Art. 14. - Moratorjum w sprawie prawno-prywatnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.51.332

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1922 r.

Art.  14.

1. Podczas trwania moratorjum nie należy czynności egzekucyjnych nie wyłączając egzekucji dla zabezpieczenia na rzecz pretensji moratoryjnych, ani dozwalać ani już dozwolonych wykonywać. Toczącego się już postępowania egzekucyjnego nie należy dalej prowadzić z wyjątkiem przymusowego zarządu i przymusowej dzierżawy. Doręczone już uchwały przekazujące pozostają w mocy. Kwoty, uzyskane w drodze egzekucji, należy rozdzielić.

2. Czynności egzekucyjne, które przedsięwzięto zanim rozporządzenie cesarskie z dnia 13 sierpnia 1914 r., Dz. p. p. № 216, stało się wiadome w sądzie egzekucyjnym, pozostają skuteczne.

3. 14 Egzekucja przez wpis przymusowego prawa zastawu na nieruchomości oraz egzekucja na zabezpieczenie tudzież zarządzenie tymczasowe na rzecz pretensji moratoryjnych mogą być dozwalane i wykonywane

4. Po ustaniu moratorjum przerwane postępowanie egzekucyjne będzie podjęte tylko na wniosek wierzyciela.

Sędziowskie moratorjum.

¹⁴ Art. 14 ust. 3:

- zmieniony przez § IV rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r.

- zmieniony przez § 5 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.