Część 4 - INSTYTUCJE - Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zwalczania pustynnienia w państwach dotkniętych poważnymi suszami i/lub pustynnieniem, zwłaszcza w Afryce. Paryż.1994.06.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.185.1538

Akt obowiązujący
Wersja od: 12 lutego 2002 r.

CZĘŚĆ  IV

INSTYTUCJE

Konferencja Stron

1. 
Niniejszym ustanawia się Konferencję Stron.
2. 
Konferencja Stron jest najwyższym organem niniejszej konwencji. W ramach swoich uprawnień będzie ona podejmować decyzje konieczne do promowania efektywnej realizacji konwencji. W szczególności:
(a)
będzie regularnie dokonywać przeglądu realizacji konwencji i funkcjonowania jej instytucjonalnych organizacji w świetle doświadczeń nabytych na poziomach krajowych, subregionalnych, regionalnych i międzynarodowych i na podstawie rozwoju wiedzy naukowej i technicznej;
(b)
będzie promować i ułatwiać wymianę informacji o środkach podjętych przez Strony i określi formę i terminarz przekazywania informacji, które mają być dostarczone stosownie do artykułu 26, będzie przeglądać raporty i przygotowywać zalecenia ich dotyczące;
(c)
ustanowi takie organy pomocnicze, jakie będą konieczne dla realizacji konwencji;
(d)
będzie przeglądać raporty dostarczane przez jej organy pomocnicze i będzie im przekazywać wytyczne;
(e)
uzgodni i przyjmie na zasadzie konsensusu własne zasady proceduralne i finansowe oraz zasady dla organów pomocniczych;
(f)
będzie przyjmować poprawki do konwencji zgodnie z artykułami 30 i 31;
(g)
będzie zatwierdzać budżet i program swojej działalności, w tym również budżet organów pomocniczych, oraz podejmie niezbędne ustalenia dla ich sfinansowania;
(h)
będzie odpowiednio nawiązywać współpracę z kompetentnymi organami lub agencjami zarówno międzynarodowymi, jak i krajowymi, międzyrządowymi i pozarządowymi, oraz będzie wykorzystywać usługi i informacje przez nie dostarczane;
(i)
będzie promować i wzmacniać kontakty z innymi odpowiednimi konwencjami, jednocześnie starając się unikać dublowania działań, oraz
(j)
będzie spełniać inne funkcje konieczne do osiągnięcia celu konwencji.
3. 
Konferencja Stron na swojej pierwszej sesji przyjmie w drodze konsensusu zasady proceduralne, obejmujące procedury podejmowania decyzji w sprawach nieobjętych procedurami podejmowania decyzji przewidzianymi w konwencji. Procedury te mogą obejmować określenie większości głosów wymaganych dla podjęcia poszczególnych decyzji.
4. 
Pierwsza sesja Konferencji Stron będzie zwołana przez tymczasowy sekretariat wymieniony w artykule 35 i powinna odbyć się nie później niż w ciągu roku po wejściu w życie konwencji. Sesje zwyczajne druga, trzecia i czwarta powinny odbyć się co roku, a następnie sesje zwyczajne powinny odbywać się co dwa lata, o ile Konferencja Stron nie zadecyduje inaczej.
5. 
Nadzwyczajne sesje Konferencji Stron będą odbywać się wtedy, gdy zadecyduje o tym Konferencja Stron na swojej zwykłej sesji lub na pisemne żądanie jakiejkolwiek Strony, pod warunkiem że w ciągu trzech miesięcy od poinformowania Stron o tym żądaniu przez Stały Sekretariat poprze je co najmniej jedna trzecia Stron.
6. 
Na każdej zwyczajnej sesji Konferencja Stron wybierze Biuro. Struktura i funkcje Biura będą określone w zasadach proceduralnych. Przy wyznaczaniu Biura należy uwzględnić konieczność zapewnienia sprawiedliwego rozkładu geograficznego i odpowiedniej reprezentacji dotkniętych Państw-Stron, zwłaszcza afrykańskich.
7. 
Organizacja Narodów Zjednoczonych, jej wyspecjalizowane agendy i każde z państw członkowskich tych organizacji lub państwa występujące w nich jako obserwator, które nie są Stronami niniejszej konwencji, mogą być reprezentowane na sesjach Konferencji Stron w charakterze obserwatora. Każdy organ lub agenda, narodowa czy międzynarodowa, rządowa lub pozarządowa, kompetentna w dziedzinach objętych konwencją, która poinformowała Stały Sekretariat o swoim życzeniu udziału w sesji Konferencji Stron w charakterze obserwatora, może być dopuszczona, o ile jedna trzecia z obecnych Stron nie wyrazi sprzeciwu. Dopuszczenie i udział obserwatorów zostaną określone w zasadach proceduralnych, które zatwierdzi Konferencja Stron.
8. 
Konferencja Stron może poprosić kompetentne krajowe i międzynarodowe organizacje posiadające odpowiednią wiedzę o dostarczenie jej informacji odnośnie do ustępu (g) artykułu 16, ustępu 1(c) artykułu 17 i ustępu 2(b) artykułu 18.

