Korzystanie przez pracowników państwowych i samorządowych, przewodniczących organów wykonawczych gmin miejskich i wiejskich, żołnierzy oraz funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego z komunikacji powietrznej i morskiej przy podróżach służbowych, delegacjach i przeniesieniach.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.64.511

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1958 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 30 listopada 1949 r.

w sprawie korzystania przez pracowników państwowych i samorządowych, przewodniczących organów wykonawczych gmin miejskich i wiejskich, żołnierzy oraz funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego z komunikacji powietrznej i morskiej przy podróżach służbowych, delegacjach i przeniesieniach. ^*

Na podstawie art. 13 i 37 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych i samorządowych oraz przewodniczących organów wykonawczych gmin miejskich i wiejskich (Dz. U. R. P. Nr 7, poz. 39), art. 27 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. R. P. Nr 7, poz. 40), oraz art. 9 dekretu z dnia 4 sierpnia 1945 r. o tymczasowym uregulowaniu uposażeń funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa (Dz. U. R. P. z 1945 r. Nr 31, poz. 186 i z 1946 r. Nr 13, poz. 90 oraz Nr 53, poz. 299) Rada Ministrów za zgodą Rady Państwa zarządza, co następuje:

§  1.

1. Prawo przejazdu samolotem przy podróżach służbowych, delegacjach i przeniesieniach służy Prezesowi Rady Ministrów, ministrom, podsekretarzom stanu, dyrektorom departamentów, wojewodom, Prezydentom m. st. Warszawy i m. Łodzi oraz innym pracownikom państwowym objętym ustawą z dnia 4 lutego 1949 r. (Dz. U. R. P. Nr 7, poz. 39), a zajmującym stanowiska równorzędne do stanowisk osób wyżej wymienionych, sędziom Sądu Najwyższego i równorzędnym, profesorom państwowych szkół akademickich, profesorom zwyczajnym państwowych szkół wyższych zawodowych, marszałkom, generałom (admirałom) oraz wojskowym zawodowym i funkcjonariuszom służby bezpieczeństwa publicznego, zajmującym stanowiska służbowe analogiczne do stanowisk wyżej wymienionych.

2. Pozostałym pracownikom państwowym objętym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 lipca 1948 r. o należnościach w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 279) oraz pracownikom samorządowym zwraca się koszty przejazdu samolotem w przypadku, gdy władza nakazująca podróż służbową zezwoli na użycie tego środka lokomocji. Zezwolenia na prawo przejazdu samolotem udziela się wówczas, gdy szczególnie pilne i ważne sprawy służbowe uzasadniają prawo użycia droższego środka lokomocji.

3. Przepis ust. 2 ma odpowiednie zastosowanie do nie wymienionych w ust. 1 przewodniczących organów wykonawczych gmin miejskich i wiejskich.

§ 2. Przy wyjazdach za granicę oraz podróżach służbowych poza granicami Państwa osoby wymienione w § 1 posiadają prawo korzystania z komunikacji polskich przedsiębiorstw komunikacji morskiej i powietrznej nawet w tych przypadkach, jeżeli tylko część podróży można odbyć samolotami lub statkami morskimi.

§ 3. Przy podróżach służbowych, trwających dłużej niż 14 dni, zwraca się koszty przewozu samolotem bagażu o wadze do 10 kg.

§ 4. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia tracą moc obowiązującą wszelkie przepisy w przedmiotach unormowanych tym rozporządzeniem.

§ 5. Wykonanie rozporządzenia porucza się Prezesowi Rady Ministrów, Ministrom: Skarbu i Administracji Publicznej oraz innym ministrom.

§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

^* Z dniem 1 lipca 1958 r. rozporządzenie utraciło częściowo podstawę prawną w związku z uchyleniem ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz.U.49.7.40) przez art. 47 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1958 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz.U.58.36.165).