Art. 20. - Moratorjum w sprawie prawno-prywatnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim.
Dziennik Ustaw
Dz. Praw P. Pol.1919.51.332
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 1922 r.
Art. 20.
1.
Wierzyciel może w sądzie powiatowym, w którego okręgu dłużnik ma miejsce zamieszkania (siedzibę), lub stałe miejsce pobytu, postawić wniosek, by dla jego roszczenia uchylono ustawowe moratorjum.2.
Na wniosek należy przesłuchać dłużnika (§ 56 o. e.). Wezwanie do jawienia lub wezwanie do złożenia pisemnego oświadczenia należy mu doręczyć według przepisów o doręczaniu skarg.3.
Przed rozstrzygnięciem przeprowadzi sędzia stosowne dochodzenia, zasiągnie ewentualnie opinji izby handlowej i przemysłowej, albo przesłucha świadków lub osoby, mogące udzielić wyjaśnień i poinformowane o gospodarczem położeniu dłużnika. Postępowanie ma być o ile możności przyspieszone i powinno być ukończone w pierwszej instancji w ciągu jednego miesiąca.4.
Rekurs jest dopuszczalny w ciągu dni trzech tak przeciw uwzględnieniu jak przeciw odrzuceniu wniosku. Przeciw rostrzygnięciu sądu drugiej instancji niema środka prawnego.5.
O kosztach postępowania należy orzec według postanowień procedury cywilnej. Wierzyciel nie ma jednak prawa do zwrotu kosztów, chociażby przychylono się do jego wniosku, winien natomiast zwrócić koszta postępowania dłużnikowi, jeśli przed postawieniem wniosku zaniedbał wezwać tego ostatniego do zapłaty, a dłużnik oświadczył zaraz przed sądem gotowość do zapłaty tej kwoty, dla której orzeczono uchylenie ustawowego moratorjum, albo jeżeli dłużnik w odpowiedzi na pozasądowe wezwanie do zapłaty oświadczył bezzwłocznie na piśmie gotowość do zapłaty tej kwoty, zrzekając się ustawowego moratorjum.6.
O uchwałach tyczących się uchylenia ustawowego moratorjum będzie sąd prowadził zapiski, założone według nazwisk dłużników, które mogą przeglądać osoby, mające w tem widoczny interes prawny.