Tytuł 4 - Obowiązki kraju zapraszającego i krajów biorących udział. - Konwencja o wystawach międzynarodowych. Paryż 1928.11.22.
Dz.U.1932.84.728
Akt utracił mocTYTUŁ IV.
Obowiązki kraju zapraszającego i krajów biorących udział.
Obowiązki kraju zapraszającego i krajów biorących udział.
Rząd, który zaprasza na wystawę międzynarodową, winien mianować Komisarza rządowego względnie delegata upoważnionego do reprezentowania go i do zapewnienia wykonania zobowiązań przyjętych w stosunku do cudzoziemców, biorących udział w wystawie. Komisarz, względnie delegat, obowiązany jest poza tem przedsięwziąć wszelkie środki, potrzebne dla materjalnego zabezpieczenia eksponatów.
Rządy krajów, biorących udział w wystawie, winny mianować komisarzy, względnie delegatów, dla reprezentowania ich i nadzoru nad wykonywaniem regulaminów, wydanych dla tego pokazu.
Komisarze, względnie delegaci, są wyłącznie upoważnieni do normowania przydziału miejsc, lub ich podziału pomiędzy wystawców w pawilonach ich krajów i w sekcjach narodowych.
Przy wystawie powszechnej nie mogą być pobierane przez zarząd żadne opłaty za miejsca zamknięte i odkryte przewidziane w programie wystawy i przydzielone każdemu z krajów biorących udział.
Przy każdej wystawie, przewidzianej przez niniejszą konwencję, przedmioty zagraniczne podlegające przepisom i opłatom celnym, są dopuszczone z czasowem zwolnieniem ich od tych opłat, pod warunkiem powrotnego - ich wywozu. W zaświadczeniu wysyłającego, wysłanem jednocześnie z towarami, winny być oznaczone: ilość i rodzaj, znaki i numery paczek, jak również nazwy handlowe, ich waga, pochodzenie i wartość. Kontrola celna przedmiotów, winna być uskuteczniona w pomieszczeniach wystawowych, bez poddawania ich tej kontroli na granicy. Poprzednie postanowienia stosują się z zastrzeżeniem przepisów celnych kraju organizującego wystawę.
O ile, stosownie do ustawodawstwa kraju zapraszającego, niezbędne jest złożenie kaucji dla uzyskania czasowego zwolnienia, przewidzianego w poprzednim ustępie, kaucja złożona przez komisarza każdego z krajów, biorących udział w wystawie, w imieniu swych wystawców, będzie uznana za zabezpieczenie wystarczające przyszłego uiszczenia opłat celnych i innych opłat i taks, dotyczących wyrobów wystawionych, które po zamknięciu wystawy nie zostaną wywiezione zpowrotem w ustalonych terminach.
Wyłączone są od przywileju czasowego zwolnienia od opłat zapasy towarów, które nie są próbami w ścisłem tego słowa znaczeniu i które zostały przywiezione wyłącznie w celu sprzedaży ich w czasie trwania wystawy.
W razie zniszczenia całkowitego lub częściowego przedmiotów wystawionych, wystawcy przysługuje zwolnienie od opłat:
Przywilej ten nie będzie stosowany, o ile przedmioty zostały zużyte stosownie do normalnego ich przeznaczenia.
Dowody przewidziane w ustępie 4 przedstawione będą przez komisarza, względnie delegata kraju, do którego przynależy wystawca; prawo decyzji przysługuje administracji kraju, w którym ma miejsce wystawa.
W zastosowaniu postanowień poprzednich, mają być uważane za przedmioty przeznaczone na wystawę:
Poza tem są zwolnione od opłat celnych:
Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do wyrobów, które stosownie do ustawodawstwa kraju organizującego wystawę są przedmiotem monopolu państwowego, względnie przedmiotów, których sprzedaż jest zakazana, względnie koncesjonowana, chyba tylko pod warunkami ustalonemi przez rząd tego kraju; w każdym razie wystawianie tych wyrobów jest zezwolone z zastrzeżeniem kontroli co do zakazu ich sprzedaży.
Regulamin każdej wystawy międzynarodowej powinien zawierać klauzulę, dającą wystawcy prawo wycofania swego zgłoszenia o udziale w wystawie, o ile po przyjęciu jego udziału, nastąpiłoby obostrzenie przepisów prawnych, stosowanych do jego wytworów.
Przy zakończeniu wystawy, wystawca może, o ile ustawodawstwo kraju, w którym odbywa się wystawa, nie stoi temu na przeszkodzie, sprzedać i rozdać wystawione próbki. W tym wypadku, podlega on wyłącznie opłatom, które musiałby uiścić przy bezpośrednim wwozie.
W wystawie międzynarodowej nie jest dozwolone zastosowanie nazwy geograficznej, odnoszącej się do kraju, biorącego udział w wystawie dla oznaczenia grupy lub pomieszczania bez zezwolenia komisarza lub delegata tego państwa.
W wypadku, kiedy układające się kraje nie biorą udziału w wystawie, zakazy takie wydaje administracja wystawy na żądanie rządów zainteresowanych.
W wystawie tylko te sekcje uważane są za narodowe i wskutek tego mogą być oznaczone tą nazwą, które zostały zorganizowane z upoważnienia komisarza względnie delegata, mianowanego stosownie do art. 15 i 16 przez Rząd kraju organizującego wystawę lub biorącego w niej udział.
Sekcja narodowa kraju może zawierać tylko przedmioty do niego przynależne.
Jednakże przedmiot, należący do innego kraju, może tam figurować z upoważnienia komisarza lub delegata kraju zainteresowanego, pod warunkiem, że będzie on służył tylko dla uzupełnienia urządzenia wystawowego, że nie będzie on wpływał na przyznanie nagrody głównemu przedmiotowi i że z tego tytułu przedmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do jakiejkolwiek nagrody.
Przedmioty, które są wydobyte: z ziemi danego kraju, jak również te, które zostały zebrane lub wytworzone na jego terytorjum, uważane s| za przynależne do przemysłu i rolnictwa tego kraju.
O ile ustawodawstwo kraju organizującego wystawy nie. zawiera odmiennych postanowień, nie może być zasadniczo na wystawie przyznany żaden monopol, jakiegokolwiek rodzaju. Jednakże zarząd wystawy może, o ile uważa to za konieczne, przyznać monopole następujące: oświetlenie, ogrzewanie, załatwianie formalności celnych, konserwacja i reklama wewnątrz wystawy. W tym wypadku zarząd wystawy winien zadośćuczynić następującym warunkom:
Komisarz kraju organizującego wystawę przedsięweźmie wszelkie środki, żeby opłaty za robociznę, żądane od krajów uczestniczących w wystawie, nie były wyższe od opłat, żądanych od administracji kraju organizującego.
Każdy kraj, w którym odbywa się wystawa międzynarodowa, ofiaruje swoje usługi w uzyskaniu od swych władz administracyjnych, towarzystw i przedsiębiorstw kolejowych, żeglugi i lotnictwa, ułatwień transportowych dla przedmiotów, przeznaczonych na tę wystawę.
Każdy kraj użyje wszelkich środków, które według jego ustawodawstwa wydadzą mu się najwłaściwsze, żeby przeciwdziałać wszelkim organizatorom fikcyjnych wystaw, lub wystaw, na które uczestnicy zostali wciągnięci w sposób podstępny przez kłamliwe obietnice, ogłoszenia lub reklamy.