Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Krajowy transport drogowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.34.234

Akt utracił moc

Wersja od: 11 czerwca 1988 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne.

§ 1. Rozporządzenie ustala zasady i warunki prowadzenia krajowego transportu drogowego, określonego przepisami ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej (Dz. U. Nr 53, poz. 297), zwanej dalej w skróceniu "ustawą".

§ 2. 1 Terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego koordynują na swoim terenie wykonanie przepisów rozporządzenia.

§ 3. Przepisom ustawy poddaje się również przewóz wykonywany ciężarowymi pojazdami samochodowymi poza drogami publicznymi całkowicie lub częściowo na wydzielonych terenach:

1) prowadzonych robót budowlanych, inżynieryjnych, ziemnych lub melioracyjnych,

2) odkrywkowej eksploatacji złóż kopalin,

3) zakładów produkcyjnych,

jeżeli pojazdy używane do tego przewozu są dopuszczone do ruchu na drogach publicznych.

§  4.

1. 2 (skreślony).

2. Wyłącza się spod przepisów ustawy przewóz:

1) produktów rolnych, środków produkcji rolnej oraz wszelkich innych ładunków na rzecz gospodarki rolnej, wykonywany ciągnikami rolniczymi uspołecznionych gospodarstw rolnych, państwowych ośrodków maszynowych i społeczno-gospodarczych organizacji rolniczych;

2) wykonywany ciągnikami rolniczymi rolników dla własnych potrzeb;

3) wykonywany pojazdami samochodowymi przystosowanymi na stałe do przewozu psów, padliny i nieczystości;

4) 3 paczek pochodzenia zagranicznego, wykonywany na zlecenie Przedsiębiorstwa Spedycji Międzynarodowej - C. Hartwig przez osoby fizyczne posiadanymi na własne potrzeby samochodami osobowymi lub dostawczymi.

3. Stosownie do art. 6 ustawy przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:

1) przewozu osób i ładunków dla własnych potrzeb pojazdami drogowymi należącymi do przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych w Polsce, szefów i personelu cudzoziemskiego tych przedstawicielstw i urzędów, a także innych instytucji i osób korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych na mocy ustaw, umów i powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych;

2) przewozu osób i ładunków dla własnych potrzeb pojazdami drogowymi Sił Zbrojnych oraz jednostek podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw, Komendy Głównej Straży Pożarnych oraz podległych jej jednostek;

3) przewozu osób i ładunków dla własnych potrzeb pojazdami drogowymi jednostek więziennictwa, zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich, podległych Ministrowi Sprawiedliwości;

4) przewozu chorych osób i personelu służby zdrowia pojazdami samochodowymi pogotowia ratunkowego i innymi samochodami służby zdrowia;

5) przewozu personelu służby weterynaryjnej oraz przewozu chorych zwierząt i urządzeń do przeprowadzania mechanicznego odkażania specjalnie do tego celu przeznaczonymi pojazdami samochodowymi;

6) przewozu pojazdami drogowymi przesyłek pocztowych i czasopism;

7) wywozu drewna i płodów runa leśnego z lasów państwowych pojazdami drogowymi zarządów tych lasów;

8) przewozu osób i ładunków w obrocie gospodarczym dla własnych potrzeb, własnymi pojazdami drogowymi poszczególnych uspołecznionych gospodarstw rolnych i leśnych oraz zakładów przerobu surowca drzewnego;

9) przewozu pojazdami drogowymi wykonywanego w zakresie gospodarczej pomocy sąsiedzkiej na wsi;

10) niezarobkowego przewozu osób i bagażu samochodami osobowymi, motocyklami, motorowerami oraz osób, bagażu i ładunków pojazdami zaprzęgowymi (konnymi), stanowiącymi własność osobistą oraz należącymi do organizacji politycznych.

§ 5. Samochodami specjalnymi w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy są pojazdy samochodowe, które:

1) stanowią jedynie ruchome urządzenia, np. dźwigi samochodowe, pompy, sprężarki, samochody pożarnicze, zamiatarki, pługi odśnieżne, urządzenia wiertnicze;

2) stanowią objazdowe punkty usługowe, np. kina, ambulatoria, laboratoria, sklepy, bary, wzorcownie, warsztaty ruchome, pogotowia techniczne;

3) są przeznaczone do innych celów niż przewóz, który stanowi tylko część spełnianego jednocześnie przez nie zadania głównego, np. samochody gaśnicze, piaskarki, polewarko-zmywarki;

4) są wyposażone w odpowiednie stałe urządzenia i spełniają funkcje pomieszczeń biurowych, mieszkalnych lub przeznaczone są do prowadzenia operatywnej działalności, np. radiostacje, wozy transmisyjne, filmowe operatorskie itp.

§ 6. Samochody osobowe i bagażowe przeznaczone do publicznego transportu drogowego powinny być zaopatrzone w taksomierze.

¹ § 2 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 3 czerwca 1974 r. (Dz.U.74.23.139) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1974 r.

² § 4 ust. 1 skreślony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1987 r. (Dz.U.87.27.153) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1987 r.

³ § 4 ust. 2 pkt 4 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 27 maja 1988 r. (Dz.U.88.18.126) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 czerwca 1988 r.