Rozdział 4 - Pograniczne punkty dozoru lekarskiego. - Konwencja Sanitarna. Warszawa.1923.02.07.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.13.111

Akt obowiązujący
Wersja od: 29 stycznia 1924 r.

IV.

Pograniczne punkty dozoru lekarskiego.

Celem przeprowadzenia środków sanitarnych przewidzianych w niniejszej Konwencji, będą urządzane punkty dozoru sanitarnego, zaopatrzone w urządzenie niezbędne do odosobnienia i leczenia chorych oraz dezynfekcji, dezynsekcji i kąpieli. Urządzenia punktów sanitarnych dozoru winny odpowiadać rozmiarom ruchu osób i towarów przez daną miejscowość, aby stosowanie sanitarnych środków przez władze kraju przeznaczenia nie powodowało zatrzymywania ruchu kolejowego lub innego.

Strony zawierające Konwencję oznaczają, na zasadzie wzajemnego porozumienia centralnych władz sanitarnych na granicy lub w jej pobliżu punkty, w których w razie epidemji winny być urządzane stacje dozoru sanitarnego, podległe władzy tego Państwa, na którego terytorjum się znajdują.

Strony, zawierające Konwencję, zastrzegają sobie prawo zamykania czasowego dla ruchu podróżnych i towarów z terytorjum drugiego Państwa albo z części tego terytorium, tych punktów granicznych, w których urządzenie stacji dozoru sanitarnego będzie przedstawiało istotne trudności.

Zarządzenie to może być stosowane jedynie w przypadku groźnego szerzenia się jednej z wymienionych w art. 1 epidemji. Strony zobowiązują do notyfikowania swojego zamiaru zamknięcia danych punktów na 15 dni przed wprowadzeniem w czyn tego zamierzenia.

Strony zobowiązują się jednak zapewnić swobodny ruch podróżnych i towarów przez pozostałe sąsiednie punkty sanitarne.

Pobieranie opłat od pasażerów i podróżnych za pomoc lekarską, udzieloną na zasadzie niniejszej Konwencji na pogranicznych stacjach dozoru sanitarnego, za utrzymanie ich podczas izolacji w szpitalach z powodu podejrzenia o jedną z chorób, wymienionych w art. 1, jak również za wydatki połączone ze stosowaniem innych środków sanitarnych, przewidzianych w niniejszej Konwencji, nie jest dopuszczalne. Powyższe wydatki obciążają to Państwo, na którego terytorium środki te są stosowane.

Pobieranie opłaty za przeprowadzenie dezynfekcji, dezynsekcji lub deratyzacji dopuszczalne jest jedynie względem towarów, co do których środki te mogą być stosowane na zasadzie niniejszej Konwencji, a to w wysokości rzeczywistych wydatków za zużyte do tych celów środki. Strony zawierające Konwencję powiadomią się wzajemnie we właściwym czasie o wysokości opłat wyznaczonych.