Tytuł 1 - PRZEDMIOT I ZAKRES KONWENCJI. - Konwencja Międzynarodowa o przewozie osób i bagażu kolejami żelaznemi. Berno.1924.10.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.73.665

Akt utracił moc

Wersja od: 31 lipca 1928 r.

TYTUŁ  I.

PRZEDMIOT I ZAKRES KONWENCJI.

Artykuł  1.

Koleje żelazne i przewozy, do których stosuje się Konwencję.

§ 1. Konwencję niniejszą stosuje się do wszystkich przewozów osób i bagażu za międzynarodowemi dowodami przewozowemi, dokonywanych na obszarze co najmniej dwóch umawiających się Państw wyłącznie po linjach, zamieszczonych w liście, sporządzonej zgodnie z artykułem 58 Konwencji niniejszej.

§ 2. Konwencja niniejsza nie ma jednak zastosowania:

1. Do przewozów, przy których stacje wyjazdu (wysłania) i przybycia znajdują się na obszarze tego samego Państwa, dokonywanych na obszarze innego Państwa tylko tranzytem:

a) jeżeli linje tranzytowe eksploatuje kolej żelazna tego Państwa, skąd wyjeżdża podróżny (wysyła się bagaż);

b) nawet wówczas, gdy linje tranzytowe nie są eksploatowane przez kolej żelazną tego Państwa, skąd wyjeżdża podróżny (wysyła się bagaż), lecz interesowane koleje żelazne zawarły odrębne układy, na mocy których, przewozów tych nie uważa się za międzynarodowe.

2. Do przewozów między stacjami dwóch Państw średnich, jeżeli przewozu na całej przestrzeni dokonywują koleje żelazne jednego z tych Państw i żadne z tych Państw nie sprzeciwia się temu.

§ 3. Taryfy ustalają relacje, w których wydaje się międzynarodowe bilety i kwity bagażowe.

Artykuł  2.

Udział przedsiębiorstw innych, niż koleje żelazne.

§ 1. Prócz kolei żelaznych, do listy wzmiankowej w artykule 1 mogą być włączone także regularne linje komunikacji samochodowej lub wodnej, uzupełniającej przewóz koleją żelazną, po których przewóz międzynarodowy odbywa się pod odpowiedzialnością jednego z umawiających się Państw lub jednej z kolei żelaznych włączonych do listy.

§ 2. Przedsiębiorstwa eksploatujące te linje, mają wszystkie obowiązki i korzystają z wszystkich praw, jakie wynikają z niniejszej Konwencji dla kolei żelaznych z zastrzeżeniem zmian uzasadnionych odmiennym sposobem przewozu. Zmiany te nie mogą jednak zawierać uchyleń od postanowień o odpowiedzialności, ustalonych niniejszą Konwencją.

§ 3. Każde Państwo, które zamierza włączyć do listy jedną z linij, wymienionych w § 1, ma obowiązek czuwania, aby zmiany, przewidziane w § 2, były ogłoszone w takim samym trybie jak taryfy.

Artykuł  3.

Odprawa przez połączenie.

§ 1. Konwencję niniejszą stosuje się również do przewozów osób i bagażu ze stacji niezamieszczonej w taryfie międzynarodowej do stacji połączenia tego samego Państwa, włączonej do rzeczonej taryfy, a stamtąd do stacji przeznaczenia, włączonej do tejże taryfy. Przewozy te mogą się odbywać na podstawie albo międzynarodowego biletu, względnie kwitu bagażowego, w którym stawki taryfowe za szlak bezpośredni oraz za szlak do stacji połączenia są dodane, albo też na podstawie dwóch łącznych biletów. Jeżeli wystawiono dwa bilety, na drugim bilecie należy wymienić pierwotną stację wyjazdu.

§ 2. Koleje żelazne postanawiają w jakiej mierze i pod jakiemi warunkami można żądać na pewnych stacjach takiego przewozu przez stację połączenia. Stacje te są wykazywane w spisie, podawanym do wiadomości kolejom interesowanym.

Artykuł  4.

Obowiązek dokonywania przewozu przez kolej żelazną.

W razie istnienia taryfy międzynarodowej lub komunikacji przez poręczenie, przewidzianej w myśl artykułu 3, kolej nie może odmówić przewozu o ile:

a) podróżny zastosuje się do postanowień niniejszej Konwencji;

b) przewóz zwykłemi środkami przewozowemi jest możliwy;

c) przewóz nie jest wzbroniony w żadnem z Państw interesowanych przepisami ustawowemi lub ze względu na porządek publiczny;

d) przewozowi nie stoją na przeszkodzie okoliczności, których kolej żelazna nie mogła uniknąć i którym nie mogła zapobiec.