Art. 15. - Konwencja urządzająca żeglugę powietrzną. Paryż.1919.10.13.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.6.54

Akt utracił moc

Wersja od: 24 września 1931 r.

Artykuł  15. ⁴

Każdy statek powietrzny, należący do jednego z umawiających się Państw, ma prawo przelatywać przestrzeń powietrzną innego Państwa bez lądowania. W tym wypadku statek obowiązany jest lecieć wzdłuż szlaku wyznaczonego przez Państwo ponad k torem przelatuje. Jednakże, ze względów ogólno-policyjnych, statek taki będzie obowiązany wylądować, jeżeli otrzyma nakaz zapomocą sygnałów, przewidzianych w załączniku D.

Żaden statek powietrzny, należący do umawiającego się Państwa, który może być kierowany bez pilota, nie może, bez specjalnego zezwolenia, przelatywać bez pilota ponad obszarem innego umawiającego się Państwa.

Każdy statek powietrzny, który udaje się z jednego Państwa do drugiego Państwa, powinien - jeżeli to wymagane jest przez przepisy tego ostatniego Państwa - wylądować na jednem z lotnisk wyznaczonych przez to Państwo. Państwa umawiające się będą zawiadamiały o takich lotniskach Międzynarodową Komisję Żeglugi Powietrznej, która zawiadomienia te będzie rozsyłać wszystkim umawiającym się Państwom.

Każde umawiające się Państwo będzie mogło na swoim obszarze uzależnić od swego uprzedniego zezwolenia zakładanie międzynarodowych dróg żeglugi powietrznej oraz urządzanie i eksploatację międzynarodowych regularnych linij żeglugi powietrznej z lądowaniem lub bez lądowania.

⁴ Art. 15 zmieniony przez Protokół z dnia 15 czerwca 1929 r. (Dz.U.31.108.837) zmieniający nin. Konwencję z dniem 24 września 1931 r.