Część 3 - ZASIŁKI CHOROBOWE - Konwencja (nr 102) dotycząca minimalnych norm zabezpieczenia społecznego. Genewa.1952.06.28.
Dz.U.2005.93.775
Akt obowiązującyCZĘŚĆ III
ZASIŁKI CHOROBOWE
ZASIŁKI CHOROBOWE
Każdy Członek związany niniejszą częścią konwencji powinien zapewnić osobom chronionym udzielanie zasiłków chorobowych zgodnie z poniższymi artykułami tej części.
Przedmiot ochrony powinien obejmować niezdolność do pracy wskutek choroby pociągającą za sobą utratę zarobku, w przypadkach określonych przez ustawodawstwo krajowe.
Zakres osób chronionych powinien obejmować:
(a) ustalone grupy pracowników stanowiące łącznie co najmniej 50 % ogółu pracowników albo
(b) ustalone grupy ludności zawodowo czynnej stanowiące łącznie co najmniej 20 % ogółu mieszkańców, albo
(c) wszystkich mieszkańców, których środki podczas choroby nie przekraczają ustalonych granic zgodnie z postanowieniami artykułu 67, bądź
(d) w razie złożenia deklaracji w myśl artykułu 3 ustalone grupy pracowników stanowiące łącznie co najmniej 50 % ogółu pracowników, którzy pracują w zakładach przemysłowych zatrudniających 20 lub więcej osób.
Świadczenie wymienione w artykule 16 powinno być zapewnione - w przypadkach objętych ochroną - przynajmniej osobom chronionym, które spełniły wymóg posiadania określonego stażu, jaki może być uznany za konieczny dla uniknięcia nadużyć.
(a) do takiego okresu, aby ogólna liczba dni, za które udzielono zasiłków chorobowych w ciągu roku, nie była mniejsza od dziesięciokrotnej przeciętnej liczby osób chronionych w ciągu tego roku bądź
(b) do 13 tygodni w każdym przypadku choroby, z możliwością nieudzielania świadczeń za pierwsze trzy dni utraty zarobku.