Art. 9. - Moratorjum w sprawie prawno-prywatnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.51.332

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1922 r.

Art.  9.

1. Za czas, na który wskutek moratorjum (art. 1, 3, 4, 5, 7a i 8) odracza się płatność, należy uiścić ustawowe odsetki zwłoki lub należące się wedle umowy odsetki wyższe aż do dnia, w którym bez względu na moratorjum zapłata miałaby być uiszczoną. Umownych odsetek zwłoki nie można żądać, o ile są one wyższe od odsetek ustawowych.

2. Na wniosek dłużnika może sąd na podstawie swobodnego uznania zniżyć stopę procentową pretensji podlegających moratorjum, jednakowoż nie niżej 5 od sta rocznie, jeżeli położenie gospodarcze dłużnika to usprawiedliwia, a wierzyciel nie poniesie przez to niestosunkowej szkody. Jeżeli wierzycielem jest instytucja, obowiązana do publicznego składania rachunków i przyjmująca wkładki oszczędnościowe (Bank krajowy, akcyjny, stowarzyszenie zarobkowe i gospodarcze i t. p.), to należy przestrzegać, aby przez obniżenie odsetek nie zachwiano zasad racjonalnej gospodarki.

3. Wniosek taki może dłużnik postawić w sądzie oznaczonym w art. 17, a w toku sporu w sądzie procesowym. Postanowienie poprzedniego ustępu nie ma zastosowania, jeżeli odsetki przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy już zostały zapłacone lub skapitalizowane.

4. Przy obliczaniu kwoty, którą należy uiścić na pretensję moratoryjną po upływie moratorjum, nie wolno w razie wątpliwości potrącać skonta kasowego.

Terminy przedstawienia i terminy skarg.