Listy zastawne Wileńskiego Banku Ziemskiego, będące własnością cudzoziemców.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.10.76

Akt utracił moc

Wersja od: 30 stycznia 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 26 stycznia 1925 r.

o listach zastawnych Wileńskiego Banku Ziemskiego, będących własnością cudzoziemców.

Na mocy § 46 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. o przerachowaniu zobowiązań prywatno-prawnych (Dz. U. R. P. № 42 poz. 441) w brzmieniu uzupełnionem rozporządzeniem z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 115 poz. 1024) zarządza się co następuje:

§ 1. Wileński Bank Ziemski, przerachowując w myśl rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. (Dz. U. R. P. № 42 poz. 441) wierzytelności hipoteczne zabezpieczone na nieruchomościach położonych w granicach Państwa Polskiego przy jednoczesnej konwersji listów zastawnych, nie będzie wymieniał listów zastawnych, będących własnością cudzoziemców, na listy, pochodzące z konwersji, natomiast na zaspokojenie zobowiązań z tytułu listów będących własnością cudzoziemców zużyje wyłącznie wierzytelności zabezpieczone na nieruchomościach położonych zagranicą.

§ 2. Jeżeli suma nominalna wierzytelności zabezpieczonych na nieruchomościach położonych w granicach Państwa Polskiego okaże się wyższą od sumy nominalnej listów zastawnych, będących własnością obywateli polskich, wówczas na kwotę tej nadwyżki wypuści Wileński Bank Ziemski listy zastawne, które będą zachowane w depozycie do czasu uregulowania wierzytelności hipotecznych, zabezpieczonych na nieruchomościach, położonych zagranicą.

§ 3. Listy zastawne, nie zarejestrowane na mocy rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 7 czerwca 1923 (Monitor Polski № 145), uważane będą za listy, będące własnością cudzoziemców, z wyjątkiem listów, co do których zostanie przeprowadzony dowód, że w dniu 21 maja 1924 roku były własnością obywateli polskich.

§ 4. Obywatele polscy, którzy pomimo niezarejestrowania listów w 1923 r., mogą w myśl niniejszego rozporządzenia przeprowadzić dowód, że zgłoszone przez nich listy w dniu 21 maja 1924 r. były własnością obywateli polskich, winni przedstawić listy swoje wraz z odpowiedniemi dowodami lub dokumenty stwierdzające własność wymienionych listów Wileńskiemu Bankowi Ziemskiemu do prekluzyjnego terminu 1 marca 1925 roku. Nieprzedstawienie listów oraz dowodów w powyższym terminie pociąga za sobą utratę prawa do rejestracji i prowadzenia dowodu przewidzianego w § 3.

§ 5. Postanowienia § 4 niniejszego rozporządzenia nie uchybiają przepisom § 4 ust. 2-gi rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 7 czerwca 1923 r. (Monitor Polski № 145).

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia,