Art. 1. - Konwencja (nr 133) dotycząca pomieszczenia załogi na statku (postanowienia uzupełniające). Genewa.1970.10.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.107.512

Akt obowiązujący
Wersja od: 20 sierpnia 2013 r.
Artykuł  1.
1.
Niniejszą konwencję stosuje się do każdego statku morskiego, stanowiącego własność publiczną lub prywatną, używanego w celach handlowych do przewozu towarów lub pasażerów albo używanego do innych celów handlowych i zarejestrowanego na terytorium związanym postanowieniami niniejszej konwencji, oraz statku, którego stępka została położona lub który znajduje się w podobnym stadium budowy - w dniu wejścia w życie konwencji dla tego terytorium lub po dniu jej wejścia w życie.
2.
Ustawodawstwo krajowe określi, kiedy statek jest uważany za statek morski w rozumieniu niniejszej konwencji.
3.
Niniejszą konwencję stosuje się do holowników, jeżeli jest to słuszne i wykonalne.
4.
Niniejszej konwencji nie stosuje się do:
a)
statków o pojemności poniżej 1000 ton;
b)
statków poruszanych głównie za pomocą żagli, bez względu na to, czy są one wyposażone w maszyny pomocnicze;
c)
statków używanych do rybołówstwa, połowu wielorybów lub do podobnych czynności;
d)
wodolotów i poduszkowców.
5.
Niniejsza konwencja będzie jednak stosowana, jeżeli będzie to słuszne i wykonalne:
a)
do statków od 200 do 1000 ton,
b)
do pomieszczenia dla osób wykonujących normalną pracę marynarzy na statkach używanych do połowu wielorybów lub do podobnych czynności.
6.
Ponadto w stosunku do każdego statku będzie można odstąpić od pełnego stosowania jakiegokolwiek przepisu przewidzianego w artykule 3 niniejszej konwencji, jeżeli po zasięgnięciu opinii organizacji armatorów lub samych armatorów i bona fide związków zawodowych marynarzy właściwa władza uzna, że zmiany spowodowane przez to odstąpienie dadzą korzyści, które w rezultacie stworzą nie mniej dogodne warunki niż te, które wynikłyby z pełnego zastosowania konwencji. Szczegóły wszystkich wyjątków tego rodzaju powinny być zakomunikowane przez zainteresowanych członków Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy.
7.
Ponadto właściwa władza określi, po zasięgnięciu opinii organizacji armatorów lub samych armatorów i bona fide związków zawodowych marynarzy, w jakiej mierze jest wskazane, z uwzględnieniem potrzeb pomieszczeń dla personelu nie pełniącego służby, wprowadzenie wyjątków lub odstępstw od postanowień niniejszej konwencji, jeżeli chodzi o:
a)
promy morskie, statki zaopatrzeniowe i podobne statki nie dysponujące nieprzerwanie tą samą stałą załogą,
b)
statki morskie, na których, oprócz załogi statku, jest czasowo zaokrętowany personel przydzielony do prac remontowych,
c)
statki morskie przeznaczone do krótkich podróży, pozwalających członkom załogi udawać się codziennie do domu lub korzystać z innych podobnych udogodnień.