyjątkiem oceny tożsamości, dokonywana przez organy Inspekcji podlega opłacie.

Art.  59.

1. Jeżeli zainteresowany nie zgadza się z ustaleniami świadectwa wydanego przez kwalifikatora, który dokonał oceny polowej lub oceny cech zewnętrznych materiału siewnego, albo z ustaleniami świadectwa wystawionego na podstawie oceny laboratoryjnej wymienionej w art. 55 ust. 2, może zwrócić się do wojewódzkiego inspektora z wnioskiem o powtórne dokonanie oceny i wydanie nowego świadectwa.

2. 16 Jeżeli zainteresowany nie zgadza się z ustaleniami świadectwa oceny materiału siewnego, wydanego przez wojewódzkiego inspektora, może zwrócić się do jednostki organizacyjnej, wskazanej przez Głównego Inspektora, z wnioskiem o powtórne dokonanie oceny i wydanie nowego świadectwa.

3. Ustalenia powtórnego świadectwa są ostateczne.

4. Wniosek wymieniony w ust. 1 lub 2 należy złożyć w terminie trzech dni, a dla mieszańca kukurydzy w terminie jednego dnia, jeżeli dotyczy świadectwa oceny polowej lub cech zewnętrznych, a w terminie siedmiu dni, jeżeli dotyczy oceny laboratoryjnej lub weryfikacyjnej. Termin złożenia wniosku biegnie od dnia otrzymania świadectwa.

5. Składający wniosek uiszcza opłatę za ocenę, którą zwraca się w przypadku zmiany świadectwa na korzyść wnioskodawcy.

Art.  59a.

1. Materiał siewny znajdujący się w obrocie, z wyłączeniem materiału szkółkarskiego, powinien być opakowany.

2. Opakowanie materiału siewnego powinno być zabezpieczone w sposób trwały i uniemożliwiający jego otwarcie bez uszkodzenia.

Art.  59b.

1. Materiał siewny znajdujący się w obrocie powinien być zaopatrzony w etykiety urzędowe lub etykiety przedsiębiorców.

2. Etykiety powinny zawierać informacje zgodne z rejestrem i świadectwem.

3. Etykiety urzędowe są stosowane dla kwalifikowanego materiału siewnego, z wyjątkiem małych opakowań.

4. Etykiety przedsiębiorców są stosowane dla:

1) kwalifikowanego materiału siewnego w małych opakowaniach,

2) standardowego i handlowego materiału siewnego.

5. Etykiety na małych opakowaniach mogą być zastąpione nalepką lub trwałym napisem na opakowaniu.

6. Etykiety urzędowe, na wniosek przedsiębiorcy, wydaje odpłatnie wojewódzki inspektor.

7. Wojewódzki inspektor może upoważnić przedsiębiorcę do wykonania etykiet urzędowych; przepis art. 57 stosuje się odpowiednio.

Art.  60.

1. Kontrola materiału siewnego polega na sprawdzeniu przestrzegania wymagań obowiązujących w wytwarzaniu, przechowywaniu, a także w przygotowaniu do obrotu i w obrocie materiałem siewnym.

2. Kontrolę materiału siewnego przeprowadza się z urzędu.

3. Kontrolę jakości materiału siewnego przeprowadza się zgodnie z metodami oceny tego materiału. Jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono inną jakość materiału siewnego w stosunku do oceny pierwotnej, wystawia się nowe świadectwo, które zastępuje świadectwo pierwotne w odniesieniu do całej lub części partii objętej kontrolą; przepisy art. 59 stosuje się odpowiednio.

Art.  61. ¹⁷

 

1. Pracownicy Inspekcji, przeprowadzający kontrolę materiału siewnego lub kontrolę dokonywania jego oceny, są uprawnieni do:

1) wstępu na grunty, na których wytwarza się lub stosuje materiał siewny, oraz do pomieszczeń, w których znajduje się ten materiał lub dokonuje się jego oceny,

2) kontroli dokumentów i żądania wyjaśnień związanych z nabywaniem, wytworzeniem, przechowywaniem, oceną, przygotowaniem do obrotu i obrotem materiałem siewnym,

3) zabezpieczenia niezbędnych dokumentów i kontrolowanego materiału siewnego,

4) pobierania nieodpłatnie próbek materiału siewnego.

