Art. 3. - Konwencja urządzająca żeglugę powietrzną. Paryż.1919.10.13.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.6.54

Akt utracił moc

Wersja od: 24 września 1931 r.

Artykuł  3. ¹

Każde umawiające się Państwo ma prawo zabronić ze względów natury wojskowej lub w interesie bezpieczeństwa publicznego, statkom powietrznym, należącym do innych umawiających się Państw, pod karami przewidzianemi przez swoje ustawodawstwo, przelotu ponad pewnemi strefami swego obszaru, z zastrzeżeniem, że pod tym względem nie będą czynione żadne różnice między statkami powietrznemi prywatnemi tego Państwa a takiemiż statkami innych umawiających się Państw.

Każde umawiające się Państwo może zezwolić w drodze wyjątku oraz w interesie bezpieczeństwa publicznego swoim krajowym statkom powietrznym na przelot ponad wymienionemi strefami.

Położenie i rozległość stref zakazanych będą uprzednio podane do wiadomości publicznej i będą notyfikowane zarówno, jak i zezwolenia wyjątkowe, wydane na mocy poprzedniego paragrafu, wszystkim innym umawiającym się Państwom, jak również i Międzynarodowej Komisji Żeglugi Powietrznej.

Każde umawiające się Państwo zachowuje sobie pozatem prawo ograniczenia lub czasowego zakazu, w czasie pokoju, w okolicznościach wyjątkowych,. i ze skutkiem natychmiastowym, przelotów ponad swoim obszarem lub ponad jego częścią pod warunkiem, że ograniczenie to lub zakaz będą stosowane, bez rozróżniania przynależności państwowej, do statków powietrznych wszystkich innych Państw.

Postanowienie takie będzie podane do wiadomości publicznej i zanotyfikowane wszystkim Państwom umawiającym się oraz zakomunikowane Międzynarodowej Komisji Żeglugi Powietrznej.

¹ Art. 3 zmieniony przez Protokół z dnia 15 czerwca 1929 r. (Dz.U.31.108.837) zmieniający nin. Konwencję z dniem 24 września 1931 r.