Część 7 - PRZESTRZEGANIE I EGZEKWOWANIE - Konwencja nr 188 dotycząca pracy w sektorze rybołówstwa. Genewa.2007.06.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2020.339

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 marca 2020 r.

CZĘŚĆ  VII.

PRZESTRZEGANIE I EGZEKWOWANIE

Artykuł  40

Każdy Członek skutecznie sprawuje swoją jurysdykcję i kontrolę nad statkiem pływającym pod jego banderą przez ustanowienie systemu zapewniającego przestrzeganie wymogów niniejszej Konwencji, w tym, jeśli to właściwe, wymogów inspekcji, sprawozdawczości, monitorowania, procedur skargowych, odpowiednich kar i środków naprawczych zgodnie z krajowymi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi.

Artykuł  41

1. Członkowie wymagają, żeby statki rybackie pozostające na morzu przez dłużej niż trzy dni, które:

a) mają co najmniej 24 metrów długości, lub

b) zwykle przebywają w odległości przekraczającej 200 mil morskich od brzegu państwa bandery statku lub poza obrębem jego szelfu kontynentalnego, w zależności od tego, która z odległości od linii brzegowej jest większa,

posiadały ważny dokument wystawiony przez właściwą władzę, potwierdzający, że statek został poddany kontroli właściwej władzy lub w jej imieniu pod kątem przestrzegania przepisów niniejszej Konwencji w odniesieniu do warunków życia i pracy.

2. Okres ważności takiego dokumentu może się zbiegać z okresem ważności krajowego lub międzynarodowego certyfikatu bezpieczeństwa statku rybackiego, jednak nie może przekraczać pięciu lat.

Artykuł  42

1. Właściwa władza mianuje wystarczającą liczbę wykwalifikowanych inspektorów wypełniających jej obowiązki zgodnie z Artykułem 41.

2. Na potrzeby ustanowienia efektywnego systemu kontroli warunków życia i pracy na pokładzie statków rybackich Członek może, jeśli to właściwe, upoważnić instytucje publiczne lub inne organizacje, które uzna za kompetentne i niezależne, do przeprowadzenia kontroli i wystawiania dokumentów. We wszystkich przypadkach Członek ponosi pełną odpowiedzialność za kontrole i wystawianie stosownych dokumentów dotyczących warunków życia i pracy rybaków na statkach rybackich pływających pod jego banderą.

Artykuł  43

1. Członek, do którego wpłynęła skarga lub dowody świadczące o tym, że statek rybacki pływający pod jego banderą nie spełnia wymogów niniejszej Konwencji, podejmuje kroki konieczne do zbadania sprawy i zapewnia zastosowanie środków naprawczych w odniesieniu do wszelkich wykrytych nieprawidłowości.

2. Jeśli do Członka, w którego porcie statek rybacki przebywa w normalnym trybie prowadzenia działalności lub z przyczyn operacyjnych, wpłynie skarga lub dowody świadczące o tym, że statek rybacki pływający pod jego banderą nie spełnia wymogów niniejszej Konwencji, może on sporządzić sprawozdanie dla rządu państwa, pod którego banderą pływa statek, z kopią dla Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy oraz podjąć środki konieczne do poprawienia wszelkich warunków na statku, które stanowią wyraźne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia.

3. Podejmując środki, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu, Członek niezwłocznie zawiadamia najbliższego przedstawiciela państwa, pod którego banderą pływa statek i w miarę możliwości zapewnia obecność takiego przedstawiciela. Członek nie zatrzymuje lub nie opóźnia statku z nieuzasadnionych przyczyn.

4. Na potrzeby niniejszego artykułu skargę może złożyć rybak, organ zawodowy, stowarzyszenie, związek zawodowy lub ogólnie dowolna osoba zainteresowana bezpieczeństwem statku, w tym bezpieczeństwem lub zagrożeniem dla zdrowia rybaków znajdujących się na pokładzie.

5. Niniejszy artykuł nie stosuje się do skarg, które Członek uzna za wyraźnie nieuzasadnione.

Artykuł  44

Każdy Członek stosuje niniejszą Konwencję w sposób zapewniający brak bardziej uprzywilejowanego traktowania statków rybackich pływających pod banderą państwa, które nie ratyfikowało niniejszej Konwencji niż statków rybackich pływających pod banderą Członka, który niniejszą Konwencję ratyfikował.