Rozdział 3 - Odpowiedzialność przewożącego. - Konwencja o ujednostajnieniu niektórych prawideł, dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego. Warszawa.1929.10.12.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1933.8.49
Akt obowiązujący Wersja od: 16 grudnia 1964 r.
Rozdział III.
Odpowiedzialność przewożącego.
Odpowiedzialność przewożącego.
Przewożący odpowiedzialny jest za szkody wynikłe w razie śmierci, zranienia lub wszelkiego innego uszkodzenia ciała, którego doznał podróżny, jeśli wypadek, który spowodował szkodę, zdarzył się na pokładzie statku powietrznego lub podczas wszelkich czynności związanych z wsiadaniem i wysiadaniem.
1.
Przewożący odpowiedzialny jest za szkody powstałe w razie zniszczenia, zagubienia lub uszkodzenia przyjętego do ekspedycji bagażu lub towaru, jeżeli zdarzenie, które spowodowało szkodę, miało miejsce podczas przewozu powietrznego.2.
Przewóz powietrzny, w rozumieniu poprzedniego ustępu, obejmuje okres, w którym bagaż lub towar znajdują się pod opieką przewożącego, niezależnie od tego czy znajdują się one na lotnisku, na pokładzie statku powietrznego lub w jakiemkolwiek innem miejscu, w razie wylądowania poza lotniskiem.3.
Okres przewozu powietrznego nie obejmuje żadnego przewozu lądowego, morskiego lub rzecznego, dokonanego poza obrębem lotniska. Jeśli jednak taki przewóz dokonywany jest w wypełnieniu umowy o przewóz powietrzny, w celu naładowania, dostawy lub przeładunku, istnieje domniemanie, z dopuszczeniem przeciwdowodu, że wszelka szkoda powstała ze zdarzenia, które miało miejsce podczas przewozu powietrznego.Przewożący odpowiedzialny jest za szkodę wynikłą z opóźnienia w przewozie powietrznym podróżnych, bagażu i towarów.
1.
Przewożący nie jest odpowiedzialny, jeżeli dowiedzie, że on i osoby za niego działające przedsięwzięli wszystkie potrzebne środki dla uniknięcia szkody lub że niemożliwem było dla nich te środki przedsięwziąć.2. 11
(skreślony).W razie jeśli przewożący dowiedzie,że wina poszkodowanego spowodowała szkodę lub przyczyniła się do niej - sąd będzie mógł zgodnie z postanowieniami własnego prawa,usunąć lub złagodzić odpowiedzialność przewożącego.
1.
Przy przewozie osób - odpowiedzialność przewożącego w odniesieniu do każdego pasażera ograniczona jest do sumy dwustu pięćdziesięciu tysięcy franków. W razie, jeśli odszkodowanie może być według prawa sądu orzekającego ustalone w formie renty, kapitał tej renty nie może przekroczyć powyższej granicy. Jednakże pasażer może w drodze specjalnej umowy z przewożącym ustalić wyższą granicę odpowiedzialności.2.
a) Przy przewozie bagażu przyjętego do ekspedycji i towarów - odpowiedzialność przewożącego ograniczona jest do sumy dwunastu pięćdziesięciu franków za kilogram, z wyjątkiem wypadku złożenia przez wysyłającego w chwili oddania pakunku przewożącemu specjalnej deklaracji interesu w dostawie pakunku i uiszczenia ewentualnej dopłaty dodatkowej. W tym wypadku przewożący obowiązany będzie zapłacić aż do wysokości zadeklarowanej sumy, chybaby dowiódł, że suma ta przewyższa rzeczywisty interes wysyłającego w dostawie.b) W razie zagubienia, uszkodzenia lub opóźnienia części bagażu przyjętego do ekspedycji lub towaru albo jakiegokolwiek przedmiotu w nich zawartego, dla określenia granicy odpowiedzialności bierze się pod uwagę tylko całkowitą wagę danego pakunku lub pakunków. Jeżeli jednak zagubienie, uszkodzenie lub opóźnienie jednej części bagażu przyjętego do ekspedycji lub towaru albo jakiegokolwiek przedmiotu w nich zawartego powoduje obniżenie wartości innych pakunków objętych tym samym kwitem bagażowym lub tym samym przewozowym listem lotniczym, dla określenia granicy odpowiedzialności należy wziąć pod uwagę całkowitą wagę tych pakunków.
3.