Stały Sekretariat

1. 
Niniejszym powołuje się Stały Sekretariat.
2. 
Stały Sekretariat będzie wykonywał następujące funkcje:
(a)
organizowanie sesji Konferencji Stron i jej organów pomocniczych ustanowionych w ramach niniejszej konwencji oraz będzie im zapewniał odpowiednią obsługę;
(b)
opracowywanie i przekazywanie raportów do niego dostarczanych;
(c)
ułatwianie, na ich wniosek, pomocy dotkniętym Państwom-Stronom rozwijającym się, zwłaszcza w Afryce, w zakresie opracowywanie i przekazywania informacji wymaganych w ramach konwencji;
(d)
koordynacja działań z sekretariatami innych odpowiednich organów międzynarodowych i konwencji;
(e)
przystępowanie, pod kierownictwem Konferencji Stron, do takich administracyjnych i kontraktowych porozumień, jakie mogą być wymagane dla efektywnego wypełniania jego funkcji;
(f)
przygotowywanie sprawozdań z wykonywania swoich funkcji w ramach konwencji i przedstawianie ich Konferencji Stron oraz
(g)
wykonywanie innych funkcji sekretariatu, które mogą być określone przez Konferencję Stron.
3. 
Konferencja Stron na swoje pierwszej sesji wyznaczy Stały Sekretariat i dokona przygotowań do jego funkcjonowania.

Komitet Naukowo-Techniczny

1. 
Niniejszym ustanawia się Komitet Naukowo-Techniczny jako organ pomocniczy Konferencji Stron w celu zapewnienia jej informacji i doradztwa w sprawach naukowych i technicznych związanych ze zwalczaniem pustynnienia i łagodzeniem skutków susz. Komitet będzie obradował w połączeniu ze zwyczajnymi sesjami Konferencji Stron. Komitet będzie wielodyscyplinarny i otwarty dla wszystkich Stron. W jego skład będą wchodzić przedstawiciele rządów, kompetentni w odpowiednich dziedzinach wiedzy. Konferencja Stron zadecyduje na swojej pierwszej sesji o warunkach funkcjonowania Komitetu.
2. 
Konferencja Stron sporządzi i będzie utrzymywać listę niezależnych ekspertów o doświadczeniu i wiedzy w odpowiednich dziedzinach. Lista będzie oparta na nominacjach otrzymanych na piśmie od Stron, z uwzględnieniem potrzeby wielodyscyplinarnego podejścia i szerokiej reprezentacji geograficznej.
3. 
Konferencja Stron może, gdy uzna to za konieczne, wyznaczyć zespół ad hoc, aby dostarczył jej, poprzez Komitet, informacji i porad w zakresie szczegółowych kwestii odnośnie do stanu wiedzy w dziedzinach nauki i technologii związanych ze zwalczaniem pustynnienia i łagodzeniem skutków susz. W skład tych zespołów będą wchodzić eksperci wybrani z listy, z uwzględnieniem potrzeby wielodyscyplinarnego podejścia i szerokiej reprezentacji geograficznej. Eksperci będą mieli zaplecze naukowe i doświadczenie terenowe, będą oni wyznaczeni przez Konferencję Stron na podstawie rekomendacji Komitetu. Konferencja Stron podejmie decyzję w sprawie warunków działania i trybu pracy tych zespołów.

Sieci instytucji, agencji i organów

1. 
Komitet Naukowo-Techniczny, pod nadzorem Konferencji Stron, opracuje warunki przeprowadzenia przeglądu i oceny istniejących odpowiednich sieci, instytucji, agencji i organów, które pragną zostać włączone do sieci. Sieć będzie wspierać realizację konwencji.
2. 
Na podstawie wyników przeglądu i oceny dokonanej zgodnie z ustępem 1 Komitet Naukowo-Techniczny zaleci Konferencji Stron sposoby i środki, które ułatwią i umocnią sieć jednostek na poziomie lokalnym, krajowym i innych, w celu zapewnienia, że będą zaspokojone potrzeby tematyczne opisane w artykułach 16 do 19.
3. 
Biorąc pod uwagę te zalecenia, Konferencja Stron:
(a)
wskaże krajowe, subregionalne, regionalne i międzynarodowe jednostki, które są najwłaściwsze do włączenia do sieci i zaleci dla nich procedury operacyjne i ramy czasowe, oraz
(b)
wskaże jednostki, które są najbardziej zdatne do ułatwiania i umacniania takich sieci na wszystkich poziomach.