Art. 7a. - Moratorjum w sprawie prawno-prywatnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.51.332

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1922 r.

Art.  7a.

1. Prywatno-prawne pretensje pieniężne przeciw osobom wojskowym (§ 1, ust. 2, rozp. ces. z d. 29 lipca 1914, Dz. p. p. Nr. 178), które wracają do stanu cywilnego, dalej przeciw jeńcom i zakładnikom (§ 1, ust. 3, tego rozp. ces.) podlegają moratorjum aż do upływu trzech miesięcy po tym dniu, w którym dla osoby dłużnika ustał powód wymieniony w § 3 ust. 2 przytoczonego rozporządzenia cesarskiego.

2. Postanowienie to nie ma zastosowania do pretensji, które powstały po rozpoczęciu stosunku oznaczonego w § 3, ustęp 2, przytoczonego rozporządzenia cesarskiego, ani do roszczeń o danie utrzymania, do premji ubezpieczeniowych (art. 3 ust. 1 II b.), tudzież bez ujmy dla postanowień art. 1 niniejszej ustawy do roszczeń z weksli i czeków.

3. Przepisy cesarskiego rozporządzenia z d. 29 lipca 1914, Dz. p. p. № 178, w brzmieniu rozp. z 4 stycznia 1917, Dz. p. p. № 11, stosują się także do osób wojskowych należących do armji polskiej lub armji z nią sprzymierzonych.

Wpływ siły wyższej na weksle i czeki.