Rozdział 3 - Marynarze służby mechanicznej. - Kwalifikacje zawodowe członków załóg polskich statków morskich w żegludze krajowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.34.171

Akt utracił moc

Wersja od: 7 października 1969 r.

Rozdział  3.

Marynarze służby mechanicznej.

§  21.

1. W służbie mechanicznej ustala się następujące stopnie i stanowiska marynarskie:

1) pomocnik palacza okrętowego,

2) palacz okrętowy, młodszy motorzysta okrętowy,

3) smarownik okrętowy, motorzysta okrętowy.

2. Do zajmowania poszczególnych stanowisk marynarskich w służbie mechanicznej wymagane jest posiadanie odpowiednio takiego samego stopnia.

§ 22. Do uzyskania stopni marynarskich w służbie mechanicznej wymagane są następujące warunki:

1. do uzyskania stopnia pomocnika palacza okrętowego:

1) posiadanie tytułu robotnika wykwalifikowanego (czeladnika) w zakresie zawodów metalowych albo palacza kotłowego lub ukończenie zasadniczej szkoły metalowej,

2) złożenie egzaminu z zakresu bezpieczeństwa pracy na statku

albo

3) posiadanie 12-miesięcznej praktyki w warsztatach mechanicznych lub 6-miesięcznej praktyki przy obsłudze kotłów parowych,

4) złożenie egzaminu z zakresu bezpieczeństwa pracy na statku;

2. do uzyskania stopnia palacza okrętowego:

1) posiadanie stopnia pomocnika palacza okrętowego,

2) posiadanie 12-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowisku pomocnika palacza okrętowego,

3) złożenie egzaminu, przy czym w zależności od zakresu złożonego egzaminu uzyskany stopień uprawnia do obsługi kotłów parowych opalanych węglem i paliwem ciekłym lub tylko jednym z tych rodzajów paliwa;

3. do uzyskania stopnia młodszego motorzysty okrętowego:

1) ukończenie zasadniczej szkoły żeglugi śródlądowej w specjalności służby mechanicznej lub zasadniczej szkoły budowy okrętów w specjalności budowy maszyn i siłowni okrętowych

albo

2) posiadanie tytułu robotnika wykwalifikowanego w zawodzie mechanika silników spalinowych lub ślusarza maszynowego,

3) posiadanie 18-miesięcznej praktyki warsztatowej przy budowie, obsłudze lub remoncie silników spalinowych,

albo

4) posiadanie praktyki warsztatowej określonej w pkt 3,

5) ukończenie kursu przygotowawczego i złożenie egzaminu z zakresu umiejętności obsługi silników spalinowych;

4. do uzyskania stopnia smarownika okrętowego:

1) posiadanie stopnia palacza okrętowego,

2) posiadanie dodatkowej 18-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowisku palacza okrętowego,

3) złożenie egzaminu;

5. do uzyskania stopnia motorzysty okrętowego:

1) posiadanie stopnia młodszego motorzysty okrętowego,

2) posiadanie dodatkowej 18-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowisku młodszego motorzysty okrętowego; połowa tej praktyki może być zastąpiona podwójną ilością praktyki na lądzie przy obsłudze, budowie lub naprawie silników spalinowych,

3) złożenie egzaminu.

6. Pływanie na odpowiednich stanowiskach na statkach żeglugi śródlądowej może być zaliczone w całości do praktyki pływania wymaganej do uzyskania stopni wymienionych w ust. 2, 4 i 5.

§ 23. Ustala się następujące uprawnienia zawodowe marynarzy służby mechanicznej:

1. Młodszy motorzysta okrętowy, po odbyciu 6-miesięcznej praktyki pływania w tym stopniu i na tym stanowisku, może być:

1) kierownikiem maszyn na statkach w żegludze portowej o mocy silnika spalinowego do 60 KM, z wyjątkiem statków pasażerskich,

2) zastępcą kierownika maszyn na statkach w żegludze portowej i na wodach osłoniętych o mocy silnika spalinowego do 150 KM, z wyjątkiem statków pasażerskich.

2. Motorzysta okrętowy może być:

1) kierownikiem maszyn na statkach o mocy silnika spalinowego do 150 KM w żegludze portowej i na wodach osłoniętych, z wyjątkiem statków pasażerskich o mocy silnika ponad 60 KM,

2) zastępcą kierownika maszyn na statkach o mocy silnika spalinowego do 250 KM w żegludze krajowej, z wyjątkiem statków pasażerskich o mocy silnika ponad 150 KM,

3) pomocnikiem kierownika maszyn na statkach o mocy silnika spalinowego do 400 KM w żegludze krajowej.

3. Smarownik okrętowy może być:

1) kierownikiem maszyn na statkach o mocy silnika parowego do 250 KM w żegludze portowej i na wodach osłoniętych, z wyjątkiem statków pasażerskich,

2) zastępcą kierownika maszyn na statkach o mocy silnika parowego do 400 KM w żegludze krajowej, z wyjątkiem statków pasażerskich,

3) pomocnikiem kierownika maszyn na statkach o mocy silnika parowego do 600 KM w żegludze krajowej, z wyjątkiem statków pasażerskich.