Rozdział 3 - Zakres i warunki prowadzenia zarobkowego transportu drogowego jako działalności podstawowej przez jednostki spółdzielcze i osoby fizyczne. - Krajowy transport drogowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.7.40

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1967 r.

Rozdział  3.

Zakres i warunki prowadzenia zarobkowego transportu drogowego jako działalności podstawowej przez jednostki spółdzielcze i osoby fizyczne.

§  12.

1. Szczegółowy zakres i warunki prowadzenia zarobkowego transportu drogowego jako działalności podstawowej przez jednostki spółdzielcze i osoby fizyczne określa zezwolenie.

2. Zezwolenie może być udzielone na prowadzenie:

1) publicznego transportu drogowego osób w zakresie:

a) komunikacji autobusowej,

b) przewozu pracowniczego,

c) nieregularnego przewozu autobusami,

d) nieregularnego przewozu taksówkami i dorożkami samochodowymi,

e) nieregularnego przewozu dorożkami konnymi;

2) publicznego ciężarowego transportu drogowego w zakresie:

a) nieregularnego przewozu ładunków ciężarowymi pojazdami samochodowymi,

b) nieregularnego przewozu ładunków (bagażu) taksówkami i dorożkami samochodowymi,

c) nieregularnego przewozu ładunków pojazdami konnymi;

3) branżowego ciężarowego transportu samochodowego.

§ 13. Publiczny transport drogowy może być prowadzony przez:

1) spółdzielnie pracy transportowej lub transportowo-warsztatowej - w zakresie przewozów wymienionych w § 12 ust. 2 pkt 1 lit. a)-d) oraz pkt 2;

2) spółdzielnie pracy transportowo-przeładunkowej - w zakresie przewozów wymienionych w § 12 ust. 2 pkt 2 lit. a) i c);

3) osoby fizyczne - w zakresie przewozów wymienionych w § 12 ust. 2 pkt 1 lit. d) i e) oraz pkt 2.

§  14.

1. Branżowy transport drogowy może być prowadzony przez:

1) spółdzielnie pracy transportowej lub transportowo-warsztatowej;

2) inne spółdzielcze przedsiębiorstwa transportowe.

2. Jednostki wymienione w ust. 1 mogą świadczyć usługi przewozowe tylko na rzecz tych jednostek, które określi zezwolenie.

§  15.

1. Zasięg komunikacji autobusowej określa się przez ustalenie dróg przewozu (linii) i wyznaczenie przystanków krańcowych. Zasięg nieregularnego przewozu osób autobusami i taksówkami lub dorożkami samochodowymi obejmuje obszar całego Państwa.

2. Zasięg nieregularnego przewozu ładunków wykonywanego ciężarowymi pojazdami samochodowymi w transporcie publicznym przez spółdzielnię lub jej oddziały terenowe oraz zasięg nieregularnego przewozu ładunków (bagażu) taksówkami lub dorożkami samochodowymi może obejmować określone powiaty lub cały obszar województwa łącznie z obszarem miasta z niego wyłączonego oraz sąsiadujących z województwem powiatów.

3. Zasięg wykonywanego przez osoby fizyczne w transporcie publicznym nieregularnego przewozu:

1) osób dorożkami konnymi,

2) ładunków ciężarowymi pojazdami samochodowymi lub pojazdami konnymi

- nie powinien w zasadzie przekraczać obszaru powiatu łącznie z obszarem sąsiadującego z nim miasta stanowiącego powiat miejski, obszaru miasta stanowiącego powiat miejski łącznie z obszarem sąsiadującego z nim powiatu lub obszaru miasta wyłączonego z województwa. Zasięg przewozu wykonywanego przez osobę fizyczną ciężarowymi pojazdami samochodowymi (pkt 2) może obejmować obszar województwa i sąsiadujących z nim powiatów, zwłaszcza jeżeli siedziba osoby prowadzącej transport znajduje się w miejscowości innej niż miasto stanowiące powiat miejski lub miasto wyłączone z województwa.

4. Zasięg nieregularnego przewozu ładunków wykonywanego ciężarowymi pojazdami samochodowymi w transporcie branżowym określa się, biorąc za podstawę uzasadnione potrzeby gospodarcze jednostek, na których rzecz usługi przewozowe są świadczone; zasięg ten może obejmować obszar:

1) powiatu lub miasta stanowiącego powiat miejski;

2) miasta stanowiącego powiat miejski łącznie z sąsiadującym z nim powiatem (powiatami);

3) kilku powiatów leżących w granicach jednego województwa;

4) kilku miast stanowiących powiaty miejskie i leżących w granicach jednego województwa łącznie z sąsiadującym z nim powiatem (powiatami) lub bez tego powiatu;

5) województwa lub miasta wyłączonego z województwa;

6) miasta wyłączonego z województwa łącznie z obszarem województwa, z którego zostało wyłączone, lub łącznie z częścią tego województwa (jednym lub kilkoma powiatami);

7) kilku województw lub całego Państwa.

