Część 3 - PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE RÓŻNYCH KATEGORII ŚWIADCZEŃ - Mołdowa-Polska. Umowa o ubezpieczeniu społecznym. Warszawa.9.09.2013.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2014.1460

Akt obowiązujący

Wersja od: 27 października 2014 r.

CZĘŚĆ  III

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE RÓŻNYCH KATEGORII ŚWIADCZEŃ

ROZDZIAŁ  1

Emerytury i renty

Artykuł  13

Przyznawanie emerytur i rent bez sumowania okresów ubezpieczenia

Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, dana osoba spełnia warunki do otrzymania emerytury lub renty bez konieczności stosowania artykułu 14 niniejszej Umowy, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony ustala prawo do tego świadczenia i oblicza jego wysokość wyłącznie na podstawie okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem, które stosuje, chyba że świadczenie ustalone zgodnie z postanowieniami artykułu 15 byłoby korzystniejsze.

Artykuł  14

Sumowanie okresów ubezpieczenia

(1) Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia nabycie, zachowanie lub przywrócenie prawa do emerytury lub renty od przebycia określonego okresu ubezpieczenia, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględnia, jeżeli jest to konieczne, okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony tak, jakby zostały przebyte zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez pierwszą Umawiającą się Stronę, pod warunkiem, że okresy te się nie pokrywają.

(2) Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia nabycie prawa do emerytury lub renty od przebycia określonego okresu ubezpieczenia w zawodzie objętym ubezpieczeniem w systemie specjalnym, lub od wykonywania określonego zawodu lub zatrudnienia, to okresy ubezpieczenia przebyte w tym zawodzie lub w tym zatrudnieniu zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony są uwzględniane przy ustalaniu prawa do tych świadczeń.

(3) Jeżeli po zsumowaniu, o którym mowa w ustępie (1), ubezpieczony nie nabywa prawa do emerytury lub renty, instytucja właściwa Umawiającej się Strony uwzględnia okres ubezpieczenia przebyty w państwie trzecim, z którym obie Umawiające się Strony są związane umową o zabezpieczeniu społecznym, przewidującą sumowanie okresów ubezpieczenia.

Artykuł  15

Przyznawanie emerytur i rent z sumowaniem okresów ubezpieczenia

Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron prawo do emerytury lub renty przysługuje po zastosowaniu postanowień artykułu 14 niniejszej Umowy, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony ustala świadczenia w następujący sposób:

1. oblicza teoretyczną wysokość emerytury lub renty, należną w przypadku, gdyby wszystkie uwzględnione okresy ubezpieczenia zostały przebyte zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem,

2. dla określenia teoretycznej wysokości emerytury lub renty, o której mowa w punkcie 1, przy ustalaniu podstawy obliczenia uwzględniane jest wyłącznie wynagrodzenie uzyskane zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez instytucję właściwą oraz składki odprowadzone zgodnie z tym ustawodawstwem,

3. na podstawie teoretycznej wysokości emerytury lub renty, o której mowa w punkcie 1, określa rzeczywistą wysokość emerytury lub renty w oparciu o proporcję okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez instytucję właściwą przyznającą emeryturę lub rentę, do sumy wszystkich uwzględnionych okresów ubezpieczenia.

Artykuł  16

Okres ubezpieczenia krótszy niż 12 miesięcy

(1) Jeżeli okres ubezpieczenia przebyty zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony jest krótszy niż 12 miesięcy i na podstawie tego okresu zainteresowany nie nabywa prawa do emerytury lub renty zgodnie z tym ustawodawstwem, to instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony nie przyznaje tych świadczeń.

(2) Nie naruszając postanowień ustępu (1), okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy, przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, są uwzględniane przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, w której po zsumowaniu tych okresów, powstanie prawo do emerytury lub renty.

ROZDZIAŁ  2

Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

Artykuł  17

Prawo do świadczeń

Prawo do świadczeń z tytułu wypadków przy pracy lub chorób zawodowych ustala się zgodnie z ustawodawstwem, które miało zastosowanie w chwili zaistnienia wypadku albo w czasie wykonywania pracy, w wyniku której powstała choroba zawodowa.

Artykuł  18

Choroby zawodowe

(1) Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej od stwierdzenia choroby zawodowej po raz pierwszy na terytorium tej Umawiającej się Strony, warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli choroba ta została stwierdzona po raz pierwszy na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

(2) Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej od stwierdzenia choroby w określonym terminie po zaprzestaniu wykonywania pracy mogącej spowodować zagrożenie, instytucja właściwa uwzględnia, jeżeli to konieczne, inne prace, wiążące się z podobnym ryzykiem, wykonywane zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.

(3) Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej od wykonywania, przez określony okres, pracy mogącej spowodować chorobę, dla celów obliczenia świadczeń uwzględniane są również okresy, podczas których taka praca była wykonywana na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  19

Pogłębienie się choroby zawodowej

(1) Jeżeli prawo do świadczeń z tytułu choroby zawodowej powstało zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony ponosi odpowiedzialność za wypłatę świadczeń z tytułu pogłębienia się choroby zawodowej nawet, jeżeli nastąpiło to w okresie, gdy osoba podlegała ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli nie wykonywała na jej terytorium pracy narażającej ją na pognębienie się choroby zawodowej.

(2) W przypadku pogłębienia się choroby zawodowej u osoby otrzymującej świadczenie z tytułu choroby zawodowej zgodnie z ustawodawstwem pierwszej Umawiającej się Strony, podczas wykonywania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony pracy, która może pogłębić chorobę zawodową:

1. instytucja właściwa pierwszej Umawiającej się Strony nadal wypłaca przyznane świadczenie nie uwzględniając pogłębienia się choroby zawodowej;

2. instytucja właściwa drugiej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlegała osoba w czasie wykonywania pracy mogącej spowodować pogłębienie się choroby zawodowej, przyznaje świadczenie w wysokości różnicy między wysokością świadczenia, które przysługuje po pogłębieniu się choroby zawodowej, a wysokością świadczenia, które przysługiwałoby przed pogłębieniem się choroby zawodowej, zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.