Rozdział 9 - Postanowienia końcowe. - Konwencja urządzająca żeglugę powietrzną. Paryż.1919.10.13.
Dz.U.1929.6.54
Akt utracił mocRozdział IX.
Postanowienia końcowe.
Postanowienia końcowe.
Wysokie Strony umawiające się obowiązują się, każda w swym zakresie, współpracować wedle możności w zarządzeniach międzynarodowych dotyczących:
Postanowienia ogólne w zakresie spraw celnych stanowią, o ile chodzi o żeglugę powietrzną, przedmiot oddzielnej umowy, objętej Załącznikiem H mniejszej Konwencji.
Żadne z postanowień Konwencji niniejszej nie będzie mogło być rozumiane jako przeszkoda do zawarcia przez Państwa umawiające się, zgodnie z zasadami, ustanowionemi przez samą Konwencję, specjalnych układów między jednem Państwem a drugiem w sprawach celnych, Policji, Poczty, albo we wspólnym interesie w innych sprawach, odnoszących się do żeglugi powietrznej. Układy te powinny być bezzwłocznie podawane do wiadomości Międzynarodowej Komisji Żeglugi Powietrznej, która je zakomunikuje innym Państwom umawiającym się.
W razie różnicy zdań pomiędzy dwoma lub kilkoma Państwami co do wykładni niniejszej konwencji spór zostanie rozstrzygnięty przez Stały Trybunał Sprawiedliwości; Międzynarodowej, Jednakże, jeżeli jedno z Państw zainteresowanych nie przyjęło protokółów dotyczących Trybunału, to - na prośbę tego Państwa spór zostanie rozstrzygnięty drogą arbitrażu.
Jeżeli strony nie zgodzą się bezpośrednio co do wyboru arbitrów, postąpią w sposób następujący:
Każda ze stron zamianuje jednego arbitra, a arbitrzy zbiorą się, celem wybrania superarbitra. Jeżeli arbitrzy nie będą mogli osiągnąć zgody, strony wyznaczą każda po jednem Państwie trzeciem, a Państwa trzecie w ten sposób wyznaczone, przystąpią do wyboru superarbitra bądź to za wspólną zgodą, bądź to, proponując każde jedno nazwisko, pozostawiają następnie wybór między niemi losowaniu.
Różnice zdań, odnoszące się do regulaminów technicznych, stanowiących załączniki do Konwencji niniejszej, będą rozstrzygane przez Międzynarodową Komisję Żeglugi Powietrznej większością głosów.
W wypadku, jeżeli spór zachodzi co do tego, czy w danym razie sprawa dotyczy interpretacji samej Konwencji, czy jednego z odnośnych regulaminów, decyzja ostateczna należy do trybunału rozjemczego, przewidzianego w 1-szym ustępie niniejszego artykułu.
W razie wojny postanowienia Konwencji niniejszej nie będą ograniczały swobody działania Państw umawiających się bądź prowadzących wojnę, bądź neutralnych.
Postanowienia Konwencji niniejszej są uzupełnione Załącznikami A do H, które - z zachowaniem zastrzeżeń artykułu 34, ustępu c) - mają tę samą doniosłość i wejdą w życie w tym samym czasie, co sama Konwencja.
Terytorja i obywatele krajów, będących pod protektoratem lub zarządzanych w imieniu Ligi Narodów będą w rozumieniu Konwencji niniejszej traktowane na równi z terytorjami i obywatelami Państw protekcyjnych lub posiadających mandaty.
Każde Państwo będzie mogło przystąpić do niniejszej konwencji.
Przystąpienie to zostanie zanotyfikowane w drodze dyplomatycznej Rządowi Republiki Francuskiej, przez niego zaś wszystkim Państwom, które konwencję podpisały lub do niej przystąpią.
Konwencja niniejsza nie będzie mogła być wypowiedziana przed 1-szym stycznia 1922 r., Wypowiedzenie jej powinno być oznajmione Rządowi Republiki Francuskiej, który o tem zawiadomi pozostałe Państwa umawiające się. Wypowiedzenie nie będzie miało skutków prawnych przed upływem roku od wspomnianego oznajmienia i będzie miało znaczenie tylko w stosunku do Państwa, które go dokonało.
Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji.
Każde Państwo prześle swoje dokumenty ratyfikacyjne Rządowi Francuskiemu, który o tem zawiadomi inne Państwa, które już Konwencję podpisały.
Dokumenty ratyfikacyjne pozostaną w przechowaniu archiwów Rządu francuskiego.
Konwencja niniejsza nabierze mocy obowiązującej dla każdego Państwa, które Konwencję podpisało, w stosunku do innych Państw, które ją już ratyfikowały, w czterdzieści dni po złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych.
Z chwilą uprawomocnienia się Konwencji niniejszej, Rząd francuski prześle zaświadczony jej odpis Państwom, które na mocy Traktatów pokoju, zobowiązały się stosować przepisy żeglugi powietrznej zgodnie z zawartemi w niniejszej Konwencji.
Sporządzono w Paryżu, dnia trzynastego października tysiąc dziewięćset dziewiętnastego roku, w jednym egzemplarzu, który pozostanie w przechowaniu archiwów Rządu Republiki francuskiej i którego wierzytelne kopje będą doręczone Państwom umawiającym się.
Wspomniany egzemplarz datowany, jak powyżej wzmiankowano, będzie mógł być podpisywany aż do dnia dwunastego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego roku włącznie.
Dla uwierzytelnienia powyższego aktu poniżej wymienieni Pełnomocnicy, których pełnomocnictwa zostały uznane za dobre i sporządzone w należytej formie, podpisali Konwencję niniejszą w tekstach francuskim, angielskim i włoskim posiadających jednakową ważność.
(L. S.) Rolin - Jaequemyns.
(L. S.) Ysmael Montes.
(L. S.) Raoul Fernandes.
(L. S.) Eyre A. Crowe.
(L. S.) V. K. Wellington Koo.
(L. S.) Rafael Martinez Artiz.
(L. S.) E. Dorn y de Alsua.
(L. S.) S. Pichon.
(L. S.) Vittorio Scialoja.
(L. S) Antonio Burgos.
(L. S.) I. J. Paderewski.
(L. S.) Affonso Costa.
(L. S.) Alex. Vaida Voevod.
(L. S.) Charoon.
(L. S.)
(L. S.) J. A. Buero.