§  16.

1. Zezwolenie na prowadzenie publicznego transportu drogowego może uzyskać:

1) spółdzielnia określona w § 13 pkt 1 i 2, jeżeli jest zrzeszona w branżowym związku spółdzielczości pracy transportowej;

2) osoba fizyczna:

a) która posiada znajomość języka polskiego,

b) której kwalifikacje zawodowe do prowadzenia transportu drogowego potwierdzi wojewódzka organizacja branżowa właściwa w zakresie transportu,

c) która posiada prawo jazdy (kartę woźnicy) uprawniające do prowadzenia odpowiedniego rodzaju pojazdu.

2. Udzielenie zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu drogowego osobie fizycznej (ust. 1 pkt 2) uzależnione jest od uprzedniego złożenia przez nią w organie właściwym do udzielenia zezwolenia egzaminu ze znajomości:

1) regulaminu zarobkowego przewozu i taryfy - odpowiednio do rodzaju transportu, na którego prowadzenie zainteresowana osoba pragnie uzyskać zezwolenie;

2) przepisów porządkowych ogólnych i miejscowych, obowiązujących przy nieregularnym przewozie osób - jeżeli zezwolenie ma być wydane na prowadzenie transportu obejmującego takie przewozy;

3) topografii miejscowości znajdujących się na obszarze prowadzenia transportu.

3. Zezwolenia nie może uzyskać osoba fizyczna skazana prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo popełnione z chęci zysku, jeżeli od czasu odbycia przez nią kary pozbawienia wolności lub jej darowania nie upłynął okres 2 lat.

4. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. b) nie ma zastosowania do rolników ubiegających się o zezwolenie na prowadzenie zarobkowego transportu drogowego pojazdami zaprzęgowymi na okres czasu wolny od pracy na roli.

5. Nie wymaga się zezwolenia na prowadzenie w okresie czasu wolnym od pracy na roli zarobkowego transportu drogowego pojazdami zaprzęgowymi przez rolników, jeżeli przewozy wykonywane są poza obszarami administracyjnymi miast wyłączonych z województw, miast stanowiących powiaty miejskie oraz miast i osiedli będących uzdrowiskami lub spoza tych obszarów na te obszary.

§ 17. Zezwolenie na prowadzenie branżowego transportu drogowego może uzyskać:

1) spółdzielnia określona w § 14 ust. 1 pkt 1, jeżeli jest zrzeszona w branżowym związku spółdzielczości pracy transportowej;

2) inne spółdzielcze przedsiębiorstwo transportowe.

§ 18. Osoba fizyczna może posiadać tylko jedno zezwolenie uprawniające do prowadzenia zarobkowego transportu drogowego.

§  19.

1. Posiadacz zezwolenia na prowadzenie zarobkowego transportu drogowego jako działalności podstawowej obowiązany jest:

1) rozpocząć prowadzenie transportu w ciągu trzech miesięcy od dnia otrzymania zezwolenia;

2) jeżeli jest jednostką spółdzielczą prowadzącą transport branżowy - uczestniczyć w porozumieniu branżowym transportu samochodowego;

3) przestrzegać regulaminu zarobkowego przewozu i taryf odpowiednio do rodzaju transportu określonego w zezwoleniu oraz stosować dokumenty eksploatacyjne i przewozowe, przewidziane obowiązującymi przepisami;

4) wykonywać przewóz pojazdami wymienionymi w zezwoleniu;

5) w razie gdy transport prowadzony jest przy użyciu pojazdów samochodowych - zgłaszać organowi, który zezwolenia udzielił, wszelkie zmiany w stanie posiadania pojazdów;

6) dostarczać na żądanie organu, który zezwolenia udzielił, wszystkich danych dotyczących prowadzonej działalności;

7) zawiadamiać organ, który zezwolenia udzielił, o każdej zmianie swego adresu (siedziby) oraz o takich zmianach, dotyczących placówek terenowych;

8) zawiadomić organ, który zezwolenia udzielił, o zamiarze zaniechania prowadzenia transportu co najmniej na jeden miesiąc przed dniem zaniechania, z wyjątkiem wypadku, gdy zaniechanie następuje z przyczyn niezależnych od posiadacza zezwolenia;

9) zwrócić zezwolenie organowi, który zezwolenia udzielił, w razie zaniechania prowadzenia transportu lub w razie cofnięcia zezwolenia.

2. Przerwy w prowadzeniu transportu z przyczyn niezależnych od posiadacza zezwolenia nie przekraczającej trzech miesięcy lub dłuższej, na którą organ udzielający zezwolenia wyraził zgodę, nie uważa się za zaniechanie prowadzenia transportu.