Art. 14. - Konwencja międzynarodowa o zwalczaniu fałszowania pieniędzy wraz z protokółem oraz protokół fakultatywny. Genewa.1929.04.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.102.919

Akt obowiązujący

Wersja od: 13 września 1934 r.

Artykuł  14. 

Każde biuro centralne w granicach, jakie uzna za pożyteczne, winno przesłać biurom centralnym innych krajów zbiór autentycznych, lecz unieważnionych okazów pieniędzy własnego kraju.

W tych samych granicach będzie ono zawiadamiało regularnie zagraniczne biura centralne, udzielając wszelkich potrzebnych informacyj:

a) o nowych emisjach pieniędzy, uskutecznionych we własnym kraju;

b) o wycofaniu i przedawnieniu pieniędzy.

Wyjąwszy wypadki o znaczeniu czysto miejscowem, każde biuro centralne w granicach, jakie uzna za pożyteczne, winno komunikować zagranicznym biurom centralnym:

1) o wykryciu fałszywych pieniędzy.

Do zawiadomienia o sfałszowaniu biletów bankowych lub państwowych będzie dołączony opis techniczny podrobionych biletów, dostarczony wyłącznie przez instytucję emisyjną, której bilety zostały sfałszowane; przytem będzie przesłana odbitka fotograficzna albo - jeśli to możliwe - jeden egzemplarz sfałszowanego biletu. W wypadkach pilnych będzie można przesłać dyskretnie zainteresowanym biurom centralnym powiadomienie i krótki opis, pochodzące od władz policyjnych, niezależnie od powiadomienia i opisu technicznego, o którym mowa powyżej;

2) o poszukiwaniu, ściganiu, przytrzymaniu, skazaniu, wydaleniu fałszerzy pieniędzy jak również ewentualnie o zmianie miejsca ich pobytu i o wszelkich wiadomościach pożytecznych, zwłaszcza o rysopisach, odciskach palców i fotografjach fałszerzy pieniędzy;

3) o szczegółach wykrycia wyrobu fałszywych pieniędzy z zaznaczeniem, czy to wykrycie pozwoliło zająć wszystkie fałszywe pieniądze, puszczone w obieg.