Art. 3. - Konwencje (nr 22 i 23) dotyczące umowy najmu i repatrjacji marynarzy. Genewa.1926.07.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.106.821

Akt utracił moc

Wersja od: 20 sierpnia 2013 r.

Artykuł  3.

Umowę najmu podpisuje armator lub jego zastępca i marynarz. Należy ułatwić marynarzowi i ewentualnie jego doradcy obznajmienie się z umową najmu przed jej podpisaniem.

Warunki, w jakich marynarz podpisuje umowę, powinny być ustalone przez ustawodawstwo krajowe w sposób, zapewniający kontrolę właściwej władzy publicznej.

Powyższe postanowienia, dotyczące podpisania umowy, uznane będą za wykonane, jeżeli właściwa władza zaświadczy, że warunki umowy były jej złożone na piśmie i że zostały one przyjęte zarówno przez armatora lub jego zastępcę jak przez marynarza.

Ustawodawstwo krajowe winno przewidzieć odpowiednie postanowienia celem zapewnienia, że marynarz rozumie znaczenie warunków umowy.

Umowa nie powinna zawierać żadnego postanowienia, któreby było sprzeczne z ustawodawstwem krajowem lub z niniejszą konwencją.

Ustawodawstwo krajowe winno przewidzieć wszelkie inne formalności i gwarancje, dotyczące zawarcia umowy, jakie uznane zostaną za potrzebne, celem ochrony interesów armatora i marynarza.