Rozdział 3 - Zasady wykonywania kontroli. - Najwyższa Izba Kontroli.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.61.330

Akt utracił moc

Wersja od: 27 grudnia 1957 r.

Rozdział  III.

Zasady wykonywania kontroli.

Art.  23.

1. W związku z wykonywaną kontrolą przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli mają prawo:

a) wstępu do wszelkich pomieszczeń i innych obiektów jednostek kontrolowanych,

b) asystowania przy wszelkich czynnościach, związanych z działalnością kontrolowanej jednostki,

c) wglądu do ksiąg, rejestrów, planów, sprawozdań oraz wszelkich innych akt i dokumentów, znajdujących się w kontrolowanej jednostce lub związanych z jej działalnością,

d) zabezpieczania obiektów majątkowych, dokumentów i innych dowodów,

e) dokonywania przesłuchań przy zastosowaniu przepisów o postępowaniu administracyjnym; protokoły przesłuchań mogą być odczytywane na rozprawie sądowej na równi z protokołami, o których mowa w art. 299 kodeksu postępowania karnego,

f) powoływania biegłych do uczestnictwa w pracach kontrolnych,

g) zwoływania narad z pracownikami kontrolowanej jednostki.

2. Pracownicy kontrolowanej jednostki obowiązani są udzielać przedstawicielom Najwyższej Izby Kontroli wszelkich ustnych i pisemnych wyjaśnień w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli.

3. Organy administracji państwowej i jednostki podległe przesyłają do Najwyższej Izby Kontroli plany i sprawozdania, których zakres i rodzaj określi Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Prezesem Najwyższej Izby Kontroli.

Art.  24.

Przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli mają prawo brać udział w kolegiach i naradach organów administracji państwowej i jednostek podległych.

Art.  25.

1. Na podstawie przeprowadzonych kontroli Najwyższa Izba Kontroli kieruje do jednostek kontrolowanych lub ich jednostek nadrzędnych wystąpienia zawierające uwagi i wnioski.

2. Kierownicy jednostek, do których wystąpienie zostało skierowane, winni w wyznaczonym terminie zawiadomić Najwyższą Izbę Kontroli o wykonaniu wniosków lub o przyczynach ich niewykonania.

3. Odstąpienie od wykonania wniosków Najwyższej Izby Kontroli o wyciągnięcie konsekwencji służbowych wobec winnych, a także wniosków dotyczących wytoczenia przez jednostkę kontrolowaną powództwa cywilnego przeciw osobom, które naruszając obowiązujące przepisy spowodowały szkodę, może nastąpić za zgodą organu Najwyższej Izby Kontroli, który skierował wystąpienie, a w razie braku uzgodnienia, tylko za zgodą Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.

Art.  26.

1. W razie stwierdzenia nadużyć, bezpośrednio grożącej szkody lub niebezpieczeństwa przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli przeprowadzający kontrolę mają prawo wydać zarządzenia doraźne, mające na celu zapobieżenie dalszej szkodzie lub niebezpieczeństwu, zabezpieczenie majątku i dowodów, a w razie stwierdzenia nadużyć spowodowanie zawieszenia winnego pracownika w czynnościach służbowych.

2. O wydaniu doraźnego zarządzenia przedstawiciel Najwyższej Izby Kontroli zawiadamia równocześnie jednostkę nadrzędną.

3. Zarządzeń doraźnych nie wydaje się, jeżeli stwierdzone uchybienia zostaną usunięte na wezwanie kontrolującego.

4. Kierownicy jednostki kontrolowanej i nadrzędnej mogą zgłosić wniosek o uchylenie lub zmianę doraźnego zarządzenia. Wniosek ten rozstrzyga Prezes Najwyższej Izby Kontroli w porozumieniu z właściwym naczelnym organem tych jednostek.

5. Zgłoszenie wniosku o uchylenie doraźnego zarządzenia nie wstrzymuje jego wykonania.

Art.  27.

1. W razie ujawnienia przestępstwa lub wykroczenia służbowego Najwyższa Izba Kontroli przekazuje sprawę organowi powołanemu do ścigania przestępstw lub wykroczeń i w miarę potrzeby zawiadamia o tym organy nadrzędne jednostki kontrolowanej.

2. Organ, któremu przekazano sprawę w myśl ust. 1, obowiązany jest zawiadomić Najwyższą Izbę Kontroli o wynikach postępowania.