Art. 7. - Konwencja o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich. Bruksela.1995.07.26. Protokół do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich. Dublin.1996.09.27. Protokół w sprawie interpretacji w trybie orzeczenia wstępnego przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995. Bruksela.1996.11.29. Drugi Protokół do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z dnia 26 lipca 1995 r. Bruksela.1997.06.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2009.208.1603

Akt obowiązujący

Wersja od: 8 grudnia 2008 r.

ARTYKUŁ  7

Ne bis in idem

1. Państwa Członkowskie stosują w swoich krajowych prawach karnych zasadę "ne bis in idem", zgodnie z którą osoba, której proces ostatecznie zakończył się w jednym Państwie Członkowskim, nie może zostać oskarżona w innym Państwie Członkowskim w odniesieniu do tych samych faktów pod warunkiem, że, jeżeli została nałożona kara, to została ona wykonana, jest wykonywana obecnie lub nie może już być wykonywana w myśl postanowień prawnych państwa, które wydało wyrok.

2. Państwo Członkowskie może, przekazując notyfikację określoną w artykule 11 ustęp 2, oświadczyć, że nie będzie związane przez ustęp 1 niniejszego artykułu w jednym lub więcej następujących przypadków:

a) jeżeli fakty, które były przedmiotem wyroku wydanego zagranicą miały miejsce na jego terytorium, w całości bądź w części, przy czym w drugim przypadku wyjątku tego nie stosuje się, jeżeli fakty te miały miejsce częściowo na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym wydano wyrok;

b) jeżeli fakty, które były przedmiotem wyroku wydanego zagranicą stanowią przestępstwo wymierzone przeciwko bezpieczeństwu lub innym równie istotnym interesom tego Państwa Członkowskiego;

c) jeżeli fakty, które były przedmiotem wyroku wydanego zagranicą zostały popełnione przez funkcjonariusza tego Państwa Członkowskiego względem obowiązków związanych z jego funkcją.

3. Wyjątki, które mogą być przedmiotem oświadczenia w myśl ustępu 2 nie mają zastosowania, jeżeli zainteresowane Państwo Członkowskie w odniesieniu do tych samych faktów wystosowało wniosek do innego Państwa Członkowskiego o przeprowadzenie ścigania lub postanowiło o ekstradycji danej osoby.

4. Niniejszy artykuł pozostaje bez wpływu na odpowiednie umowy dwustronne lub wielostronne zawarte między Państwami Członkowskimi oraz na odpowiednie deklaracje.