Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Należności za podróże służbowe, delegacje i przeniesienia żołnierzy wojska i marynarki wojennej oraz funkcjonariuszów państwowych administracji wojskowej w czasie wojny i mobilizacji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.61.401

Akt utracił moc

Wersja od: 23 marca 1939 r.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Rozporządzenie niniejsze reguluje w czasie wojny i mobilizacji należności za podróże służbowe, delegacje i przeniesienia w kraju, na obszarze w. m. Gdańska i na całym obszarze wojennym żołnierzy wojska i marynarki wojennej w służbie czynnej oraz funkcjonariuszów państwowych administracji wojskowej w służbie czynnej.

2. Minister Spraw Wojskowych może zarządzić stosowanie rozporządzenia niniejszego również w czasie pokoju, jeżeli wymaga tego interes wojska lub marynarki wojennej.

§  2.

1. Żołnierzami w rozumieniu rozporządzenia niniejszego są:

1) oficerowie służby stałej;

2) oficerowie i podchorążowie rezerwy, powołani do służby czynnej celem przemianowania na oficerów służby stałej;

3) oficerowie oraz podoficerowie i szeregowcy stanu spoczynku;

4) oficerowie rezerwy, pospolitego ruszenia i pomocniczej służby wojskowej;

5) oficerowie na czas wojny;

6) podoficerowie i szeregowcy zawodowi;

7) podoficerowie i szeregowcy nadterminowi;

8) podchorążowie;

9) podoficerowie i szeregowcy pełniący zasadniczą służbę wojskową;

10) podoficerowie i szeregowcy rezerwy, pospolitego ruszenia i pomocniczej służby wojskowej;

11) wszystkie inne osoby uznane na podstawie szczególnych przepisów za równorzędne z żołnierzami wymienionymi w pkt 1-10.

2. Funkcjonariuszami państwowymi w rozumieniu rozporządzenia niniejszego są:

1) urzędnicy;

2) praktykanci;

3) niżsi funkcjonariusze.

§ 3. Wyrazy "małżonek", "dzieci" lub "rodzina" używane w przepisach rozporządzenia niniejszego oznaczają pozostających na utrzymaniu osób wymienionych w § 1:

1) żonę, z wyjątkiem sądownie separowanej, jeżeli na mężu nie ciąży obowiązek alimentacji;

2) męża zupełnie niezdolnego do zarobkowania;

3) dzieci ślubne, uprawnione i pasierbów do ukończenia osiemnastu lat, jeżeli zaś uczęszczają do szkół publicznych lub wskutek ułomności fizycznych, umysłowych albo nieuleczalnej choroby nie mogą na swoje utrzymanie zarabiać - do ukończenia dwudziestu czterech lat, z wyjątkiem tych, które wstąpiły w związki małżeńskie.