Rozdział 4 - Oficerowie służby elektrycznej. - Kwalifikacje zawodowe członków załóg polskich statków morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.18.82

Akt utracił moc

Wersja od: 20 maja 1967 r.

Rozdział  4.

Oficerowie służby elektrycznej.

§ 19. W służbie elektrycznej ustala się następujące stopnie oficerskie:

1) oficer elektryk okrętowy III klasy,

2) oficer elektryk okrętowy II klasy,

3) oficer elektryk okrętowy I klasy.

§ 20. W służbie elektrycznej ustala się następujące stanowiska oficerskie:

1) asystent elektryk - pomocnik kierownika maszyn do spraw elektrycznych,

2) III elektryk - pomocnik kierownika maszyn do spraw elektrycznych,

3) II elektryk - pomocnik kierownika maszyn do spraw elektrycznych,

4) I elektryk - zastępca kierownika maszyn do spraw elektrycznych.

§ 21. Dla ustalenia uprawnień zawodowych oficerów służby elektrycznej rozróżnia się 4 kategorie statków morskich:

kategoria IV - statki o łącznej mocy zainstalowanych urządzeń elektrycznych od 180 kW do 500 kW oraz poniżej 180 kW, lecz o pojemności ponad 5.000 BRT,

kategoria III - statki o łącznej mocy zainstalowanych urządzeń elektrycznych od 500 kW do 1.200 kW,

kategoria II - statki o łącznej mocy zainstalowanych urządzeń elektrycznych od 1.200 kW do 2.500 kW,

kategoria I - statki o łącznej mocy zainstalowanych urządzeń elektrycznych ponad 2.500 kW.

§ 22. Do uzyskania stopnia oficerskiego w służbie elektrycznej wymagane są następujące warunki:

1. do uzyskania stopnia oficera elektryka okrętowego III klasy:

1) ukończenie szkoły morskiej w specjalności służby elektrycznej albo posiadanie dyplomu inżyniera elektryka specjalności elektrotechniki przemysłowej lub technika elektryka specjalności elektrotechniki morskiej,

2) posiadanie odpowiedniej praktyki; okres praktyki wymaganej od absolwentów szkoły morskiej i inżynierów wynosi 18 miesięcy, w tym 9 miesięcy pływania na statku w charakterze członka załogi lub ucznia w dziale służby elektrycznej i 9 miesięcy w warsztatach szkolnych, okrętowych lub stoczniach przy naprawie lub instalowaniu okrętowych urządzeń elektrycznych; okres praktyki wymaganej od techników wynosi 27 miesięcy, w tym 15 miesięcy pływania i 12 miesięcy w warsztatach lub stoczniach; dwie trzecie wymaganej w obu wypadkach praktyki w warsztatach szkolnych, okrętowych lub stoczniach mogą być zastąpione dodatkową praktyką pływania albo podwójną ilością praktyki w dowolnych warsztatach elektrycznych,

3) złożenie egzaminu praktycznego

albo:

4) posiadanie dyplomu inżyniera elektryka lub technika elektryka silnoprądowca,

5) posiadanie odpowiedniej praktyki; okres praktyki wymaganej od inżynierów wynosi 24 miesiące, w tym 12 miesięcy pływania na statku w charakterze członka załogi w dziale służby elektrycznej i 12 miesięcy w warsztatach szkolnych, okrętowych lub stoczniach przy naprawie lub instalowaniu okrętowych urządzeń elektrycznych; okres praktyki wymaganej od techników wynosi odpowiednio 30 miesięcy, w tym 15 miesięcy pływania i 15 miesięcy w warsztatach lub stoczniach; dwie trzecie wymaganej w obu wypadkach praktyki w warsztatach szkolnych, okrętowych lub stoczniach mogą być zastąpione dodatkową praktyką pływania albo podwójną ilością praktyki w dowolnych warsztatach elektrycznych,

6) złożenie egzaminu teoretycznego z elektrotechniki okrętowej oraz egzaminu praktycznego,

albo:

7) posiadanie 60-miesięcznej praktyki pływania na statku w służbie elektrycznej; 24 miesiące tej praktyki mogą być zastąpione praktyką w warsztatach okrętowych lub stoczniach przy naprawie lub instalowaniu okrętowych urządzeń elektrycznych,

8) złożenie egzaminu teoretycznego i praktycznego;

2. do uzyskania stopnia oficera elektryka okrętowego II klasy:

1) posiadanie stopnia oficera elektryka okrętowego III klasy,

2) posiadanie dodatkowej 24-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowisku oficera elektryka okrętowego;

3. do uzyskania stopnia oficera elektryka okrętowego I klasy:

1) posiadanie stopnia oficera elektryka okrętowego II klasy,

2) posiadanie dodatkowej 18-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowisku oficera elektryka okrętowego,

3) złożenie egzaminu.

§  23.

1. Asystentem elektrykiem może być:

1) absolwent szkoły morskiej w specjalności służby elektrycznej bądź inżynier elektryk specjalności elektrotechniki przemysłowej lub elektryk specjalności elektrotechniki morskiej,

2) inżynier elektryk lub technik elektryk silnoprądowiec, którzy złożyli egzamin teoretyczny z elektrotechniki okrętowej,

3) elektromonter okrętowy, który złożył egzamin teoretyczny wymagany do uzyskania dyplomu oficera elektryka okrętowego III klasy.

2. Osoby wymienione w ust. 1 powinny posiadać ponadto: absolwenci szkoły morskiej i inżynierowie co najmniej połowę, a technicy i elektromonterzy co najmniej dwie trzecie praktyki wymaganej od nich na stopień oficera elektryka okrętowego III klasy.

§ 24. Ustala się następujące uprawnienia zawodowe oficerów elektryków okrętowych:

1. Oficer elektryk okrętowy III klasy może być:

1) I elektrykiem na statku IV i III kategorii,

2) II elektrykiem na statku II kategorii,

3) III elektrykiem na statku I kategorii.

2. Oficer elektryk okrętowy II klasy może być:

1) I elektrykiem na statkach II kategorii,

2) II elektrykiem na statkach I kategorii, jeżeli posiada 12 miesięcy praktyki na stanowisku II elektryka na statkach II kategorii.

3. Oficer elektryk okrętowy I klasy może być I elektrykiem na wszystkich statkach, jednak do zajmowania tego stanowiska na statkach pasażerskich i szkolnych I kategorii wymagane jest posiadanie 24-miesięcznej praktyki na stanowisku I elektryka na innych statkach.