Co się tyczy przedmiotów, którymi opiekuje się pasażer - odpowiedzialność przewożącego ograniczona jest do pięciu tysięcy franków w stosunku do jednego pasażera.4.
Granice ustalone w myśl niniejszego artykułu nie pozbawiają sądu możliwości zasądzenia dodatkowo, zgodnie ze swoim prawem, sumy odpowiadającej całości lub części kosztów sądowych i innych kosztów procesu wyłożonych przez powoda. Powyższego postanowienia nie stosuje się, jeżeli kwota zasądzonego odszkodowania bez kosztów sądowych i bez innych kosztów procesu nie przekracza sumy, którą przewożący zaofiarował na piśmie powodowi w ciągu sześciu miesięcy od chwili zdarzenia, które spowodowało szkodę, albo przed wszczęciem procesu, o ile nastąpiło ono po tym terminie.5.
Sumy określone w niniejszym artykule we frankach uważa się za odnoszące się do jednostki monetarnej zawierającej sześćdziesiąt pięć i pół miligrama złota dziwięćsetnej próby. Sumy te mogą być przeliczone w cyfrach okrągłych na każdą walutę państwową. Przeliczenie tych sum na walutę państwową inną niż złotą dokonywane będzie w razie procesu sądowego według określonej w złocie wartości tej waluty w dniu wydania wyroku.1.
Wszelkie klauzule zmierzające do uwolnienia przewożącego od odpowiedzialności lub do ustanowienia jej granicy niższej, niż ustalona w niniejszej konwencji, uważane są za nieistniejące i nie wywołujące żadnych skutków, ta nieważność klauzuli nie unieważnia jednak umowy, która w dalszym ciągu podlega postanowieniom niniejszej konwencji.2.
Ustępu 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do klauzul dotyczących zagubienia lub szkody, wynikających z naturalnych właściwości lub wad przewożonego towaru.1.
W wypadkach przewidzianych w artykułach 18 i 19 wszelkie poszukiwanie odpowiedzialności, niezależnie od tytułu, może mieć miejsce tylko na warunkach i w granicach przewidzianych w niniejszej konwencji.2.
W wypadkach przewidzianych w artykule 17 mają również zastosowanie postanowienia poprzedniego ustępu, co nie przesądza bliższego określenia osób, mających prawo skargi, i ich odnośnych uprawnień.Granic odpowiedzialności przewidzianych w artykule 22 nie stosuje się, jeżeli zostało udowodnione, że szkoda wynikła z działania lub zaniechania przewożącego, jego pracowników lub przedstawicieli, spowodowanego bądź zamiarem wyrządzenia szkody, bądź przez nierozwagę i ze świadomością, że istnieje prawdopodobieństwo powstania szkody, przy czym w przypadku działania lub zaniechania pracowników lub przedstawicieli powinno być również udowodnione, że działali oni w wykonaniu swych funkcji.
1.
W razie wszczęcia postępowania przeciwko pracownikowi lub przedstawicielowi przewożącego, w następstwie szkody przewidzianej w niniejszej Konwencji pracownik lub przedstawiciel, o ile udowodni, że działał w wykonaniu swych funkcji, będzie mógł powoływać się na te ograniczenia odpowiedzialności, na które może się powoływać przewożący zgodnie z artykułem 22.2.
Całkowita kwota odszkodowania, która w takim przypadku może być uzyskana od przewożącego oraz od jego pracowników i przedstawicieli, nie może przewyższyć wymienionych ograniczeń.3.
Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, o ile zostało udowodnione, że szkoda wynikła z działania lub zaniechania pracownika lub przedstawiciela, spowodowanego bądź zamiarem wyrządzenia szkody, bądź przez nierozwagę i ze świadomością, że istnieje prawdopodobieństwo powstania szkody.1.
Przyjęcie bagażu i towarów przez odbiorcę bez sprzeciwu stanowi domniemanie, z dopuszczeniem przeciwdowodu, że towar dostarczony został w dobrym stanie i zgodnie z listem przewozowym.2. 16
Odbiorca powinien w razie uszkodzenia skierować sprzeciw do przewożącego natychmiast po stwierdzeniu uszkodzenia i najpóźniej w ciągu siedmiu dni w stosunku do bagaży i czternastu dni w stosunku do towarów, licząc od dnia ich przyjęcia. W razie opóźnienia sprzeciw powinien być zgłoszony najpóźniej w ciągu dwudziestu jeden dni, licząc od dnia, w którym bagaż lub towary oddane zostały do rozporządzenia odbiorcy.3.
