Art. 2. - Moratorjum w sprawie prawno-prywatnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.51.332

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1922 r.

Art.  2.

Z pod moratorjum oznaczonego w art. 1 są wyjęte:

1. pretensje z umów o usługi i umów o dzieło (§§ 1151 do 1171 u. c);

2. pretensje z umów o najem lub dzierżawę;

3. pretensje za sprzedane rzeczy lub dostarczone towary na podstawie umów zawartych przed 1 sierpnia 1914, jeżeli oddanie lub dostawa nastąpiły dopiero po dniu 31 lipca 1914 lub dopiero po tym dniu nastąpią, chyba że miały być przedsięwzięte przed dniem 1 sierpnia 1914;

4. pretensje związkowych kas chorych (§ 60 ustawy z dnia 30 marca 1888, Dz. p. p. № 33) i zakładów zastępczych (§ 65 ustawy z dn. 16 grudnia 1906 Dz. p. p. № 1 z r. 1907 i rozp. ces. z dn. 25 czerwca 1914, Dz. p. p. № 138) o uiszczenie opłat za ubezpieczenie na wypadek choroby i ubezpieczenie pensyjne;

5. roszczenia o zapłatę odsetek i anuitetów:

a) na podstawie pretensji, które służą przedewszystkiem na pokrycie listów zastawnych i ufundowanych bankowych zapisów dłużnych;

b) na podstawie pretensji kas oszczędności do gmin lub innych publicznych korporacji;

c) przeciw dłużnikowi zastawnemu na podstawie innych hipotecznie zabezpieczonych pretensji;

6. pretensje rentowe i roszczenia o danie utrzymania;

7. pretensje przysługujące bezpośrednio lub na podstawie przekazu stowarzyszeniu Czerwonego Krzyża tudzież funduszowi dla dawania wsparć członkom rodziny osób powołanych z powodu mobilizacji lub udzielania wszelkiej innej pomocy z powodu wojny;

8. pretensje o zapłatę odsetek i o zwrot kapitału z zobowiązań przez państwo poręczonych.

Roszczenia z umów ubezpieczeniowych.