Art. 3. - Konwencja międzynarodowa o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych. Genewa.1935.02.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.26.172

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 marca 1939 r.

Artykuł  3. 

Służba sanitarno-weterynaryjna każdej z Wysokich Układających się Stron będzie urządzona stosownie do niżej podanych zasad uznanych jako istotne dla prawidłowej organizacji służby weterynaryjnej:

1) Państwowa służba sanitarno-weterynaryjna winna być poddana kierownictwu odpowiedzialnego szefa weterynarii, podlegającego bezpośrednio właściwemu ministrowi.

2) Ilość i uprawnienia państwowych lekarzy weterynaryjnych i lekarzy weterenaryjnych upoważnionych przez Państwo do sprawowania niektórych czynności urzędowych, powinny zapewniać, biorąc pod uwagę znaczenie hodowli, rozmiary powierzchni uprawnej i nasilenie obrotu, skuteczny i szybki nadzór sanitarno-weterynaryjny nad całym obszarem, podzielonym na okręgi sanitarne określone geograficznie, a także nad całością pogłowia zwierząt domowych.

Ta służba sanitarno-weterynaryjna powinna zapewnić Państwu możność zaświadczenia pochodzenia oraz, zgodnie z danymi naukowymi, stanu zdrowotności zwierząt i produktów zwierzęcych przeznaczonych do wywozu. Winna ona rozporządzać personelem odpowiadającym ilości bydła podlegającego nadzorowi.

3) Państwowi lekarze weterynaryjni i lekarze weterynaryjni upoważnieni do niektórych czynności winni posiadać państwowy dyplom z ukończenia studiów weterynaryjnych lub dyplom uznany przez Państwo.

Za państwowych lekarzy weterynaryjnych mogą być uważani jedynie lekarze weterynaryjni urzędnicy państwowi, wynagradzani przez Państwo.

Inni lekarze weterynaryjni nie urzędnicy państwowi mogą mieć zlecone niektóre czynności sanitarne w drodze wyjątku, pod warunkiem, że Państwo będzie ponosiło odpowiedzialność za ich czynności.

4) Nadzór sanitarno-weterynaryjny na granicy może być wykonywany tylko przez państwowych, lub przez Państwo w tym celu upoważnionych, lekarzy weterynaryjnych.

5) a) Badanie mięsa przeznaczonego do sprzedaży i do spożycia ogólnego winno być zasadniczo zlecone lekarzom weterynaryjnym, poddanym nadzorowi państwowej służby weterynaryjnej.

b) Nadzór sanitarno-weterynaryjny nad mięsem i produktami mięsnymi przeznaczonymi do wywozu, będzie wykonywany przez państwowych, lub przez Państwo w tym celu upoważnionych lekarzy weterynaryjnych.