Wszelki sprzeciw winien być dokonany w formie zastrzeżenia wpisanego na dokumencie przewozowym, lub drogą pisma, wysłanego w terminie przewidzianym dla tego sprzeciwu.4.
W braku sprzeciwu w przewidzianych terminach, żadna skarga przeciwko przewożącemu nie może być przyjęta z wyjątkiem wypadku oszukania z jego strony.W razie zgonu dłużnika poszukiwanie odpowiedzialności ma miejsce w granicach przewidzianych w niniejszej konwencji, w stosunku do jego następców prawnych.
1.
Poszukiwanie odpowiedzialności winno być dochodzone, wedle wyboru powoda, na obszarze jednej z Wysokich Umawiających się Stron, bądź przed sądem miejsca zamieszkania przewożącego, głównej siedziby jego przedsiębiorstwa lub miejsca, gdzie posiada zakład, za pośrednictwem którego umowa była zawarta, bądź przed sądem miejsca przeznaczenia.2.
Postępowanie podlegać będzie prawu sądu orzekającego.1.
Poszukiwanie odpowiedzialności winno być wszczęte pod rygorem wygaśnięcia w ciągu dwóch lat od chwili przybycia do miejsca przeznaczenia, lub od dnia, w którym statek powietrzny powinien był przybyć, lub od chwili zatrzymania przewozu.2.
Sposób obliczania terminu określony jest przez prawo sądu orzekającego.1.
W przypadkach przewozu który ma być dokonany przez kilku następujących po sobie przewożących, określonego w ustępie 3 artykułu 1 każdy z przewożących, przyjmując podróżnych, bagaż lub towary, podlega prawidłom ustalonym przez niniejszą konwencję i uważany jest za jedną ze stron umawiających się w umowie o przewóz w tym stopniu, w jakim umowa ta odnosi się do części przewozu, dokonanej pod jego kontrolą.2.
W razie takiego przewozu podróżny lub jego następcy prawni będą mogli skarżyć tylko tego przewożącego, który dokonał przewozu, podczas którego miał miejsce wypadek lub opóźnienie - z wyjątkiem wypadku, w którym pierwszy przewożący na mocy wyraźnego postanowienia wziął na siebie odpowiedzialność za cały przewóz.3.
Co się tyczy przewozu bagażu i towarów, wysyłąjący będzie mógł skarżyć pierwszego przewożącego, a odbiorca, posiadający prawo do odebrania - ostatniego, a jeden i drugi będą mogli pozatem działać przeciwko przewożącemu, który dokonał przewozu, podczas którego nastąpiło zniszczenie, zagubienie, uszkodzenie lub opóźnienie. Przewożący ci odpowiedzialni będą solidarnie w stosunku do wysyłającego i odbiorcy.11 Art. 20 ust. 2 skreślony przez art. X Umowy międzynarodowej podpisanej w Warszawie dnia 12 października 1929 r. (Dz.U.63.33.189) zmieniającej nin. Konwencję z dniem 1 sierpnia 1963 r.
12 Art. 22 zmieniony przez art. XI Umowy międzynarodowej podpisanej w Warszawie dnia 12 października 1929 r. (Dz.U.63.33.189) zmieniającej nin. Konwencję z dniem 1 sierpnia 1963 r.
13 Art. 23 zmieniony przez art. XII Umowy międzynarodowej podpisanej w Warszawie dnia 12 października 1929 r. (Dz.U.63.33.189) zmieniającej nin. Konwencję z dniem 1 sierpnia 1963 r.
14 Art. 25 zmieniony przez art. XIII Umowy międzynarodowej podpisanej w Warszawie dnia 12 października 1929 r. (Dz.U.63.33.189) zmieniającej nin. Konwencję z dniem 1 sierpnia 1963 r.
15 Art. 25A dodany przez art. XIV Umowy międzynarodowej podpisanej w Warszawie dnia 12 października 1929 r. (Dz.U.63.33.189) zmieniającej nin. Konwencję z dniem 1 sierpnia 1963 r.
16 Art. 26 ust. 2 zmieniony przez art. XV Umowy międzynarodowej podpisanej w Warszawie dnia 12 października 1929 r. (Dz.U.63.33.189) zmieniającej nin. Konwencję z dniem 1 sierpnia 1963 r.