2. Organy Inspekcji mogą:

1) zakazać wprowadzenia do obrotu albo nakazać wyłączenie z obrotu materiału siewnego nieodpowiadającego wymaganiom jakościowym oraz warunkom obrotu materiałem siewnym wymienionym w art. 63, 66 i 67,

2) nakazać poddanie materiału siewnego wymienionego w pkt 1 zabiegom uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub tylko do rozmnażania roślin.

3. Decyzje wymienione w ust. 2 pkt 1 podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

Art.  62.

Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi:

1) dopuszczalną wielkość produkcji w ciągu roku materiału siewnego warunkowo kwalifikowanego dla poszczególnych roślin (grup roślin), uwzględniając potrzebę szybkiego wdrożenia do uprawy nowej odmiany,

2) szczegółowe zasady składania wniosku o ocenę materiału siewnego, mając na uwadze zapewnienie prawidłowej oceny tego materiału,

3) sposób i tryb przeprowadzania kontroli materiału siewnego, a w szczególności czas prowadzenia kontroli, sposób sporządzania dokumentacji i sposób postępowania pokontrolnego oraz sposób postępowania przy pobieraniu prób materiału siewnego, mając na uwadze zapewnienie prawidłowości przeprowadzania oceny materiału siewnego oraz zapewnienie przestrzegania zasad obrotu tym materiałem,

4) szczegółowe zasady ustalania stawek wynagrodzeń kwalifikatorów i próbobiorców oraz stawki opłat za ocenę materiału siewnego - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, z uwzględnieniem:

a) ryczałtowego wynagrodzenia, łącznie z pokryciem kosztów dojazdu do plantacji nasiennych,

b) 18 przeciętnego wynagrodzenia pracowników Inspekcji,

5) szczegółowe zasady etykietowania materiału siewnego i wydawania etykiet urzędowych oraz treść informacji zamieszczanych na etykietach, mając na względzie informacje zawarte w rejestrze oraz świadectwach, a także konieczność identyfikacji materiału siewnego,

6) rodzaje opakowań materiału siewnego, z uwzględnieniem opakowań małych, jako kryterium etykietowania kwalifikowanego materiału siewnego przez przedsiębiorców, oraz zasady i sposoby zabezpieczania opakowań, mając na uwadze postęp techniki w tej dziedzinie i rozwiązania stosowane przez międzynarodowe organizacje nasienne,

7) terminy ważności świadectw oceny materiału siewnego w zależności od rośliny, wyników oceny oraz rodzaju opakowania, mając na uwadze konieczność zachowania zdolności kiełkowania nasion,

8) które dokumenty dotyczące oceny materiału siewnego wystawione za granicą uznaje się za równoważne świadectwom, mając na uwadze zapewnienie właściwej jakości materiału siewnego.

⁴ Art. 48 ust. 2b zmieniony przez art. 34 pkt 3 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

⁵ Art. 51 zmieniony przez art. 34 pkt 4 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

⁶ Art. 51a skreślony przez art. 34 pkt 5 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

⁷ Art. 52 zmieniony przez art. 34 pkt 6 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

⁸ Art. 52a ust. 1 zmieniony przez art. 34 pkt 7 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

⁹ Art. 52a ust. 5 zmieniony przez art. 34 pkt 7 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹⁰ Art. 53 skreślony przez art. 34 pkt 8 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹¹ Art. 54 ust. 1 zmieniony przez art. 34 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹² Art. 54 ust. 2 pkt 6 lit. a) zmieniona przez art. 34 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹³ Art. 55 ust. 5 zmieniony przez art. 34 pkt 10 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹⁴ Art. 57 ust. 1 zmieniony przez art. 34 pkt 11 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹⁵ Art. 58 zmieniony przez art. 34 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹⁶ Art. 59 ust. 2 zmieniony przez art. 34 pkt 13 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹⁷ Art. 61 zmieniony przez art. 34 pkt 14 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.

¹⁸ Art. 62 pkt 4 lit. b) zmieniona przez art. 34 pkt 15 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.02.25.253) z dniem 1 kwietnia 2002 r.